Να ξεκινήσω με το ότι ήταν μαγκιά του πολύ δυνατού Ατρόμητου που υποχρέωσε τον Ολυμπιακό στη δεύτερή του φετινή ισοπαλία. Όπως ήταν και μαγκιά του Παναιτωλικού το άλλο 0-0, στο Αγρίνιο.
Μαγκιά, αντίθετα, δεν ήταν η παρουσία των παικτών του Ολυμπιακού για σχεδόν ένα ολόκληρο ημίχρονο, το α΄.
Όπως μαγκιά δεν ήταν κι η διαιτησία του Στυλιάρα. Δεν θα υποστηρίξω πως ήταν μία κακή διαιτησία-έχουμε δει πολύ χειρότερες, άλλωστε. Ούτε ότι επηρέασε το αποτέλεσμα-αυτό έγινε από τους βοηθούς του.
Όμως, ο Στυλιάρας δεν τον έπαιξε σωστά, δεν τον έπαιξε δίκαια τον Ολυμπιακό. Και θα σας εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ, για να μην "μιλάμε" αέρα μπανά.
Πρώτον, δεν κράτησε τις καθυστερήσεις που όφειλε. Ειδικά στο α΄ ημίχρονο, όπου το παιχνίδι είχε τρεις διακοπές, συνολικής διάρκειας πέντε λεπτών, δύο φορές από τα καπνογόνα και μία από τον τραυματισμό του Χολέμπας. Και γενικά σε όλο το ματς έφαγε στην ξεφτίλα ένα τρίλεπτο. Γιατί να το κάνει; Άς το παιχνίδι όπως πρέπει. Κι ας βάλει γκολ ο Ατρόμητος στο 90φεύγα.