Η πιο παράξενη χρονιά στη σύγχρονη ζωή της ΑΕΚ –είχαν προηγηθεί η περσινή και αυτές που ακολούθησαν της κατοχής- συνεχίζεται στο ίδιο χαμηλό τέμπο, με την ομάδα να ξεκινάει την προετοιμασία της για τον αγώνα της Κυριακής, προερχόμενη από το ρεπό της Τρίτης, με αρκετά προβλήματα ενδεκάδας. Ο Κορδέρο δεν είναι στη διάθεση του προπονητή λόγω τιμωρίας, ο Γεωργέας δεν μπήκε ούτε την Τετάρτη, ενώ ο Δέλλας είδε και τους Ρόβα-Γροντή να αποχωρούν από την προπόνηση.

Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα αντιμετωπίζει και αυτή την εβδομάδα έναν αντίπαλο –όχι απλά υποδεέστερο- του οποίου οι ποδοσφαιριστές θα βγάζουν μεροκάματο το Σαββατόβραδο πριν το ματς, την ώρα που οι παίκτες της ΑΕΚ θα καταλύουν στο Holiday Inn, θα βλέπουν βίντεο με τα λάθη τους, θα ακούνε τον Δέλλα να αναλύει και άλλα πολλά ψαγμένα. Με δεδομένα τα παραπάνω είναι τουλάχιστον γραφικό, κουραστικό και αστείο να συζητιούνται οι απουσίες και τα προβλήματα ακόμα και αν πρόκειται για περιπτώσεις ενδεκάδας όταν η ΑΕΚ έχει απέναντί της τον Κυανό Αστέρα Βάρης.

Όπως γραφικό και αστείο είναι να πλημμυρίζει με χαρά όλη η κοινωνία της ΑΕΚ μετά την καταιγιστική εμφάνιση απέναντι στον ΠΑΟ Κρουσσώνας. Όντως είναι πολλά τα 7 γκολ και όντως θα μπορούσαν να είναι και περισσότερα. Αλλά κανένας δεν πρέπει να ξεχνάει ποιους έχει απέναντί της η ΑΕΚ και κυρίως ποια είναι η ίδια, πόσο συγκυριακά βρέθηκε εδώ που βρέθηκε και πόσο γρήγορα πρέπει να ξεχάσει αυτή τη σεζόν.

Δεν είναι θέμα υπεροψίας ή μεγάλης ιδέας. Είναι απλά μία πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι πολύ απλή: Δεν έχει δικαίωμα –απέναντι στην Ιστορία της- να πανηγυρίζει φέτος η ΑΕΚ. Ακόμα και αν τα σκορ φτάσουν διψήφιο νούμερο.

Αν δει κανείς καθαρά ποδοσφαιρικά τα όσα ζούμε φέτος, θα αντιληφθεί ότι έχει να κάνει με μία επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα η οποία αντιμετωπίζει περιπτεράδες, φαναρτζήδες, μπάρμαν που τις Κυριακές μαζεύονται και παίζουν μπάλα για τον χαβαλέ τους. Ενώ η ΑΕΚ έχει έναν προπονητή που έχει πάρει σοβαρά το ρόλο του, τους δύο καλύτερους γυμναστές στην Ελλάδα, έναν τεχνικό διευθυντή και καμιά 20αρια ποδοσφαιριστές που ζουν από το ποδόσφαιρο και ασχολούνται αποκλειστικά και επαγγελματικά με αυτό, έχοντας την προσδοκία ότι θα ανέβουν μαζί με την ΑΕΚ στο πιο υψηλό επίπεδο.

Για αυτό καμία γκολομηχανή δεν έγινε η ΑΕΚ, ούτε αποφάσισε να σταματάει τα σκορ όπου γουστάρει αυτή. Συνεχίζει σιγά-σιγά και αθόρυβα το δρόμο της, με τα καλά της (κέρδος, λίγων είναι η αλήθεια, νεαρών όπως Γροντής, Πεταυράκης) και τα κακά της (υπεράριθμοι ξένοι, κάποια τσαφ στον προγραμματισμό ενδεχομένως και λόγω πρωτόγνωρων συνθηκών). Αλλά κυρίως με τη γνώση ότι ο βασικός της αντίπαλος την περιμένει δύο ορόφους παραπάνω αυτή τη στιγμή. Με λίγα λόγια το κέρδος –πλην κάποιων παικτών- που μπορεί να βγάλει η ΑΕΚ από αυτή την ανούσια σεζόν είναι η πλήρης ενότητα, η συμπαράσταση του κόσμου της και η εμφάνιση της προοπτικής. Όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Και θα μπορούσαν να καταναλωθούν όχι στα δικά μας μέρη, αλλά καμιά δεκαριά στάσεις παρακάτω με τον ηλεκτρικό. Για αυτό ας είμαστε σοβαροί και ας αντιμετωπίζουμε την ΑΕΚ ως ΑΕΚ.

Στην τελική, όταν ο ΠΑΟ Κρουσσώνας είχε ακόμα δυνάμεις –κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους- η ομάδα έδειξε ξανά το κακό της πρόσωπο. Μπλόκαρε και κατάφερε να πάρει κεφάλι χάρη στην επιμονή του Γροντή. Το ξέσπασμα επί ενός αντιπάλου που έμεινε από δυνάμεις γιατί δεν παίζει ποδόσφαιρο επαγγελματικά, δεν λέει κάτι. Και αν κάποιος θεωρεί ότι λέει κάτι, τότε δεν σέβεται την ΑΕΚ στο βαθμό που θα έπρεπε να τη σέβεται. Το θετικό για την ΑΕΚ είναι ότι έχει στον πάγκο της τον Δέλλα. Ο οποίος γνωρίζει τα παραπάνω καλύτερα από τον καθένα, ξέρει ότι η ομάδα δεν έχει κάνει τίποτα ακόμα και ζητάει μία καθαρή νίκη από το ημίχρονο.

Υ.Γ.1: Στη Φιλαδέλφεια που οι περιβαλλοντολόγοι φτιάχνουν πλατείες, κόβοντας -από αμπαλοσύνη- τις ρίζες από τα δέντρα με αποτέλεσμα στον πρώτο δυνατό άνεμο να κατεδαφίζονται κυπαρίσσια πάνω σε καφετέριες αλλά κατά τα άλλα ενδιαφέρει το περιβάλλον και το κοινό καλό, άπαντες περιμένουν τις εξελίξεις στο πιο σημαντικό ζήτημα για την πόλη: Το γήπεδο της ΑΕΚ.

Υ.Γ.2: Στον Ολυμπιακό κράζουν τον μπαμπά Σπάθα. Θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε.

Υ.Γ.3: «Η χειρότερη στιγμή μου στην ΑΕΚ ήταν εκείνο το περιζήτητο πέστε κάτω με τον Ολυμπιακό. Κάποιοι τυχάρπαστοι που είχαμε στη διοίκηση είχαν δώσει εντολή και οι συμπαίκτες μου έπεφταν σαν τα κοτόπουλα κάτω. Η χειρότερη στιγμή... Ήταν η χειρότερη γιατί εμείς είχαμε μάθει να αγωνιζόμαστε στο γήπεδο και να κερδίζουμε και τους διαιτητές ακόμα». Δεν είναι θέμα απλής –έστω και διαχρονικής- καψούρας. Είναι η αντικειμενική πραγματικότητα: Τεράστιος Ηλίας Ατματσίδης. Πολύ απλά...

Υ.Γ.4: Με το θέμα Πλατέλλα και του πέναλτι της Κυριακής δεν ξανασχολούμαι γιατί κουράστηκα. Και δεν είναι η κίνηση του παιδιού που πέφτει –λάθος του- γιατί αυτό συμβαίνει σε ένα ματς και είναι θέμα νοοτροπίας σε νεαρούς ποδοσφαιριστές. Το πιο τραγικό ήταν η ανακάλυψη του τερματοφύλακα του Κρουσσώνα, ο οποίος μετά από τόση δημοσιότητα παραλίγο να βρει μέχρι και γκόμενα. Και η τάση «όταν μας τα κάνανε ήταν καλά». Μόνο που όταν μας τα κάνανε δεν μας τα κάνανε οι Κρουσσώνες, οι Ελευσίνες και τα Ζωνιανά. Μας τα έκανε ο Ολυμπιακός. Και επειδή είχαμε τέσσερις φορές καλύτερη ομάδα –και κάτι παλικάρια σαν τον Ηλία- έφευγε πάντα ηττημένος και αγκαλιά με τους Βίκτωρες και τους Θωμάδες.

Πηγή: aekvoice.gr

Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS