Με το φτωχό μου το μυαλό ...λέω εγώ

Mε διασκεδάζει όταν διαβάζω τα περί φιλοσοφίας προπονητών, ιδεολογίας ομάδων, οπαδικό κίνημα και τα παρόμοια. Είναι πρόσθεση βαρύγδουπων εννοιών σε απλές λέξεις, για να ικανοποιηθεί ο κόσμος που τις ακούει. Το ίδιο βαρύγδουπη ήταν και η δήλωση του Βάις για τη σχέση του με τον Μίτσελ: «Διαφωνούσαμε σε βασικά σημεία, οπότε ήξερα ότι δεν μπορούσε να λειτουργήσει και ότι έπρεπε να φύγω».

Τι δηλαδή ήταν τα βασικά σημεία που διαφωνούσαν; Ο μοντερνισμός στη Βραζιλία του 19ου αιώνα; Προφανώς ο Μίτσελ του έλεγε να τρέχει περισσότερο και να βοηθάει στην άμυνα, ο Βάις δεν είχε διάθεση να το κάνει. Εμφανίστηκε η πρόταση από το Κατάρ, σκέφτηκε ο Βάις ότι θα έχει λιγότερα ζόρια και η μεταγραφή έγινε. Με όλους ικανοποιημένους. Τον Ολυμπιακό, που τον πήρε τζάμπα το καλοκαίρι αφού από τα πέντε εκατομμύρια της μεταγραφής θα πάρει 2,5 μέχρι 3, τον μάνατζερ του Βάις που δεν θα τον έδινε ελεύθερο αν δεν έπαιρνε το ποσοστό του που μπορεί να φτάνει και το 50% και τον ίδιο τον Βάις. Ο οποίος μπορεί να μη γίνει η σημαία καμιάς ομάδας, αλλά όταν κλείσει την καριέρα του θα έχει κονομήσει περισσότερα λεφτά από τους παίκτες που έμειναν σε μια ομάδα.

Η τακτική του Βάις μου θυμίζει «Λύκο της Γουόλ Στριτ». Το πώς βγάζει ο χρηματιστής λεφτά που αναλύει ο Μάθιου Μακόνοχι στον Ντι Κάπριο. Ότι τα λεφτά δεν βγαίνουν με το να πείθεις έναν πελάτη να αγοράζει μια μετοχή, αλλά να τον πείθεις να την αγοράζει και να την πουλάει, για να αγοράσει μια άλλη αφού το θέμα είναι να πάρεις την προμήθεια.

Το ίδιο ισχύει και με τη δημοσιογραφία. Όταν ξεκίναγα, την εποχή που οι εφημερίδες βγαίνανε στο μάρμαρο, δύο πράγματα μου είπανε οι σεβάσμιοι δάσκαλοι του κλάδου. Το ένα, να έχεις κάποιον στο λογιστήριο που να σε παίρνει όταν έχουνε λεφτά για να τρέχεις να πάρεις πριν τα πάρουν άλλοι και το δεύτερο ότι τα λεφτά δεν βγαίνουνε περιμένοντας να σου δώσουν αύξηση, αλλά στη μεταγραφή από το νέο αφεντικό. Το πρώτο δεν ισχύει αφού το τελευταίο λογιστήριο που θυμάμαι να μπαίνεις στην ουρά και να περιμένεις να πληρωθείς ήταν του Κουρή το 1996 με τον κύριο Μπάμπη που ερχόταν πάνω στο παπί με τη σακούλα με τα λεφτά. Το δεύτερο ισχύει, αλλά όχι τόσο για μένα αφού κάποια στιγμή η μόνη μεταγραφή που μένει είναι στην εφημερίδα του Αποπάνω.

Τώρα για τη μεταγραφή του Βάις και τον Ολυμπιακό να πω ότι είναι η πρώτη μεγάλη ομάδα που κινείται σε ευρωπαϊκή λογική ποδοσφαίρου. Στην Ευρώπη υπάρχουν τέσσερις στάνταρ ομάδες, ας πούμε η Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν, η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα που μπορούν να λένε ότι κρατάνε όποιον παίκτη θέλουν. Υπάρχουν άλλες όπως η Σίτι, η Τσέλσι και η Παρί που το κάνουν επειδή έπεσαν αραβικά δολάρια και ρούβλια στο διάβα τους. Αυτές είναι η κορυφή της πυραμίδας. Μετά ακολουθούν οι μεγάλες ιταλικές, οι Αρσεναλ και η Τότεναμ που πουλάνε  προς τα πάνω και αγοράζουν από τα κάτω. Και πάει λέγοντας μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που εμπορικά βρίσκεται ο Ολυμπιακός. Η δυνατότερη ομάδας ενός δευτερεύοντος πρωταθλήματος με μικρομεσαία έσοδα. Υποχρέωση του Ολυμπιακού είναι να αγοράζει και να πουλάει, να δουλεύει με αντικείμενο το κέρδος.

Το τρις εξαμαρτείν...

Η αρχική τιμωρία του Ολυμπιακού από την UEFA για ρατσιστικές εκδηλώσεις των οπαδών είχε ανακοινωθεί στις 18 Δεκεμβρίου και ήταν «the lower tier of the north stand at Karaiskakis Stadium will be empty when Olympiakos hosts Manchester United on Feb. 25». Το γράφω στα αγγλικά για να μην υπάρχουν αμφιβολίες και μεταφράζεται «οι κάτω σειρές». Και εδώ εμφανιζόταν το πρόβλημα.

Στα αγγλικά γήπεδα ή στο ΟΑΚΑ θα σήμαινε το κάτω διάζωμα των κερκίδων. Το βόρειο πέταλο όμως του Ολυμπιακού γνωστό και σαν 7 είναι ενιαίο. Θα σήμαινε ότι για να μην μπορεί να κάθεται κόσμος, κάποιες από τις κάτω σειρές θα έπρεπε να αποκλειστούν, προφανώς με προσωρινά κάγκελα ή να φυλάσσονται από γραμμή σεκιουριτάδων που θα ήταν ό,τι πρέπει για να δημιουργηθούν τσαμπουκάδες. Η αλλαγή λοιπόν της απόφασης από την UEFA με το κλείσιμο των θυρών 4 και 5 εξυπηρετεί τον σκοπό αφού μένει κενός ο ίδιος αριθμός θέσεων, αλλά είναι άδικος αφού αλλού σηκώθηκε η σημαία με τη νεκροκεφαλή και άλλα σημεία θα μείνουν κενά.

Τι θα κάνει με τις κενές θέσεις ο Ολυμπιακός είναι άγνωστο, αφού η UEFA δεν τον υποχρεώνει να τις καλύψει με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Τα καθίσματα μπορεί να μείνουν άδεια, μπορεί να απλωθεί μια σημαία ή φανέλα με τα χρώματα της ομάδας ή να μπει ένα πανό με το σήμα της UNICEF ή SAY NO TO RACISM. O κίνδυνος με τα δύο τελευταία είναι να δημιουργήσουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ο Ολυμπιακός θα επεδίωκε. Ένα κομμάτι των οργανωμένων να σκεφτεί: «Μείνανε έξω τα αδέλφια μας για να βλέπουμε τα πανό με τις σαχλαμάρες», και να αρχίσει να αποδοκιμάζει.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός αυτή τη φορά θα πρέπει να είναι προσεκτικός. Περισσότερο από όσο στο ματς με τη Μονπελιέ, όταν για πρώτη φορά δημιουργήθηκε πρόβλημα με το συγκεκριμένο πανό. Και πολύ περισσότερο απ' όσο στο ματς με την Άντερλεχτ, όταν αρχικά δόθηκε εντολή να πάει κάποιος και να πει να κατεβάσουν το πανό, αλλά χωρίς να επιμείνει, με αποτέλεσμα το πανό να κατεβεί προσωρινά για να σηκωθεί αργότερα.

Πηγή: SportDay