μολογώ πως δεν μου αρέσει να χαρακτηρίζω κάποιον "θεό" και σίγουρα δεν (θα) αρέσει καθόλου ούτε στον Ομπράντοβιτς, ούτε και στον Πεδουλάκη, αλλά... δικαίωμα, που λένε και οι χαρτοπαίκτες! Όντως η υπόθεση σηκώνει δικαίωμα, διότι, διάβολε, ένας άνθρωπος που ήρθε στην Αθήνα (για να πιάσει δουλειά) με πυκνά μαύρα μαλλιά, με ένα μωρό στην κούνια και με επτά συλλογικά τρόπαια τον Ιούνιο του 1999 και έφυγε τον Ιούνιο του 2012 με αραιωμένα γκρίζα μαλλιά, με έναν έφηβο γιο και συνοδεία μιας μεταφορικής εταιρείας για να του κουβαλήσει άλλα 23 τρόπαια τα οποία κατέκτησε με τον Παναθηναϊκό, προφανώς δεν ανήκει στην κατηγορία των "κοινών θνητών"!

Εν πάση περιπτώσει, το εάν και κατά πόσο, κάποιοι ταλαντούχοι, χαρισματικοί και αξεπέραστοι στη δουλειά τους άνθρωποι μπορούν να παίρνουν προαγωγή και να θεωρούνται "θεοί" συνιστά μια υπόθεση που εκτός από δικαίωμα, σηκώνει και πολλή κουβέντα, η οποία δεν είναι της παρούσης, οπότε πάμ' παρακάτω!

Παρακάτω, στην κυριολεξία, είναι ο αυριανός αγώνας στον οποίο ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει το παρελθόν του, ο Ομπράντοβιτς το ομορφότερο κομμάτι της ζωής του και και περισσότερο από ένα ντέρμπι ανάμεσα σε δύο ομάδες που διανύουν εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες έως τώρα στο Top 16 της Ευρωλίγκας, πρόκειται για μια ιστορική συνάντηση, που εφόσον γινόταν ταινία, θα της ταίριαζε απολύτως ο τίτλος της περίφημης δραματικής ταινίας που γύρισε ο Σίντνεϊ Πόλακ το 1973 με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και με την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ...

Διαβάστε το υπόλοιπο σχόλιο στο gazzetta.gr

Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS