Έχετε σκεφτεί αλήθεια σε τι κατάσταση θα επέλθουν οι Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις της Αθήνας, σε περίπτωση που ο μπασκετικός Παναθηναϊκός αποφασίσει να μετακομίσει σε άλλες πολιτείες;

Η λέξη... ρημαδιό θα μοιάζει πολύ φτωχή για να καταγράψει την πραγματικότητα. Ούτως ή άλλως και η σημερινή εικόνα μόνο τιμητική δεν είναι για την ελληνική πολιτεία και τις αρμόδιες αρχές που υποτίθεται ότι φροντίζουν για τη λειτουργία τους. Παντού σκουπίδια, σιδεριές, παρατημένα φυτά, μπόχα και δυσωδία σε ένα χώρο που αν βρισκόταν σε κάποια σοβαρή χώρα θα είχε μετατραπεί την επομένη της λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 σε τουριστικό πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.

Σκεφτείτε για παράδειγμα να μην ήταν η Ελλάδα η χώρα που προσέφερε το ολυμπιακό ιδεώδες στην ανθρωπότητα, αλλά η Γερμανία ή η Αυστραλία. Δεν αναφέρω τυχαία ένα κράτος που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου.

Είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ πριν από ένα χρόνο τη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ και έμεινα άφωνος αφενός με τον τρόπο που δοξάζουν την Ελλάδα (σκεφτείτε ότι στην παραλία που αποβιβάστηκε ο Κάπτεν Κουκ όταν ανακάλυψε την Αυστραλία υπάρχουν το μνημείο του μεγάλου θαλασσοπόρου και δίπλα του το άγαλμα του... Σπύρου Λούη) και αφετέρου με την ικανότητα των εκεί αρχών να μετατρέπουν σε εκατομμύρια δολάρια μια ιστορία... διακοσίων ετών!

Θέλετε να επιχειρήσουμε να εκτιμήσουμε την εικόνα που θα είχαν οι δικές μας ολυμπιακές εγκαταστάσεις σε μια σοβαρή χώρα αν εκείνη ήταν η γενέτειρα των ολυμπιακών αγώνων και του αθλητικού ιδεώδους;

Πρώτον, θα είχαν εκπονηθεί δεκάδες προγράμματα αθλητικού τουρισμού που θα έδιναν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να περιηγείται στο Καλλιμάρμαρο, το ΟΑΚΑ και την Αρχαία Ολυμπία.

Δεύτερον, στο Ολυμπιακό Στάδιο θα είχε τοποθετηθεί ακόμη και τρενάκι που θα μετέφερε τον επισκέπτη σε κάθε γωνιά των εγκαταστάσεων, από το κεντρικό στάδιο, στο κλειστό του μπάσκετ και από το κολυμβητήριο στο ποδηλατοδρόμιο και το γήπεδο του τένις. Σε κάθε εγκατάσταση θα υπήρχαν χώροι διαδραστικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας του κοινού που θα μετέτρεπαν τη συγκεκριμένη επίσκεψη σε αξέχαστη εμπειρία. Να συνεχίσω;

Δεν υπάρχει λόγος. Όλοι μας καταλαβαίνουμε ότι καμιά κυβέρνηση σε αυτή τη χώρα δεν πρόκειται να μπει καν στον κόπο να ασχοληθεί σοβαρά με το μέγα ζήτημα της εξαθλίωσης των εγκαταστάσεων που χρησιμοποιήθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Μήπως όμως το συγκεκριμένο project μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για έναν επιχειρηματία του μεγέθους του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ή για έναν ενδεχόμενο επενδυτή από το εξωτερικό;

Επειδή θεωρώ ότι ο πρωτοποριακός σχεδιασμός της “Αγια Σοφιάς” από το Δημήτρη Μελισσανίδη ανοίγει νέους ορίζοντες στον τρόπο διαχείρισης και λειτουργίας μιας αθλητικής εγκατάστασης στην Ελλάδα, μήπως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πιο σοβαρά απ' όλους τους εμπλεκόμενους φορείς το ενδεχόμενο αναγέννησης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων από ένα σύλλογο του μεγέθους του Παναθηναϊκού; Μόνο η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να δώσει ξανά πνοή στο συγκεκριμένο χώρο...

Σκεφτείτε τι έσοδα μπορεί να αποφέρει στον ενδεχόμενο “επινοικιαστή” των εγκαταστάσεων μια σοβαρή αξιοποίηση των δυνατοτήτων που παρέχουν οι εγκαταστάσεις.

Σκεφτείτε για παράδειγμα πόσους επισκέπτες μπορεί να προσελκύσει η πιθανή δημιουργία ενός σύγχρονου διαδραστικού μουσείου του ελληνικού αθλητισμού που θα δίνει τη δυνατότητα σε μικρούς και μεγάλους να ταξιδεύουν από τους ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας, μέχρι το έπος του 2004 και από την πρώτη Ολυμπιάδα της σύγχρονης εποχής μέχρι το θαύμα της εθνικής μπάσκετ του 1987.

Περιττό βέβαια να αναφέρω ότι θεωρώ ντροπή να μην υπάρχει το συγκεκριμένο μουσείο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, αλλά όλα αυτά αποτελούν... ψιλά γράμματα για τους σωτήρες του έθνους που μας έχουν φέρει στη σημερινή δεινή θέση.

Μακάρι, λοιπόν, να παραχωρηθεί στον Παναθηναϊκό η δυνατότητα αξιοποίησης όλων των εγκαταστάσεων του ΟΑΚΑ. Και μακάρι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να βαδίσει – σε ότι αφορά τις ιδέες και την έμπνευση - στα χνάρια του Δημήτρη Μελισσανίδη και να μετατρέψει το χώρο όχι μόνο σε μια μικρή “πράσινη πολιτεία”, αλλά σε μια κοιτίδα του ελληνικού αθλητισμού που θα πλημμυρίζει από επισκέπτες εφτά μέρες την εβδομάδα. Αυτή ίσως να είναι η μόνη σωτηρία για τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις, αλλά και μια τεράστια πηγή εσόδων για τον υπό αναγέννηση Παναθηναϊκό.

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS