Καθαρά ποδοσφαιρική ήταν η ήττα του Παναθηναϊκού από τον Παναιτωλικό. Θέλω να πω δηλαδή μ' αυτό, πως οι αιτίες για αυτή την ήττα, έχουν όλες ποδοσφαιρική εξήγηση και εκεί πρέπει να εντοπίσει τα συμπεράσματά του ο Παναθηναϊκός.
 
Ξεκινώντας λοιπόν από το πρώτο... χρονικά. 
 
Πολλές δηλώσεις όλο το προηγούμενο διάστημα. Δεκάδες συνεντεύξεις και όλες με υποσχέσεις ότι ακόμα δεν είδαμε τίποτε, πως ο Παναθηναϊκός θα είναι ακόμα καλύτερος στον δεύτερο γύρο και όλα τα σχετικά.
 
Όλοι όμως στο ίδιο τέμπο. Και ο προπονητής και οι παίκτες και όλοι. Λάθος αυτό ποδοσφαιρικά αλλά και Παναθηναϊκά. Καθώς δείχνει υπερτίμηση της μέχρι τώρα προσπάθειας και ειδικά των αποτελεσμάτων, λειψή αυτοκριτική και απαιτήσεις και κυρίως καμιά συνειδητοποίηση του μεγέθους στο οποίο αναφερόμαστε, όταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό και την μέχρι τώρα αγωνιστική συγκομιδή του.
 
Πάμε στο δεύτερο τώρα. 
 
Μάλλον πολύ στην... ξεγνοιασιά το ρίξαμε στις γιορτές. Το... φούσκωμα και το ξεφούσκωμα του Σίλντεφελντ να έβλεπε κάποιος στο κοντινό πλάνο όταν κυνηγούσε και δεν μπορούσε ούτε να πλησιάσει τον Γκαμαρά, ή τον τρόπο που ο Μπεργκ έκανε μισή ώρα να στρίψει όταν βρέθηκε μόνος στην μικρή περιοχή, ή το ότι ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε καμιά κόντρα και κούρσα στην μεσαία γραμμή, μιλάνε από μόνα τους. Δεν ήταν σε καλή κατάσταση ο Παναθηναϊκός, Και δεν ήταν σε καλή φυσική κατάσταση. 
 
Τρίτον και το σημαντικότερον.
 
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ο Παναθηναϊκός δεν είχε σε καμιά στιγμή του αγώνα με τον Παναιτωλικό κέντρο μέσα στο γήπεδο. Όχι απλά είχε αλλά δεν ήταν σε καλή μέρα οι μέσοι του, αλλά δεν είχε στην κυριολεξία κέντρο. Καμιά πρώτη μπαλιά, κανένα κόψιμο, καμιά δημιουργία με αποτέλεσμα στα πρώτα τριάντα λεπτά να φωνάζει το παιχνίδι ότι εδώ υπάρχει πρόβλημα, βλέποντας είτε τον Θεοδωρίδη να κάνει κούρσες αλά-Μέσι και να αλωνίζει εκεί ή τον Παναιτωλικό να κάνει τέσσερα σουτ ανενόχλητος έξω από την μεγάλη περιοχή του Παναθηναϊκού.
Τώρα το γιατί συνέβη αυτό, είναι μεγάλη κουβέντα.
 
Να πει κάποιος έλειπε ο Μέντες, είναι μια σκέψη αλλά από μόνη της δεν δίνει όλες τις απαντήσεις. Τι σίγουρο είναι πω εκεί υπάρχει μια έλλειψη ποιότητας κυρίως στο δημιουργικό κομμάτι, με τον Πράνιτς να αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον συγκεκριμένο ρόλο, άσε που δεν γίνεται μονίμως να μην γίνεται ποτέ αλλαγή ακόμα και όταν εμφανώς υστερεί σε βαθμό που να νομίζεις οτι ο Παναθηναϊκός παίζει με δέκα.
 
Από κει και πέρα, κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουν στον Παναθηναϊκό, τι ακριβώς είναι ο Τριανταφυλόπουλος. Είναι ένα καλό και αξιόπιστο στόπερ ή είναι ένας... πασπαρτού που μπορεί να παίζει παντού και ειδικά δεξιά όπου είναι εμφανής η αδυναμία του και να κόψει και να δημιουργήσει.
 
Σε γενικές γραμμές, αυτά ήταν που λειτούργησαν αρνητικά για τον Παναθηναίκό στο Αγρίνιο και σε συνδυασμό με το ότι για μια σειρά συγκυριές εμφανίστηκαν και τα τρία ταυτόχρονα, έφεραν τον Παναθηναϊκό σε θέση όχι απλά να μείνει εύκολα πίσω στο σκορ, αλλά να μην μπορεί καν να αντιδράσει και να δείχνει ολοφάνερα ότι δεν μπορούσε να αντιδράσει.

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS