Τον παρατηρούσα το προηγούμενο Σάββατο στη Λεωφόρο. Ξεκίνησε στο (λανθασμένο αρχικά πλάνο του Παναγόπουλου) δεξιός εξτρέμ. Στη «γραμμή». Ξέρετε, απ΄ αυτούς τους εξτρέμ που «χάνονται» σταδιακά, όπως και τα κλασικά «δεκάρια». Πάνω στον Νάνο. Προσπάθησε μια, δύο, τρεις. Μια τον πέρασε, δυο δεν τα κατάφερε.

Μπάλα δεν έπαιρνε. Από το 25’ και έπειτα το κατάλαβε: περιορισμένος ο ίδιος και ο Πανιώνιος στον άξονα δεν έκοβε ούτε με βαλέ. Πήγε πιο «μέσα». Για να πάρει περισσότερο τη μπάλα στα πόδια και να κλείσει τον χώρο. Μοιραία, άρχισε να ανεβαίνει περισσότερο ο Ισπανός από την αριστερή πτέρυγα. Γκολ δεν του έβαλε, όπως στον πρώτο γύρο. Η αξία του νικητή αντιπάλου «δίνει» και στον ηττημένο. Γι’ αυτό και ακόμη… μνημονεύεται το «αντρικό» τάκλιν του Μέντες που πήγε και του έδωσε το χέρι μετά τη λήξη της (σφοδρής, αλλά καθαρής) μονομαχίας.

Δυνατός πολύ: στο «ώμος με ώμο» (φάνηκε και με τον Νάνο) δεν πέφτει εύκολα, αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικότερο για τον Δημήτρη Κολοβό. Το σημαντικότερο είναι ότι έχει μάθει να καλύπτει σωστά τη μπάλα όταν πρέπει. Εκρηκτικός: μην σου φύγει, άντε πιάσ’ τον. Με κλειστή και ανοιχτή ντρίμπλα. Γι’ αυτό οι περισσότεροι προτιμούν να του «δίνουν» 1,5-2 μέτρα (με κίνδυνο να του δώσουν χώρο στο σουτ, όπως στο δεύτερο από το 3-0 του α’ γύρου με τον ΠΑΟ). Team player: μάρκαρε, έκλεινε χώρους, πάσαρε, γύριζε πίσω. Στο β΄ ημίχρονο, πίσω από τον Καμπάνταη πια καθαρά, ήταν ο κεντρικός πυλώνας. Και ένας από τους βασικούς λόγους της μεταμόρφωσης του Πανιώνιου. Και με ρυθμό ο μπαγάσας! Τον έβλεπες: κάτω από «τρίτη» δεν έβαλε ποτέ!

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Πανιώνιος Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός