Εδώ και έναν μήνα περίπου ο Παναθηναϊκός είναι άλλη ομάδα. Στην κυριολεξία! Από το ντέρμπι κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, μέχρι και το πρόσφατο παιχνίδι με την Εφές, παρουσιάζει ολοένα και καλύτερο πρόσωπο. Εκεί που ήταν... ξεγραμμένος με βάση την εικόνα της α' φάσης, έφτασε στο σημείο να οδηγεί την κούρσα του ΤΟΡ-16 με τρεις νίκες σε ισάριθμες αναμετρήσεις και να βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση (μαζί φυσικά με την Μπαρτσελόνα) σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του δύσκολου –αν μη τι άλλο- ομίλου.

Όμως ΚΑΜΙΑ ομάδα δεν προκρίθηκε από την 3η αγωνιστική του... μαραθωνίου στο ΤΟΡ-16 και –φυσικά- ΚΑΜΙΑ ομάδα δεν αποκλείστηκε. Υπολείπονται άλλα 11 ματς όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα και η μία ανατροπή να διαδεχθεί την άλλη. Απλά ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Να κερδίσει τα δύο βατά (θεωρητικά πάντα) παιχνίδια του ομίλου του (με Αρμάνι Μιλάνο και Εφές) και να αποδράσει από μια έδρα (σ.σ. Βιτόρια) από την οποία όφειλε να περάσει εάν και εφόσον θέλει να έχει υψηλούς στόχους στη διοργάνωση. Από εδώ και στο εξής καλείται να δείξει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος αφού ακολουθούν πολύ πιο δύσκολα ματς, όπως αυτό με τη Φενέρ στην πόλη και αυτό με τη Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ. Αν και εφόσον κερδίσει (έστω) μία από αυτές τις ομάδες, τότε θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι το νερό έχει μπει για τα καλά στο αυλάκι.

Φυσικά μεσολαβεί και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Και φυσικά θα ήταν μέγα λάθος να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι «κερδισμένη υπόθεση» για τον Παναθηναϊκό Να υπενθυμίσω τα δεδομένα στα τέλη του περασμένου μήνα; Ο Παναθηναϊκός προέρχονταν από κακές εμφανίσεις (σ.σ. εξαίρεση το ματς στο Κράσνονταρ), είχε να επιδείξει την εντός έδρας ήττα από την Μακάμπι, είχε προβλήματα τραυματισμών (σ.σ. Ούκιτς, ενώ οι Παππάς και Ματσιούλις ήταν αμφίβολοι ασχέτως αν αγωνίστηκαν στο τέλος) ενώ ήθελε πάση θυσία τη νίκη στο ντέρμπι προκειμένου να... εξιλεωθεί και να αντιστρέψει το κακό κλίμα που είχε δημιουργηθεί. Πάμε να κάνουμε την αντιπαραβολή;

Αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός έχει προβλήματα τραυματισμών (σ.σ. Λο και Πέτγουεϊ, ασχέτως αν κάνει ντεμπούτο ο Μουν), ο Ολυμπιακός προέρχεται από μια σειρά κακών εμφανίσεων (σ.σ. εξαίρεση το παιχνίδι με την Φενέρ), ενώ ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που ψάχνει την... εξιλέωση για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Και μάλιστα σε ένα ματς όπου ο Παναθηναϊκός νιώθει πολύ πιο άνετα (γιατί και στην περίπτωση της ήττας, πάλι θα έχει προβάδισμα για το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ) με τον Ολυμπιακό να θέλει περισσότερο τη νίκη για να πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής. Αναμφίβολα είναι παιχνίδια ειδικών καταστάσεων όπου ΟΛΑ τα αποτελέσματα είναι ανοικτά, ασχέτως αν ο Παναθηναϊκός –που τώρα φαντάζει το μεγάλο φαβορί, συν την έδρα- δεν θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο.

Παρόλα αυτά δείχνει σαφώς πιο βελτιωμένος, με ξεκάθαρο (πλέον) πλάνο δίνοντας έμφαση στην άμυνα! Άλλωστε μετά τα τρία πρώτα ματς του ΤΟΡ-16 διαθέτει την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης με 61,7 πόντους παθητικό, ενώ είναι η μοναδική ομάδα που δεν έχει δεχθεί περισσότερους από 64 πόντους. Άλλωστε ο Πεδουλάκης είναι λάτρης της επιθετικής άμυνας και τις περισσότερες φορές (ειδικά αν ο Παναθηναϊκός φαντάζει το... αουτσάιντερ) προσπαθεί να χαλάσει το παιχνίδι του αντιπάλου. Άλλωστε είναι κάτι στο οποίο... ειδικεύεται, απόρροια της ΣΩΣΤΗΣ δουλειάς που γίνεται στις προπονήσεις. Πέρα από αυτό, η επιθετική λειτουργία της ομάδας έχει γίνει πιο ξεκάθαρη (σ.σ. ποσταρίσματα και η μπάλα να περνάει στο low post με τελικό αποδέκτη τον Λάσμε), ενώ έχει παρατηρηθεί στα τελευταία ματς του Παναθηναϊκού κάτι πολύ σημαντικό.

Οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι. Κάθε παίκτης ΞΕΡΕΙ τι πρέπει να κάνει μόλις πατήσει το πόδι του στο παρκέ. Είτε παίξει 30 λεπτά, είτε 20, είτε 10, είτε ένα λεπτό. Και αυτό είναι το μεγάλο credit που πρέπει να δοθεί στον Πεδουλάκη, ο οποίος μπορεί και παίρνει το μάξιμουμ του κάθε παίκτη για το χρονικό διάστημα που θα μείνει στο παρκέ. Φυσικά δεν μπορούν όλοι να είναι... Διαμαντίδηδες. Διαμαντίδης είναι ένας και μοναδικός, ο οποίος μέσα από την αγωνιστική άνοδο των συμπαικτών του παρουσιάζεται και εκείνος καλύτερος. Τυχαία ανέβηκε κατακόρυφα η απόδοσή του στα τελευταία ματς; Μάλλον όχι... Απέναντι στην Εφές θύμισε τον παλιό, καλό, Διαμαντίδη που εκτός από την δημιουργία (9 ασίστ) είχε και το σκοράρισμα (17π.) στο ρεπερτόριό του.

Όμως για να λειτουργήσει σωστά μια ομάδα χρειάζονται και άλλα πράγματα. Εκτός από τους παίκτες-ηγέτες, πρέπει να υπάρχουν και οι παίκτες-εργαλεία. Και αν και εφόσον κάνουν τη «βρώμικη» δουλειά αδιαμαρτύρητα, τότε οι πιθανότητες της επιτυχίας αυξάνονται περισσότερο. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Μάικ Μπράμου, ο οποίος είχε «μηδέν» πόντους στη στατιστική με μία προσπάθεια για τρίποντο, αλλά η παρουσία του στο παρκέ ήταν καταλυτική! Ήταν παντού! Έβγαλε τρομερή ενέργεια, έτρεχε... ακούραστος από τη μία άκρη του παρκέ στην άλλη, έκλεψε μπάλες, κυνήγησε όλες τις φάσεις, έπαιξε σκυλίσια άμυνα, πράγματα τα οποία δεν μπορούν να αποτυπωθούν στο φύλλο της στατιστικής.

Κάτι που ισχύει και για τον Αντώνη Φώτση, ο οποίος «καθάρισε» όλες τις εναέριες κυκλοφορίες, έκανε τέσσερα και πέντε επιτόπια άλματα προκειμένου να κάνει δικό του ένα ριμπάουντ, έβγαινε στα σουτ των αντιπάλων και έκανε με τη σειρά του την δική του «αθόρυβη» (πλην όμως πολύτιμη) δουλειά. Από την άλλη ο Ραμέλ Κάρι άρχισε να θυμίζει τον παίκτη που ενέπνεε εμπιστοσύνη την περσινή σεζόν. Πλέον μπορεί να ξεκουράσει με επιτυχία τον Διαμαντίδη και μέσα στο (περιορισμένο) χρονικό διάστημα που θα βρεθεί στο παρκέ να κάνει ΑΥΤΟ ακριβώς που του έχει ζητήσει ο προπονητής του. Να βγάλει ενέργεια στην άμυνα και να εκμεταλλευτεί τις επιθετικές του αρετές, αφού είναι ένας παίκτης που αν πάρει προσπάθειες θα... βρει το χέρι του.

Καλά για τον Λάσμε θεωρώ ότι δεν πρέπει να γίνει ιδιαίτερος λόγος. Αν δεν είναι ο καλύτερος, σίγουρα είναι ένας από τους καλύτερους σέντερ της Ευρωλίγκας. Αν βελτιώσει και την αδυναμία του στο εύκολο φάουλ, τότε θα μπορεί να δίνει περισσότερα ποιοτικά λεπτά στον Παναθηναϊκό αφού αναγκάζεται να παρακολουθήσει μεγάλο μέρος των παιχνιδιών από τον πάγκο! Βέβαια απέναντι στην Εφές είδαμε την... αφύπνιση του Μάικ Μπατίστ, ο οποίος αποκτήθηκε για έναν συγκεκριμένο σκοπό και φρόντισε (ίσως για πρώτη φορά φέτος) να βγάλει εις πέρας την αποστολή του.

Όσο για τους Παππά, Γιάνκοβιτς και Μαυροκεφαλίδη που είδαν το ματς από τον πάγκο; Οι δύο πρώτοι (σ.σ. με τον Γιάνκοβιτς να πατάει παρκέ μόνο για να κάνει φάουλ!) είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι θα πάρουν ευκαιρίες στο άμεσο μέλλον, κάτι που παραδέχθηκε εμμέσως πλην σαφώς και ο Πεδουλάκης μετά το τέλος του αγώνα. Βέβαια ακόμα παραμένει άγνωστο το τι μέλλει γενέσθαι με τον Μαυροκεφαλίδη, ο οποίος είναι ο μοναδικός παίκτης του Παναθηναϊκού που παραμένει εκτός... εξίσωσης.

Πηγή: sentragoal.gr

Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS