Είχα γράψει και τις προηγούμενες φορές, ακόμα και όταν η μία κακή εμφάνιση διαδέχονταν την άλλη, ότι ήταν ζήτημα χρόνου για τον Παναθηναϊκό να βρει τα πατήματά του και να παίξει το μπάσκετ που μπορεί και ξέρει. Αλίμονο να κρίνουμε και να κατακρίνουμε ομάδες πριν ολοκληρωθεί καλά-καλά η πρώτη φάση της Ευρωλίγκας. Ούτε στα μέσα της σεζόν δεν είμαστε. Και όπως έχω υπογραμμίσει στο παρελθόν, δεν μπορεί μια ομάδα να βγάλει εύκολα τη δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις Νοέμβρη και Δεκέμβρη μήνα. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που δεν είχε καταφέρει να κάνει μία σωστή προπόνηση με ολοκληρωμένο ρόστερ.

Μπορεί στους «απ' έξω» να φαίνεται ως μια φθηνή δικαιολογία και να λειτουργεί ως άλλοθι για την εικόνα που παρουσίαζαν οι «πράσινοι» αλλά δεν παύει να είναι η πραγματικότητα για τον προπονητή και τους παίκτες του. Καλώς ή κακώς ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κριθεί ακόμα. Μπορεί να γίνονται επιμέρους κρίσεις σε κάθε ματς, αλλά όχι στο σύνολο. Αναμφισβήτητα πραγματοποίησε εμφατική εμφάνιση στο Κράσνονταρ, την καλύτερη της φετινής σεζόν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπήκε ήδη και στον σωστό το δρόμο. Όπως είναι νωρίς για να βγάλει κάποιος αρνητικά συμπεράσματα για τη συνολική εικόνα της ομάδας, άλλο τόσο είναι νωρίς και για να ξεκινήσει διθυράμβους που φτάνουν μέχρι και το... Μιλάνο.

Το σίγουρο είναι ότι από τη στιγμή που απαλλάχθηκε από το άγχος της πρόκρισης, οι παίκτες έβγαλαν τα βαρίδια από το σώμα τους, «καθάρισαν» το μυαλό τους και μπόρεσαν να μείνουν συγκεντρωμένοι για να δείξουν μέρος των ικανοτήτων τους. Αλίμονο να ξέχασαν το μπάσκετ που ήξεραν παίκτες όπως οι Διαμαντίδης, Φώτσης, Λάσμε, Ούκιτς, Γκιστ, Μπράμος και όλοι όσοι απαρτίζουν το «πράσινο» ρόστερ. Ακόμη κι αν «βάρυναν» με έναν ακόμη χρόνο στις πλάτες τους (σ.σ. ειδικά οι Διαμαντίδης, Φώτσης, Μπατίστ, Λάσμε, Κάρι). Όπως είπε και ο Φώτσης μετά το ματς «βγήκε η δουλειά που γίνεται στις προπονήσεις». Κάποια στιγμή θα γινόταν. Το θέμα είναι εάν και εφόσον ξεκίνησε η ανοδική πορεία του Παναθηναϊκού ή αν στα επόμενα ματς δούμε κάποιο... πισωγύρισμα.

Αναμφισβήτητα το μεγάλο τεστ για τους «πράσινους» θα είναι ο ημιτελικός κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Εκεί θα δείξουν πόσα απίδια πιάνει ο σάκος, με το κίνητρο της νίκης-πρόκρισης να είναι τεράστιο. Τόσο για να γίνουν το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του κυπέλλου στον μεγάλο τελικό κόντρα σε Άρη ή Πανιώνιο και ταυτόχρονα να πάρουν τη ρεβάνς για την ήττα της πρεμιέρας, όσο και για να γίνουν οι πρώτοι που θα «σπάσουν» το αήττητο σερί του «αιώνιου» αντιπάλου. Εκτός και αν τον... προλάβουν τα Τρίκαλα ή η Ζιέλονα Γκόρα. Αν και εδώ που τα λέμε ούτε και ο Ολυμπιακός θα ήθελε να πάει με 23/23 στο ντέρμπι. Το... βάρος του αήττητου θα είναι πολύ μεγάλο στο πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς μέχρι τότε.

Και μιας και ανέφερα τον Ολυμπιακό. Διάβαζα διάφορα σχόλια σχετικά με την τελική κατάταξη του Παναθηναϊκού. Κανείς μέσα από την ομάδα δεν έκανε επιλογή αντιπάλου και ούτε πρόκειται να κάνει. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα βρεθεί στον «καυτό» όμιλο του ΤΟΡ-16 ως... δεύτερος και όχι ως τέταρτος, αφού στην τριπλή ισοβαθμία με Λαμποράλ και Λοκομοτίβ έχει το πάνω χέρι. Εκτός κι αν την τελευταία αγωνιστική (που ο Παναθηναϊκός επικρατήσει της αδιάφορης Μακάμπι στο ΟΑΚΑ) η Λαμποράλ κερδίσει την Κουμπάν με περισσότερους από 54 πόντους. Ε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Την 3η θέση που θα τον στείλει πάνω στη Ρεάλ, τη Μακάμπι, τη Γαλατασαράι, (ΤΣΣΚΑ ή Μπαρτσελόνα) μπορεί να την κατακτήσει μόνο με δική του νίκη και «διπλό» των Ρώσων στη Βιτόρια. Συμπερασματικά η επιλογή αντιπάλου θα γίνει στο ματς Λαμποράλ-Λοκομοτίβ και κατά πόσο οι Ρώσοι θα... θέλουν τη νίκη για να βγουν σίγουρα δεύτεροι.

Όπως και να έχει το πράγμα, στο ΤΟΡ-16 της Ευρωλίγκας δεν θεωρώ ότι υπάρχουν εύκολοι, δύσκολοι ή βατοί αντίπαλοι. Το έργο για την πρόκριση στα προημιτελικά θα είναι -έτσι και αλλιώς- δύσκολο. Και για να φτάσει μια ομάδα μέχρι το τέλος της διαδρομής, οφείλει να μπει στα βαθιά και να κερδίζει τους καλύτερους. Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό σε αυτό το ματς δεν ήταν τόσο η τελική του κατάταξη όσο να αλλάξει το status quo του! Να αποκτήσει ψυχολογία που ήταν και το μεγαλύτερο ζητούμενο μέχρι σήμερα, να βρει μομέντουμ και να αλλάξει τελείως το «τσιπάκι» ενόψει του αγώνα με τον Ολυμπιακό σε 10 μέρες από σήμερα. Απλά την επόμενη εβδομάδα καλείται να δώσει μια καλή πρόβα τζενεράλε σε ένα -κατ' εμέ- αδιάφορο ματς.

Για να περάσουμε και στο δια ταύτα του αγώνα στο Κράσνονταρ. Πολλοί υποστήριξαν ότι ο Παναθηναϊκός κέρδισε το ματς από τα τρίποντα που... μπήκαν αυτή τη φορά. Το ερώτημα είναι άλλο. Πώς μπήκαν και... πότε μπήκαν; Σε αυτό το παιχνίδι είδαμε να κυκλοφορεί άριστα η μπάλα στην περιφέρεια, να μην γίνονται «σκοτωμένα» σουτ και από τη στιγμή που υπάρχουν εξαιρετικοί spot-up shooters όπως οι Φώτσης, Διαμαντίδης, Μπράμος, Κάρι ήταν ζήτημα χρόνου να ευστοχήσουν σε ελεύθερα τρίποντα. Ανέφερα και κάτι πριν. Τον τομέα της ψυχολογίας. Οταν το σκορ άρχισε να ξεφεύγει για τους «πράσινους» και η μία καλή άμυνα διαδέχονταν την άλλη (με εξαίρεση φυσικά το πρώτο δεκάλεπτο) ήταν λογικό και επόμενο να λυθούν τα χέρια των παικτών. Άλλωστε τα οκτώ από τα 14 τρίποντα σημειώθηκαν μετά το +22 του Παναθηναϊκού (38-60) στα μέσα της τρίτης περιόδου. Ουσιαστικά όταν είχαν κριθεί τα πάντα με αποτέλεσμα να βλέπουν όλοι το καλάθι σαν... βαρέλι. Ακόμα και ο Πεδουλάκης να έμπαινε μέσα εκείνη τη στιγμή, τρίποντο θα έβαζε.

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού μπορεί να μην χρειάστηκε να επέμβει σε μεγάλο βαθμό, αλλά όταν χρειάστηκε έκανε εξαιρετικό κοουτσάρισμα. Είδαμε στο πρώτο δεκάλεπτο να ΜΗΝ προσπαθεί να «σπάσει» τη ζώνη των Ρώσων με τρίποντα, αλλά περνώντας τη μπάλα -ως επί των πλείστων- μέσα στο καλάθι. Εκτός των άλλων διέγνωσε την αδυναμία του Μάριτς στην άμυνα πάνω στα pick 'n roll και τον... σημάδεψε κανονικά με αποτέλεσμα να πάρει πολλούς πόντους με αυτόν τον τρόπο.

Βέβαια είχε μικρότερο ρόστερ να διαχειριστεί στο rotation και το γεγονός αυτό, όσο του έδενε τα χέρια από πλευράς κούρασης των παικτών, άλλο τόσο του τα έλυνε επειδή δεν χρειάστηκε να «πειράξει» τη «χημεία» μέσα στην πεντάδα. Είναι διαφορετικό να «χωρέσει» κάποιος τέσσερα γκαρντ (Ουκιτς, Διαμαντίδη, Κάρι, Παππά) σε ένα ματς και διαφορετικό τρία. Και εδώ φάνηκε ότι ο Κάρι είναι παίκτης ρυθμού που αποδίδει καλύτερα αν μένει στο παρκέ +20 λεπτά και διαφορετικό αν μένει τρία με πέντε λεπτά. Για τον Ματσιούλις δεν πίστευα ότι θα φαινόταν η απουσία του σε αυτό το ματς! Απλά ο Λιθουανός κρίνεται άκρως απαραίτητος για τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι του κυπέλλου. Εκεί θα τον χρειαστεί πάση θυσία ο Πεδουλάκης.

Μέσα σε όλα δεν πρέπει να παραλείψουμε και το εξαιρετικό παιχνίδι των Φώτση και Ούκιτς οι οποίοι έψαχναν μια καλή εμφάνιση προκειμένου να... ξεμπουκώσουν. Ειδικά ο αρχηγός της Εθνικής ο οποίος μετά τον... ανενεργό ρόλο που είχε στο Ευρωμπάσκετ, έψαχνε να βρει τα δικά του πατήματα και τον δικό του ρόλο μέσα στην ομάδα. Τώρα μένει να δούμε εάν και εφόσον συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, κάτι που ισχύει και για τον Κροάτη πόιντ γκαρντ. Δεν δίστασε να «βγάλει» δικές του φάσεις, ακόμα και αν χρειάστηκε να «ποστάρει» τον προσωπικό του αντίπαλο.

Ερωτηματικό αποτέλεσε ο Γιάνκοβιτς ο οποίος όποτε κλήθηκε να παίξει στην Ευρωλίγκα (σ.σ. μην ξεχνάμε ότι στην Βιτόρια ήταν πενταδάτος) δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και πάλι. Νωρίς είναι ακόμα και αργά ή γρήγορα θα μπει και αυτός στην εξίσωση της ομάδα. Κάτι που πιστεύω ότι θα γίνει και με τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη. Ο διεθνής φόργουορντ/σέντερ είναι ο μοναδικός (από τους παίκτες πρώτης γραμμής) που μοιάζει με ψάρι έξω από τη γυάλα. Καμία συγκέντρωση σε άμυνα και επίθεση, με αποτέλεσμα να κάνει περισσότερο κακό, παρά καλό στον Παναθηναϊκό όσα λεπτά (αυτά τα λίγα) που βρίσκεται στο παρκέ. Θέμα ψυχολογίας; Θέμα προπόνησης; Θέμα χημείας; Θεωρώ ότι αυτό θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον και ο Μαυροκεφαλίδης θα μπει με τη σειρά του στο πνεύμα της ομάδας.

Προς το παρόν αυτό που προέχει για τον Παναθηναϊκό είναι να αποκτήσει ρυθμό και ψυχολογία. Και αυτή η νίκη ενδεχομένως να τον βοηθήσει να... ξεμπλοκάρει προκειμένου να συνεχίσει να αποδίδει ανάλογο μπάσκετ και στη συνέχεια. Αυτό είναι το επόμενο στοίχημα που καλείται να κερδίσουν ο Πεδουλάκης και οι παίκτες του...

Πηγή: sentragoal.gr

Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS