Αν σύγκρινες αυτή την εικόνα με όσα είχαμε δει στο Ντόνετσκ προ τετραετίας, οι Ουκρανοί ήταν κοινό Λυρικής Σκηνής. Στο πρώτο δεκάλεπτο οι Ρουμάνοι είχαν στρατοπεδεύσει στην περιοχή του Καρνέζη - δύσκολο να πιστέψεις, αν είσαι ουδέτερος, πως με τέτοια συμπεριφορά η ομάδα μας θα κρατήσει το μηδέν.

H ελληνική άμυνα είναι κάτι μοναδικό: όταν πιέζεται γεμίζει ενέργεια. Στα πρώτα λεπτά είχε λυθεί το μεγαλύτερο αίνιγμα: η ετοιμότητα του Καρνέζη. Μία δύο επαγγελματικές επεμβάσεις του τερματοφύλακα έδειξαν ότι αυτή τη φορά ήταν ζεστός.  

Τρέξιμο

Ο Πιτσούρκα χωρίς να έχει τίποτα να χάσει, πιστεύοντας ότι ο Κίρικες θα του συμμαζέψει την άμυνα - ρημαδιό, έβαλε τέσσερις μεσοεπιθετικούς πίσω από τον Μάρικα: Τανάσε και Μαξίμ έπρεπε να τρέξουν λίγο παραπάνω, ενώ ο Στάνκου έπρεπε να παίξει σαν κρυφό φορ και η δουλειά του Τορζέ ήταν να παίξει πάνω στον Χολέμπας. Μόνο που αυτή την εποχή, όποιος πάει στον Χολέμπας, όχι μόνο δεν του δημιουργεί προβλήματα, αλλά βρίσκει και τον μπελά του. Ήταν μία κατεβασιά του «Γερμανού» το πρώτο και το πιο μεγάλο σημάδι ότι η Εθνική μας δεν μασάει, ούτε από καυτές έδρες, ούτε από τίποτα.  

Μήτρογλου

Στην πρώτη κατεβασιά του «Γερμανού» η ρουμάνικη άμυνα υπέφερε: στο 16' ο Χολέμπας χορεύει τον Μάτσελ και σουτάρει: ο Ταταρουσάνου δείχνει γιατί λέγονται γι' αυτόν καλά λόγια, αλλά ο τρόμος που 'χει προκαλέσει η πρώτη ελληνική επίθεση σημαίνει το τέλος της φλύαρης ρουμάνικης πολιορκίας. Δική μας και η δεύτερη φάση στο 22': στημένη μπάλα - σέντρα του Κάρα, ο Σαμαράς κεφαλιά άουτ! Δύο χαμένες ευκαιρίες ήταν πολλές, αλλά μαρτυρούσαν ότι όταν ο Σάντος έλεγε πως η ομάδα πάει για να σκοράρει, μιλούσε σοβαρά: όταν ο Πορτογάλος μιλάει, η ομάδα τον ακούει. Η τρίτη επίσκεψη είχε στόχο τον άνθρωπο που δεν συγχωρεί ποτέ: όταν ο Καραγκούνης βρήκε τον Μήτρογλου (σε μια μαγική ιστορική σκηνή στην οποία βλέπεις μαζί το μεγάλο παρελθόν της Εθνικής και το σπουδαίο της μέλλον!) το γήπεδο έσβησε. Ο φόρ του Ολυμπιακού, με την μπάλα στρωμένη μπροστά του, δεν αστοχούσε όταν ήταν 17 χρονών κι έπαιζε στη Νέων: τώρα που είναι ένας διεθνής αστέρας δεν μπορούσε παρά να στείλει την μπάλα στα δίχτυα! Οταν άρπαξε το σημαιάκι για να πανηγυρίσει, μου φάνηκε σαν να βλέπω τον Αμπρααμ Βαν Χέλσινγκ, που στον Δράκουλα παλούκωνε τους Ρουμάνους βρικόλακες που δεν έλεγαν να πεθάνουν. Χρειάζονταν κάτι απίθανο να συμβεί για να ανάψει το γήπεδο: συνέβη στο 55'. Η κόντρα του Χολέμπας με τον Τοροσίδη στάθηκε αιτία να δούμε ένα από τα πιο αστεία αυτογκόλ όλων των εποχών, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να στερήσει από την Εθνική μας την πρόκριση. Οι τραυματισμοί του Σιόβα και του Τοροσίδη έκαναν μια επαγγελματική εμφάνιση να μοιάζει με ηρωική: στην πραγματικότητα τα εισιτήρια είχαν τσεκαριστεί όταν ο Μήτρογλου έστειλε την μπάλα στα δίχτυα.

Άριστοι

Ο Καρνέζης ήταν αλάνθαστος. Ο Τοροσίδης στο πρώτο ημίχρονο άψογος. Ο Χολέμπας ίσως ο καλύτερος του γηπέδου. Ο Παπασταθόπουλος υποψήφιος για τον τίτλο του μεγαλύτερου Έλληνα αμυντικού όλων των εποχών. Ο Σιόβας ένα θηρίο. Ο Τζιόλης ουσιαστικός και αθόρυβος. Ο Μανιάτης ένα μηχανάκι που έτρεχε για τρεις. Ο Σαμαράς πρώτος στη μάχη όταν χρειάστηκε κάποιος να κρατήσει την μπάλα. Ο Σαλπιγγίδης τακτικά τέλειος, παίζοντας όπως του έμαθε κάποτε ο Τεν Κάτε. Ο Μήτρογλου το αστέρι που έδειξε τον δρόμο. Ο Βύντρα, ο Σάμαρης κι ο Μανωλάς ετοιμοπόλεμοι. Αλλά πάνω από όλα υπήρχε στο γήπεδο ένας γεννημένος αρχηγός, που λέγεται Γιώργος Καραγκούνης και που έκανε χθες βράδυ πράξη το παιδικό του όνειρο: να κλείσει μια μοναδική καριέρα στα γήπεδα της Βραζιλίας με το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το ακόμα πιο σπουδαίο είναι ότι έζησε αυτή τη βραδιά ως πρωταγωνιστής. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία: αυτός ήταν που έκανε χθες το κάτι παραπάνω, μετατρέποντας την πρόκριση σε έπος.

Συγχαρητήρια

Συγχαρητήρια στον Σάντος, στο τιμ του, στην ομοσπονδία, δηλαδή στους ανθρώπους που φροντίζουν τους παίκτες μας. Η εξαιρετική διαιτησία του Μάζιτς, οι χαμηλοί τόνοι μετά τον θρίαμβο της Παρασκευής, η διαχείριση της ομάδας μετά την ήττα - μαχαιριά στη Βοσνία δείχνουν ότι όλοι δούλεψαν άριστα. Όσοι προσπαθούν να κάνουν τη ζωή τους δύσκολη, χθες βράδυ υπέφεραν. Ο Γιώργος Σαρρής είναι από αυτούς που ξέρουν ότι η επιτυχία είναι πάντα η πιο γλυκιά εκδίκηση…    

Στραβά

Η βραδιά είχε αρχίσει στραβά με τη βαριά ήττα της Εθνικής Ελπίδων από την Πολωνία με 3-1 στη Βαρσοβία. Ο Κώστας Τσάνας, που στην ομάδα του έχει μεγάλη εμπιστοσύνη, κατέβασε μια τετράδα αμυντικών κάπως στατική (με Κίτσιου, Μπουγαΐδη, Τρινταφυλλόπουλο και τον Ποτουρίδη αριστερό μπακ), έβαλε μπροστά από αυτούς τον Λαγό κι από εκεί κι έπειτα όλοι οι υπόλοιποι ήταν μεσοεπιθετικοί: Μπουχαλάκης σε ρόλο ελεύθερο, Γιάννιώτας και Μαυρίας στις πτέρυγες και Κολοβός πίσω από τον Διαμαντάκο, συγκρότησαν μια επιθετική πεντάδα με σκοπό το γκολ και τη νίκη που θα έδινε πρωτιά.

Οι Πολωνοί, που έχουν κι αυτοί καλούς μεσοεπιθετικούς, είχαν τρεις καλές ευκαιρίες στα πρώτα είκοσι λεπτά με τον Ζιελίνσκι και τον εξαιρετικό Μίλικ, όμως όταν πέρασαν οι πρώτες ελληνικές αντεπιθέσεις με εκφραστές τον Γιαννιώτα και τον Κολοβό οι γηπεδούχοι άρχισαν να προσέχουν τα μετόπισθεν.

Το κακό ήταν ότι τη στιγμή που οι μικροί ισορρόπησαν το ματς τέλειωσε το ημίχρονο και οι γηπεδούχοι ανασυντάχθηκαν. Στο β' ημίχρονο, μας άφησαν πονηρά την μπάλα λίγο παραπάνω και εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη καλών αμυντικών χαφ έτρεξαν στις αντεπιθέσεις περισσότερο: η ακάλυπτη άμυνα μας πανικοβλήθηκε και ο Μάλικ με δυο προσωπικά γκολ έδωσε το προβάδισμα με 2-0 στους γηπεδούχους. Επειδή η ομάδα του Τσάνα είναι καλή, δεν χάθηκε. Ο κόουτς πέρασε τον Καρέλη στη θέση του Κολοβού κι αυτός έκανε αμέσως το 2-1 στο 84' και πήρε και πέναλτι στο 89': αν ο Ποτουρίδης ευστοχούσε, θα μιλούσαμε για επική ανατροπή και η ομάδα θα είχε στο τσεπάκι την πρόκριση.

Όμως ο Ποτουρίδης αστόχησε, ο Μάλικ πέτυχε το 3-1 στην αντεπίθεση, εκμεταλλευόμενος κι ένα λάθος του επόπτη, και η αποστολή της πρόκρισης έγινε δύσκολη. Τουλάχιστον η ομάδα γυρίζει από την Πολωνία με τη βεβαιότητα ότι είναι ανταγωνιστική. Αν οι Πολωνοί είναι φαβορί, είμαστε ένα βηματάκι πίσω τους…

Τα προξενιά...

Μου τράβηξε και μένα το πρωτοσέλιδο χτύπημα της «Γκαζέτα Ντέλο Σπορτ» για το ενδιαφέρον της Ίντερ για τον Μήτρογλου. Ρώτησα λοιπόν κάτι παλιόφιλους εκεί και μου είπαν ότι η Ίντερ είναι σε κατάσταση στελεχικής ρευστότητας, αφού τεχνικοί διευθυντές και προπονητές τελούν υπό κρίση από τον νέο ιδιοκτήτη. «Τον παίκτη προξενεύουν οι ατζέντηδες που δηλώνουν ότι τον εκπροσωπούν» μου είπαν και πρόσθεσαν πως οι ίδιοι εγγυώνται στον τεχνικό διευθυντή Μάρκο Μπράνκα, ότι «με 7-8 εκατομμύρια ευρώ μπορεί να γίνει η δουλειά, πράγμα που αποτελεί ευκαιρία». Το γράφω γιατί στον Ολυμπιακό θυμώνουν όταν κάτι γράφεται στις εφημερίδες. Τα προξενιά είναι το θέμα…

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS