Στα όσα βήματα προόδου έχει κάνει τα τελευταία χρόνια ο Ατρόμητος, έλειπε μονάχα ένα. Ένα... κλικ. Ποιο ήταν αυτό;

Όταν ΕΠΡΕΠΕ να κερδίσει ή να πάρει θετικό αποτέλεσμα, έκανε τη ζωή του δύσκολη. Όταν ΕΠΡΕΠΕ να... αυτοεπιβεβαιωθεί, έμοιαζε πνιγμένος στην πίεση και στο άγχος. Θέλετε παραδείγματα; Το περσινό τελευταίο ματς των πλέι οφ, όπου έπαιζε την έξοδο του στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Το φετινό ματς με τον ΠΑΟΚ, αμέσως μετά το «διπλό» στη Λεωφόρο επί του Παναθηναϊκού. Την «μετά διπλού στο Καραϊσκάκη» πορεία του στην κανονική διάρκεια του περσινού πρωταθλήματος.

Το βράδυ της Κυριακής απέναντι στους πρωταθλητές στο Περιστέρι, ο Ατρόμητος ΕΠΡΕΠΕ να δείξει πως έχει φτάσει η ώρα να τους κοιτάει όλους στα μάτια. Ακόμα και τον Ολυμπιακό, που σκορπά τεσσάρες δεξιά κι αριστερά. Έπρεπε να αποδείξει ότι δεν φοβάται. Ότι έχει ποιότητα, λύσεις, γεμάτο ρόστερ, ηγετικές φυσιογνωμίες. Το έκανε. Ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του κόσμου του, αλλά κυρίως του ίδιου του εαυτού του.

Βαθμολογικά, ακόμα και να έχανε από τον Ολυμπιακό, δεν θα άλλαζε τίποτα. Ο Ατρόμητος είναι στην τρίτη θέση, θα μείνει εκεί και στα πλέι οφ θα διεκδικήσει στα ίσια την πρωτιά. Στην ψυχολογία της ομάδας, στα αποδυτήρια της, στην προπόνηση της επόμενης μέρας, στην κερκίδα του επόμενου αγώνα, στο ίδιο της το «είναι», η εμφάνιση και το αποτέλεσμα απέναντι στον πρωταθλητή είναι το πιο σημαντικό αποτέλεσμα των τελευταίων ετών.

Σημαντικότερο κι απο την πρώτη ευρωπαϊκή νίκη τον περασμένο Αύγουστο στο Αλκμάαρ κι από τις ισοπαλίες σε Βόλο και Τρίπολη που τον έστειλαν σε τελικούς Κυπέλλου κι από τις νίκες σε Τούμπα, Καραϊσκάκη και Λεωφόρο. Αυτά τα ματς τον «μεγάλωναν». Αυτό της Κυριακής, τον «μεγάλωσε». Όπως μεγάλωσε και τον κόσμο του. Σε ποσότητα, ποιότητα και τρόπο που αντιμετωπίζει τα παιχνίδια. Από τέτοιου είδους ματς κερδίζεις νέους οπαδούς.

Πηγή: SportDay