H Κυριακή το βράδυ είναι η μόνη μέρα που στον NovaΣΠΟΡ FM μπορώ να ακούω το κοινό. Το πραγματικό κοινό. Αυτό που ξεκινάει με Μιαούλη, Δεσύλλα και τελειώνει με Γερασίμου. Είναι οι άνθρωποι που μπορούν μια συζήτηση να την πάνε έτσι. «Έλα Διονύση». «Έλα Γιώργο». «Σε παίρνω για χθες που βγήκε ο Άρης και είπε ότι θα έπρεπε να πω ότι από τα 15 πρωταθλήματα του Ολυμπιακού τα πέντε ήταν του Παναθηναϊκού. Ρε Διονύση και από τα πρωταθλήματα του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ πόσα έπρεπε να έχει πάρει ο Ολυμπιακός;». Ακολουθεί σιωπή. Ο Κώστας καταλαβαίνει ότι το θέμα δεν τον αφορά και ο Διονύσης στα χρόνια που κάνει εκπομπές ξέρει ότι αυτές οι ερωτήσεις καλό είναι να μην απαντιούνται. «Πόσα λες εσύ;». «Εγώ σε ρώτησα πόσα λες εσύ». Ακολουθούν θέματα ελευθερίας του λόγου. «Δηλαδή επειδή με ρώτησες εγώ πρέπει να σου πω;». Και η συζήτηση κατά το «έχεις λαγό; έχει ουρά; έχεις λαγό; έχει ουρά;» μπορεί να συνεχιστεί επ' άπειρον ή τουλάχιστον μέχρι να βγει ο Βασιλάκης από το Καματερό για να δώσει οδηγίες διακυβέρνησης στον Μελισσανίδη και την αγάπη του στην Έλενα από τη Γλυφάδα.

 

Το θέμα Βύντρα λοιπόν ήταν βέβαιο ότι θα έπαιζε την Κυριακή το βράδυ. Το να είσαι βαρδινογιαννικός στη σημερινή κοινωνία είναι σαν να είσαι τροτσκιστής. Είσαι βέβαιος ότι έχεις δίκιο, αλλά για να μιλήσεις για το δίκιο σου πρέπει να πας σε κάπως παλιές ιστορίες. Για τους τροτσκιστές, για παράδειγμα, το φλέγον θέμα είναι αν ο Στάλιν έδωσε την εντολή για τη δολοφονία του Τρότσκι στο Μεξικό το 1940. Για τους βαρδινογιαννικούς αν η εξέδρα αδίκησε τον Βύντρα. Το μεγάλο πρόβλημα και στα δύο είναι άντε να βρεις κάτι καινούργιο για να κρατήσεις την κουβέντα ζωντανή. Οπότε το γκολ του Βύντρα με τη Λεβάντε εναντίον της Μπαρτσελόνα ήταν μοναδική ευκαιρία. «Να τι παίκτη μας υποχρεώσανε να διώξουμε, Κώστα».

 

Μερικές λοιπόν διευκρινίσεις. Το αγωνιστικό πρόβλημα του Βύντρα δεν ήταν ακριβώς να σκοράρει. Στο τελευταίο πρωτάθλημα που πήρε ο Παναθηναϊκός το 2010 ο Βύντρα στην Τρίπολη μπορεί να είχε πετύχει και το πιο ωραίο γκολ της σεζόν. Το πρόβλημα του Βύντρα ήταν οι βυντριές και οι σέντρες. Η βυντριά είναι μία γκέλα. Όχι μια συνηθισμένη γκέλα, αλλά μια γκέλα αξέχαστη. Μοναδική. Φάση που ο Βύντρα βάζει αυτογκόλ. Το βάζει όμως με καρφωτή κεφαλιά, στο 90ό λεπτό, ενώ το σκορ είναι 0-0 και μετά πέφτει στον τερματοφύλακα και τραυματίζονται και οι δύο. Επίσης στις σέντρες Βύντρα η μπάλα δεν πάει μόνο άουτ. Πάει έξω από το γήπεδο και είναι η τελευταία μπάλα που έχει μείνει, με τον Παναθηναϊκό να χάνει με ένα γκολ και το ματς να πηγαίνει στις καθυστερήσεις. Στον Βύντρα ισχύει ό,τι και στις ωραίες γκόμενες. Όταν ήταν καλός ήταν πολύ καλός, αλλά όταν ήταν κακός ήταν υπέροχος.

 

Στο ερώτημα αν έκανε καλά ο Αλαφούζος που τον άφησε να φύγει, η απάντηση είναι «ναι». Όταν ένας παίκτης γίνεται στόχος της κερκίδας για άλλους λόγους από τους αγωνιστικούς καλύτερα είναι να φεύγει από την ομάδα. Αυτό που θα συγχωρεθεί σε έναν άλλον, δεν θα συγχωρεθεί σε αυτόν. Ακόμα περισσότερο ότι ο Βύντρα δεν έπρεπε να πάει ισχύει για τον Ολυμπιακό. Αν ο Βύντρα είχε πάει, αφού δεν υπάρχει τίποτα άλλο για μουρμούρα η κερκίδα θα τον είχε κάνει στόχο.

 

Και... Ξηρό ψωμί

 

Μαζί με τους πολιτικούς κάθε χώρα έχει και τους τρομοκράτες που τις αξίζουνε. Η εμφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού στο μαύρο (που στην κάμερα κόβει) με φόντο τον Τσε, τον Κολοκοτρώνη (Θόδωρο και όχι Κωνσταντίνο), τον Καραϊσκάκη και με την έκτακτη συμμετοχή του Άρη Βελουχιώτη, αισθητικά και σε περιεχόμενο είναι η τρομοκρατία που αξίζει στην Ελλάδα. Αισθητικά γιατί στο στήσιμο μοιάζει με απαγγελία σε σχολική παράσταση. Ακούς το «Σε τρία μόνο χρόνια έχουμε καταστροφή της μεσαίας τάξης, διάλυση των υποδομών. Υγεία, παιδεία και κοινωνικό κράτος κατεδαφίζονται και παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο» και αν είσαι αντιμνημονιακός λες «Πού βάζει αυτός υποψηφιότητα και με ποιους; Με τους ΑΝΕΛ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, να ξέρω να τον ψηφίσω».

 

Αντιμνημονιακά και πατριωτικά comme il faut είναι και η επιστολή που ξεκινάει με τους δύο πρώτους στίχους του Εθνικού Ύμνου, που είναι ακριβώς το 1/3 που ξέρουν όλοι οι Έλληνες και καταλήγει με ολίγη από Προμηθέα Δεσμώτη, γιατί κανένας Έλληνας δεν πιστεύει ότι είναι κάτι λιγότερο. Στη μέση του βίντεο πέφτει λίγο αντάρτικο ντουφέκι να δείξουμε ότι δεν σακατέψαμε το στομάχι μας στις τυροκαφτερές στα κουτούκια, για να τραγουδάμε τον φρούραρχο της Καστοριάς που τραβάει τα μαλλιά του γιατί μπήκε το αντάρτικο στην περιφέρειά του. Μετά πέφτει λίγη πουτάνα κοινωνία, εμείς θα τα πρέπει να τα κάνουμε όλα με το «Θα μπορούσα να επαναπαυτώ στις δάφνες της προηγούμενης δράσης μου» και να επαναλαμβάνω την καραμέλα της εποχής «κάποιος πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι». Ακολουθεί περιπέτεια με το πώς ξεγέλασε την εξουσία να του δώσει άδεια να την κοπανήσει, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον Στιβ ΜακΚουίν και τη μοτοσυκλέτα στη «Μεγάλη Απόδραση». Και βουαλά έτοιμο το βίντεο που έχει απ' όλα. Νταχάου, δωσίλογους, φερέφωνα των δανειστών, αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους και soundtrack από Βασίλη Παπακωνσταντίνου τον αιώνια επαναστατημένο έφηβο.

 

Ενδιαφέρον όμως έχει και το ντύσιμο στο βίντεο. Αν αυτό που φοράει ο Χριστόδουλος Ξηρός δεν είναι φούτερ Πανιωνίου, να γίνω χότζας. Επίσης είναι γνωστό ότι οι δύο Ξηροί είναι φόλα αεκτζήδες. Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο Χριστόδουλος άλλαξε ομάδα επειδή είναι ντεμικός και δεν θέλει Μελισσανίδη; Τον έχουν απαγάγει πανιώνιοι και τον αναγκάζουν να λέει ό,τι θέλουνε; Η Ελλάδα κρατάει την αναπνοή της, περιμένοντας τις απαντήσεις.

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS