ΝΑ το πούμε με τη μία, χωρίς προλόγους και περικοκλάδες: Τι κερδίζει ο Ολυμπιακός με την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ; Πέρα δηλαδή από το μαρούλι της UEFA και την ευρωπαϊκή καταξίωση; Η απάντηση είναι προφανής: Κερδίζει ότι αυτή την επιτυχία την έκανε με καινούργια ομάδα. Με νέα ομάδα και σε ό,τι έχει να κάνει με τη συγκρότησή της, αλλά και με τις ηλικίες βασικών της στελεχών.

Γνωστό και γραμμένο είναι ότι τελειώνοντας η προηγούμενη σεζόν, ο Βαγγέλης Μαρινάκης τα άλλαξε όλα. Πλην Μίτσελ. Την Τρίτη το βράδυ στο Καραϊσκάκη κόντρα στην Αντερλεχτ από τον περσινό Ολυμπιακό υπήρχαν στο τερέν τέσσερις ποδοσφαιριστές: Μανωλάς, Σιόβας, Χολέμπας, Μασάντο. Η διαφορά όμως δεν είναι μόνο αριθμητική. Είναι κατά κύριο λόγο ποιοτική.

Ξαναλέμε, λοιπόν, ότι ο Ολυμπιακός έφτιαξε μια καινούργια ομάδα από νέους σε ηλικία ποδοσφαιριστές. Με προοπτική να γίνουν καλύτεροι, να προσφέρουν για τα επόμενα χρόνια ή να πουληθούν. Μόλις δεύτερη χρονιά είναι στον Ολυμπιακό ο Μανωλάς στα 22 του κι ο Σιόβας στα 25. Πρώτη σεζόν για τον Σάμαρη, που είναι επίσης στα 25 όπως κι ο Μήτρογλου. Την πεντάδα των Ελλήνων συμπληρώνει ο 27άρης και μεγαλύτερος σε ηλικία Μανιάτης. Ταυτόχρονα υπάρχουν και τέσσερις ξένοι: Ο 22άρης Ολαϊτάν που έπαιζε πέρυσι στη Βέροια, ο 25άρης Βάις, ο 27άρης Σαλίνο κι ο 28άρης Μασάντο (τον 22χρονο Κάμπελ τον αφήνουμε έξω γιατί είναι δανεικός).

Στο ποδόσφαιρο βέβαια τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ολα είναι ρευστά και ανά πάσα στιγμή σε κάθε μεταγραφική περίοδο δηλαδή αλλάζουν. Στο τέλος της σεζόν ο Ολυμπιακός μπορεί να χάσει τον Ρομπέρτο, να μην μπορεί να κρατήσει τον Μήτρογλου και να πουλήσει κάποιον από τους Μανωλά-Σιόβα.

Μιλάμε, λοιπόν, με τα δεδομένα που έχουμε σήμερα. Οτι στην ομάδα υπάρχουν δύο 22άρηδες, τέσσερις 25άρηδες, δύο 27άρηδες κι ένας 28άρης (ενώ δεν πήρανε τα χρόνια και τον Χολέμπας που είναι 29). Στον Ολυμπιακό υπάρχει η μαγιά για να γίνονται χρόνο με τον χρόνο οι προσθαφαιρέσεις. Με βάση, λοιπόν, αυτούς τους ποδοσφαιριστές (αφού μέχρι τώρα στα ευρωπαϊκά ματς ο Σαβιόλα ήταν στον πάγκο), οι «ερυθρόλευκοι» και καλά πατάνε στα πόδια τους σήμερα και μπορούν να χτίσουν για το μέλλον.

Αυτή η ομάδα και περίπατο κάνει στο πρωτάθλημα και κέρδισε την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Κερδίζοντας ταυτόχρονα και την προοπτική. Οι 22άρηδες αλλά και οι 25άρηδες να κερδίσουν εμπειρίες και αυτοπεποίθηση. Κι ανεβάζοντας την ατομική τους απόδοση, να ανεβάσουν τη συνολική εικόνα της ομάδας.

Μανωλάς-Σιόβας σαφώς κι είναι καλύτεροι από πέρυσι. Κι η φυσιολογική εξέλιξη είναι του χρόνου να γίνουν ακόμα καλύτεροι. Οπως κι ο Σάμαρης. Υπάρχει άλλωστε το παράδειγμα του Μήτρογλου που εκτόξευσε την απόδοση και την αξία του στα 25. Ολα αυτά, λοιπόν, λένε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μία μεμονωμένη ή τυχαία επιτυχία. Μια φωτοβολίδα. Δεν είναι αυτός ο Ολυμπιακός μίας χρήσεως. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι ομάδα με προοπτική. Με μέλλον. Που μπορεί να βελτιωθεί και να γίνει ακόμα καλύτερη. Με σωστές επιλογές και αποφάσεις. Αυτά.

Μόνο το Βιετνάμ μένει για να συμπληρωθεί η λίστα
ΕΝΑ είναι το σίγουρο: Οτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πρόκειται ποτέ να πεθάνουμε από πλήξη. Μέχρι τώρα αληθινοί ή μουσαντένιοι τις περισσότερες φορές επενδυτές έχουν εμφανισθεί απ' όλα τα πέρατα της οικουμένης. Και δεν λέμε μόνο για τους σεΐχηδες του Τσάκα από τη Σαουδική Αραβία. Η σοβαρή και αξιόπιστη Νέτμεντ είχε εμφανίσει τον Αλεχάντρο Σκλαβενίτης από το Μέχικο. Η πρώτη τους δουλειά μάλιστα ήταν να τον πάνε στον Καρούζο να του πάρουνε δυο τρία κοστούμια για να είναι μπάνικος. Και του πέσανε μάλιστα και μεγάλα και κρεμάγανε τα μανίκια στα χέρια.

Ο Σαλιαρέλης είχε σκάσει μύτη από την Κένυα. Ενας Ζούνης στον Πανιώνιο από το Ζαΐρ. Ο Μακρής της Παναχαϊκής από την Αυστραλία. Ο Κοζώνης από τη Χαβάη. Ο Σαββίδης έσκασε μύτη από τη Ρωσία. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βρήκε άκρη με Κινέζους. Ιδού όμως που ο κατάλογος δεν τελειώνει με τίποτα. Ξαφνικά εμφανίστηκε για τον Ηρακλή επενδυτής από την Περσία. Ονόματι Χοσεΐν Χενταγιάτι. Μόνο το Βιετνάμ μένει για να συμπληρωθεί η λίστα. Συμπέρασμα: Οπως είχε πει κάποτε ο Χάρρυ Κλυνν για τους προέδρους, έτσι και ρίξεις μια πέτρα στον δρόμο ή σκύλο θα χτυπήσεις ή επενδυτή.

Σε 10 χρόνια είναι άγνωστο το αν θα υπάρχει Ελλάδα, αλλά Παναθηναϊκός θα υπάρχει σίγουρα
ΙΔΟΥ, λοιπόν, που στην Ελλάδα όλα είναι εύκολα. Ποιος είναι δηλαδή ο Μελισσανίδης που πάει να φτιάξει γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια; Γήπεδο στη Λεωφόρο μπορεί να φτιάξει και το Παναθηναϊκό Κίνημα. Κι όχι 33.000 θέσεων, αλλά 44.000. Θα στρίψουνε το γήπεδο κατά 90 μοίρες και το ένα πέταλο θα πάει στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Με μεταφορά 14 στρεμμάτων τα σχολεία που είναι στην Τσόχα θα πάνε στα προσφυγικά. Θα δημιουργηθεί πεζογέφυρα και υπόγειο 1.000 θέσεων. Ταυτόχρονα γήπεδο 3.000 θέσεων για μπάσκετ-βόλεϊ και αίθουσες για να στεγασθούν η ξιφασκία, η σκοποβολή και τα λοιπά αθλήματα. Τόσο εύκολα. Από έξοδα σχετικά με το κόστος; Ψιλοπράματα. Χοντρικά μια κατοστάρα: Για το γήπεδο 75 εκατομμύρια κι ένα 30% για απαλλοτριώσεις.

Κι από πού θα βρεθούν αυτά τα λεφτά; Είτε με ομολογιακό δάνειο είτε από κάποιον επενδυτή (Κινέζο προσθέτω εγώ) είτε από την ονοματοδοσία είτε από τις πωλήσεις των διαρκείας για πέντε ή και δέκα χρόνια. Σε δέκα χρόνια είναι άγνωστο και αμφίβολο αν θα υπάρχει Ελλάδα, αλλά Παναθηναϊκός θα υπάρχει σίγουρα. Τα λεφτά για διαρκείας θα είναι η καλύτερη επένδυση. Ποιοι είναι αυτοί του Παναθηναϊκού Κινήματος και πώς γίνεται με τόση ευκολία να κάνουν μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα, είναι ένα ζήτημα που δεν έχει απαντηθεί ακόμα. Η ταπεινότητά μου θέλει να προσθέσει μόνο τούτο: Οτι έχουνε πιαστεί κορόιδα στη Θεσσαλονίκη. Που δεν έχουν φτιάξει ένα ΠΑΟΚτσήδικο κι ένα Αρειανό Κίνημα για νέα Τούμπα και νέο «Βικελίδης» 44.000 θέσεων. Με το στόμα όχι γήπεδο αλλά μέχρι και την Πυραμίδα του Χέοπα (φωτό) ξαναφτιάχνεις.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τώρα το θυμηθήκανε στην ΑΕΚ ότι έπρεπε να έχουν κάνει γενική συνέλευση;

Αν δεν σπαταλούσε τα πέναλτι ο Ολυμπιακός, η πρόκριση θα συνοδευόταν κι από (πολύ) μεγάλο σκορ

-(από τις εφημερίδες)

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός