Οι περήφανες ήττες δεν χρησιμεύουν και πολύ στην Ευρωλίγκα, παρά μόνο όταν προκύψουν ισοβαθμίες. Από αυτή την άποψη, ήταν χρήσιμο το τελικό -5 σε σύγκριση με την πανωλεθρία του πρώτου ημιχρόνου.

Ο Παναθηναϊκός παγιδεύτηκε από τον άνθρωπο που εμφύσησε στον Διαμαντίδη και στους συμπαίκτες του την αγωνιστική του φιλοσοφία, αλλά στη συνέχεια τον παγίδευσε ο ίδιος και ξεγύμνωσε την εν τέλει ευάλωτη Φενερμπαχτσέ. Πλησίασε στον θρίαμβο, έφερε το ματς εκεί που ήθελε, ώσπου γλίστρησε και άφησε τα κεκτημένα να ξεφύγουν μέσα από τα χέρια του.

«Κρίμα», ναι; Οχι. Φταίει πρώτος ο ίδιος ο Παναθηναϊκός για τη χαμένη ζαριά. Οταν προηγήθηκε με 67-64, δυόμισι λεπτά πριν από το φινάλε τα έκανε όλα λάθος, σε άμυνα και επίθεση.

Το επόμενο σουτ, το κρίσιμο, το πήρε ο παίκτης με τη μεγάλη καρδιά, ο πολύπειρος Ονάν -και φυσικά το έβαλε, αφού εκτέλεσε ανενόχλητος. Ο πρωταθλητής Ελλάδας έκανε δύο άθλιες επιθέσεις στην τελική ευθεία κι έψαξε το καλάθι με απονενοημένα διαβήματα, μακρινά σουτ εκτός προγράμματος από τον Αντώνη Φώτση. Μόνο τρίποντα είχε το ρεπερτόριό του.

Στην απέναντι άκρη του γηπέδου ξέχασε να ασχοληθεί με τον Λίνας Κλέιζα, ο οποίος έχει την προσωπικότητα για να πάρει την κατάσταση στα χέρια του όταν η μπάλα καίει. Μήπως δεν το ήξερε ο Παναθηναϊκός; Το ήξερε απέξω κι ανακατωτά.

Η Φενέρμπαχτσε πέτυχε 17 πόντους στις τελευταίες 8 επιθέσεις της, τις αξιοποίησε δηλαδή όλες μέχρι μιας. Μετά το 62-64, οι «πράσινοι» δεν κέρδισαν ούτε μισή φάση στα μετόπισθεν. Αντί να φανεί η μπάλα βαριά στους Τούρκους, ήταν οι Ελληνες αυτοί που ένιωσαν το «πρέπει» της στιγμής.

Δεκαεπτά πόντοι, σε τέσσερα λεπτά. Η άμυνα του Παναθηναϊκού δεν ήταν άμυνα Παναθηναϊκού, παρά μόνο στο διάστημα 25'-36'.
Στο τέλος οι παίκτες του Πεδουλάκη έπαιξαν σαν να περίμεναν από τον αντίπαλο να χάσει μόνος του, δίχως πίεση.

Μικρό το κακό, θα πείτε. Πράγματι. Το 3-0 των πρώτων αγωνιστικών αφήνει περιθώριο για στραβοπατήματα και για ήττες εντός προγράμματος. Εφόσον όμως κρατούσε τα μπόσικα στο τέλος, ο Παναθηναϊκός θα άφηνε τον Ομπράντοβιτς 4 βήματα πίσω του. Είχε την ευκαιρία του και την έχασε. Οι Τούρκοι ξαναβρήκαν την αναπνοή τους.

Απομένει να δούμε αν θα βαδίσει ο Ολυμπιακός στα χνάρια της Φενέρ και του Κλέιζα. Μετά τις αναποδιές των προηγούμενων εβδομάδων, οι πρωταθλητές Ευρώπης ψάχνουν στέρεο έδαφος για να ξεκινήσουν την αντεπίθεσή τους. Η Λαμποράλ δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι, εάν υποστεί δεύτερη εντός έδρας ήττα από ελληνικά χέρια.

Η ήττα της Ρεάλ στη Μόσχα υπενθύμισε ότι όλες οι ομάδες είναι θνητές. Ο Ολυμπιακός το έμαθε με τρόπο οδυνηρό από τις 23 Δεκεμβρίου και μετά, οπότε καλείται να φορέσει ξανά την πανοπλία του.

Πηγή: sday.gr