Από τη πρώτη στιγμή είχα αναφέρει ότι το ζητούμενο στην παρούσα φάση για τον Παναθηναϊκό ήταν η πρόκριση στο ΤΟΡ-16. Να μην έμενε έξω πρόωρα από τον έναν (από τους τρεις) στόχο του και στη συνέχεια να είχε το χρόνο και την ευχέρεια να «κοιτάξει» τα παιχνίδια της β' φάσης. ΟΚ, αυτό έγινε, έστω και αν χρειάστηκε να κερδίσει αγκομαχώντας μια ομάδα που το ταβάνι της είναι το Eurocup και σε καμία περίπτωση η Ευρωλίγκα.

Όχι τίποτε άλλο, δηλαδή, αλλά να λέμε τα πράγματα και με το όνομά τους. Ο Ερυθρός Αστέρας μόνο... ομάδα Σερβίας δεν θύμιζε αφού υπήρχαν στιγμές που οι παίκτες του δεν ήξεραν να κάνουν τα απλά και βασικά πράγματα του μπάσκετ. Θα ήταν too much να έχαναν οι «πράσινοι» από αυτήν την ομάδα και μετά να έτρεχαν στις εναπομείνασες αγωνιστικές.

Όμως τέλος καλό για τον Παναθηναϊκό. Τέλος καλό, αλλά όχι και «όλα καλά» όπως είχε γράψει και ο Σαίξπηρ στις αρχές του 17ου αιώνα. Από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Από την προβληματική εικόνα που συνεχίζει να παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός; Από την κακοδαιμονία που δεν λέει να τον αφήσει; Από το άγχος που έχει καταβάλλει όλους τους παίκτες; Μπορεί στα αυτιά πολλών να ακούγεται υπερβολικό να λέει κάποιος ότι «ακόμα είναι νωρίς Δεκέμβρη μήνα» αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι μια ομάδα που δεν έχει καταφέρει να κάνει μία (έστω μία) προπόνηση με όλους τους παίκτες και έχει να αντιμετωπίσει τόσα πολλά προβλήματα επί καθημερινής βάσης δεν μπορεί να δείξει και τις πραγματικές της ικανότητες.

Δεν είναι μόνο άλλοθι, αλλά είναι και η πραγματικότητα. Τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να τον κρίνει κάποιος εάν και εφόσον δεν βρεθούν όλοι μαζί και μπορέσουν να παρουσιαστούν πλήρεις σε μια σειρά αγώνων. Από το ξεκίνημα της σεζόν παίζει «λαβωμένος» αφού παίκτες κλειδιά βρίσκονται στα πιτς, ανήμποροι να βοηθήσουν την ομάδα τους. Και αντί να «γεμίζει» το ρόστερ έχουν φτάσει στο σημείο να λένε «φύγε εσύ, έλα εσύ» μετά και τους νέους τραυματισμούς των Παππά και Ματσιούλις. Ειδικά ο Λιθουανός είναι ο πιο σταθερός παίκτης και η απουσία του θα φανεί και με το παραπάνω στα επόμενα ματς. Βέβαια όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές (σ.σ. περίπου μία ώρα μετά το ματς) δεν είχε γίνει ακόμα γνωστό το μέγεθος της ζημιάς.

Από τη πλευρά του ο προπονητής δουλεύει και σχεδιάζει κάποια plays (σε άμυνα και επίθεση) με συγκεκριμένους παίκτες και ξαφνικά βρίσκεται επί ξύλου κρεμάμενος μετά τη νέα ατυχία που χτύπησε την πόρτα του. Σίγουρα έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης για την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα, αλλά όχι και το ολοκληρωτικό. Δεν ξέρω αν θα απαλλαχθούν οι παίκτες από το άγχος μετά τη πρόκριση στο ΤΟΡ-16 της Ευρωλίγκας και αποδώσουν καλύτερο μπάσκετ στη συνέχεια, αλλά μέχρι στιγμής μοιάζουν να έχουν βαρίδια σε χέρια και πόδια! Άλλωστε τα δύο ματς που απομένουν είναι και τα πιο δύσκολα για τους «πράσινους» αφού θα αντιμετωπίσουν την Λοκομοτίβ Κουμπάν εκτός έδρας και τη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ. Ουσιαστικά θα ο Παναθηναϊκός θα καθορίσει τόσο τη... μοίρα των δύο ομάδων όσον αφορά την κατάκτηση της πρώτης θέσης, όσο και τη δική του.

Η λογική λέει ότι με δύο νίκες θα αποφύγει την 4η θέση και τον όμιλο «φωτιά» με Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ του Ομπράντοβιτς, Ολυμπιακό, ΤΣΣΚΑ ή Μπαρτσελόνα, Εφές ή Αρμάνι, Λοκομοτίβ ή Μακάμπι συν άλλες δύο ομάδες. Γιατί με τέτοια εικόνα δεν πρόκειται να έχει τις πιθανότητες με το μέρος τους! Στο δια ταύτα. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται φρεσκάρισμα και μάλιστα άμεσα! Όπως πέρυσι, τέτοια περίπου εποχή, που έκανε τις (πρώτες) αλλαγές και στη συνέχεια παρουσίασε ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο, έτσι και φέτος έχει ανάγκη από ενέργεια, τρεξίματα, γρήγορα πόδια, φρεσκάδα και «πνεμόνια» όπως θα έλεγε και ο Αλέφαντος.

Ειδικά στα γκαρντ που παρουσιάζεται υπερκόπωση. Όχι τόσο σωματική όσο ψυχολογική. Λείπει το καθαρό μυαλό, ο παίκτης που θα μπει για να δώσει ενέργεια, να παίξει επιθετική άμυνα και (γιατί όχι;) να «εκτελέσει» στην επίθεση. Μετά και το «κενό» που αφήνει ο τραυματισμός του Παππά η ανάγκη απόκτηση «ασόδυου» κρίνεται απαραίτητη στην παρούσα φάση. Ένας παίκτης τύπου... Πλάνινιτς ή (ακόμα και) Κόπονεν θα ήταν εξαιρετικές περιπτώσεις για τον Παναθηναϊκό. Δηλαδή ένας παίκτης με παραστάσεις από υψηλό επίπεδο που να μπορεί να πάρει άμεσα χρόνο συμμετοχής και να κάνει τη διαφορά. Επιβάλλεται. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που ο Ούκιτς εξακολουθεί να παρουσιάζεται επηρεασμένος από τον τραυματισμό του και ο Διαμαντίδης είναι φανερά καταβεβλημένος από τα συνεχόμενα 30λεπτα και τα 35λεπτα που κουβαλάει στις πλάτες του, λίγο πριν κλείσει τα 34 χρόνια του. Όσο για τον Γιάνκοβιτς που παίζει καλά στην Α1, αλλά στην Ευρωλίγκα παραμένει καθηλωμένος στον πάγκο; Μην παραξενευτείτε αν τον δείτε απότομα στο παρκέ και να παίζει από «άσος» έως και «τέσσερα»... Σίγουρα πάντως δεν τον πήραν για να βοηθάει τον Πάρη Δερμάνη να μοιράζει πετσέτες. Το μόνο σίγουρο!

Βέβαια από το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα υπήρχαν και ενθαρρυντικά στοιχεία. Πρώτο και κυριότερο ότι σε ένα ακόμα «must win» παιχνίδι (ανεξάρτητα αν απέναντι ήταν ο σαφώς υποδεέστερος Ερυθρός Αστέρας) ο Παναθηναϊκός ήταν συνεπής. Με εξαίρεση εκείνο το ματς με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ, οι «πράσινοι» δεν έχουν χάσει άλλο ματς που έπρεπε να κερδίσουν. Αυτό κάτι σημαίνει. Κάτι λέει. Υπάρχει χαρακτήρας και παίκτες με προσωπικότητα. Και αυτό είναι το δεύτερο που πρέπει να κρατήσουν στον Παναθηναϊκό. Παρά τα συνεχόμενα προβλήματα, πάντα θα υπάρχουν παίκτες που θα βγουν μπροστά για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αρχικά ήταν ο Ραμέλ Κάρι που δήλωσε «παρών» ύστερα από πάρα πολύ καιρό, στη συνέχεια ο ιδιαίτερα ανεβασμένος Γκιστ που εξελίσσεται στον πολυτιμότερο παίκτη της ομάδας της φετινή σεζόν και ήρθε και ο Μπράμος για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα με τις πολύτιμες βοήθειές του...

Επίσης ο κόσμος του Παναθηναϊκού μπορεί να είναι διαφορετικά μαθημένος, μπορεί να είχε συνηθίσει σε άνετες προκρίσεις στο ΤΟΡ-16, μπορεί να έβλεπε άλλο μπάσκετ στο παρελθόν, αλλά στέκεται στο πλευρό της ομάδας. Παρά το άσχημο θέαμα εξακολουθεί να τη στηρίζει και να τη χειροκροτεί. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο -ίσως- κέρδος για τον Αργύρη Πεδουλάκη και τους παίκτες του. Στην αντίθετη περίπτωση που ο κόσμος θα είχε γυρίσει την πλάτη του στην ομάδα, το αποτέλεσμα θα ήταν τελείως διαφορετικό και -ενδεχομένως- άκρως αποκαρδιωτικό.

Αποτέλεσμα; Ο Παναθηναϊκός να παραμείνει «ζωντανός» στον πρώτο του στόχο και να βάζει πλώρη για τον δεύτερο. Άλλωστε αυτό είναι και το παιχνίδι που άρχισαν να σκέφτονται ήδη στην ομάδα. Μην εκπλαγείτε αν χάσει τα δύο επόμενα ματς στην Ευρωλίγκα, με τον Πεδουλάκη να ανακατεύει την τράπουλα όσο ποτέ άλλοτε. Το μυαλό βρίσκεται ήδη στις 23 Δεκεμβρίου και στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, όπου ο νικητής θα... χαϊδέψει το κύπελλο Ελλάδας παίρνοντας το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό. Ένας ματς, το αποτέλεσμα του οποίου, θα δρομολογήσει (ή δεν θα δρομολογήσει) τις εξελίξεις στις τάξεις των «πρασίνων»...

Πηγή: Goal
 

Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS