Οι ήχοι που βγήκαν χθες το βράδυ από το Μέγαρο Μουσικής της Βαρκελώνης δεν ήταν ούτε από συρτάκι ούτε καν από φλαμέγκο: μπορεί η εθνική ομάδα να κληρώθηκε στον όμιλο που θα φιλοξενηθεί στην πατρίδα του φλαμέγκο και των (χορών) «σεβιγιάνας», αλλά πρωτίστως θα πρέπει να εκπαιδευθεί στο σκληρό ροκ, ίσως και στο heavy metal!

Εδώ βεβαίως οφείλω να επαναλάβω την παγιωμένη άποψή μου ότι δεν υπάρχουν καλές και κακές κληρώσεις, αλλά καλές και κακές ομάδες, όπως επίσης και καλές και κακές φάσεις που διανύουν! «Πέρυσι σας είχε φοβηθεί το μάτι μου και σας θεωρούσα μακράν το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου κι όμως δεν προκριθήκατε καν στην τελική φάση» μου έλεγε λίγα λεπτά μετά την κλήρωση ο (αγαπημένος μας από τη θητεία του στον Ηρακλή και στον Πανιώνιο) Γιούρε Ζντοβτς, ο οποίος επέστρεψε στον πάγκο της εθνικής ομάδας της Σλοβενίας, διαδεχόμενος τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.

Πες τα, Χρυσόστομε!

Οχι, οι οικοδεσπότες του περυσινού Ευρωμπάσκετ δεν βρίσκονται στον δρόμο μας, αλλά δεν έχουμε παράπονο: τα χέρια του Ντίνο Ράτζα, του Χοσέ Ορτίθ, του Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο και του Ζαν Ζακ Κονσεϊσάο μας έστειλαν για συντροφιά αντιπάλους με τους οποίους τουλάχιστον δεν θα πλήξουμε!

Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με... χαμόν! Ισως και με χρυσάφι διότι στη Σεβίλλη και δη στον ψηλό πύργο της Χιράλδα με το καμπαναριό οι Ισπανοί βασιλιάδες παραλάμβαναν το χρυσάφι που έφερναν τα καράβια από την Αμερική, οπότε από σημειολογικής πλευρά αυτός είναι ένας πολύ βολικός συνδυασμός: πολύ βολικός, αρκεί να μη μας βγει ξινός, όπως πέρυσι το άγαλμα του Καποδίστρια στο Κόπερ!

Η κλήρωση πράγματι είναι μανίκι, διότι από τη Σκύλλα της Σεβίλλης πηγαίνεις κατευθείαν στη Χάρυβδη της Μαδρίτης, όπου θα συνωστίζονται οι αμφιτρύωνες Ισπανοί, οι πρωταθλητές Ευρώπης Γάλλοι (πιθανότατα χωρίς τον Τόνι Πάρκερ), οι Σέρβοι του πρωτάρη προπονητή Σάσα Τζόρτζεβιτς και οι Βραζιλιάνοι, οι οποίοι αποτελούν τον ομφαλό της παγκόσμιας αθλητικής γης για την επόμενη τριετία.

Πιο μπροστά η Εθνική προφανώς θα `χει ιδροκοπήσει για να βάλει κάτω ομάδες με ιδιαιτερότητες: τη Σενεγάλη που τροφοδοτεί την Ευρώπη με προσοντούχους παίκτες, τις Φιλιππίνες με την παράδοση και πιθανότατα έναν ή δυο παίκτες από το ΝΒΑ, την υπερήφανη και γεμάτη από κλάση και πείρα «χρυσή πεντάδα» της Αργεντινής (που μας «κάρφωσε» το 2004 και το 2008), την Κροατία στην οποία χρωστάμε μια εκδίκηση από το νωπό θρίλερ της Λιουμπλιάνα και τη... συμμορία των Daltons του Πουέρτο Ρίκο!

Μέχρι το τζάμπολ μεσολαβούν επτά μήνες και τότε είναι που θα αποκρυπτογραφήσουμε τι είδους ήχοι ήταν αυτοί που παίχτηκαν χθες το βράδυ στο Μέγαρο Μουσικής της Βαρκελώνης...

ΕΙΜΑΙ Ο ΠΙΚΟΥΛΙΝ ΟΡΤΙΘ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!

Καλώς τονε κι ας άργησε. Γούρλωσαν τα μάτια μου προχθές το βράδυ όταν -στην επίσημη δεξίωση της FIBA επ' ευκαιρία της κλήρωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου- αντίκρισα μπροστά μου τον Χοσέ Ορτίθ. Σοβαρολογώ, διότι νόμιζα πως ο Πικουλίν θα βρίσκεται ακόμη σε κάποιο κάτεργο του Σαν Χουάν για εκείνες τις αμαρτωλές υποθέσεις με τα ναρκωτικά και την οπλοκατοχή, αλλά –όπως με διαβεβαίωσε- αυτές ανήκουν στο παρελθόν! Ο πρώην παίκτης της Λάρισας, του Ηρακλείου, του Αρη και του ΠΑΟΚ (στον οποίον ωστόσο δεν πρόλαβε να αγωνιστεί αφού βρέθηκε ντοπαρισμένος) βγήκε από τη φυλακή και προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Προς το παρόν του έδωσε μια ευκαιρία η FIBA Americas (για να ασχοληθεί με την ανάπτυξη του μπάσκετ) και δηλώνει αποφασισμένος να μην ξανακυλήσει στον βούρκο της αμαρτίας!

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ!

Εμείς μπορεί να μην τους χωνεύουμε, να τους φθονούμε και να τους... σκυλοβρίζουμε, αλλά οι Ισπανοί μας έχουν σε μεγάλη υπόληψη και αυτό το εισπράττουν επί καθημερινής βάσεως και αναλόγως το καρπώνονται οι εμιγκρέδες μας...

Προχθές το μεσημέρι, λοιπόν, έκανα μια βόλτα μέχρι την Μπανταλόνα για να παρακολουθήσω τον αγώνα της Τζουβεντούτ με τη Μανρέσα στην οποία αγωνίζεται (μετά το πέρασμά του από τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό, τον Πανιώνιο, το Περιστέρι και τον Παναθηναϊκό) ο Χάρης Γιαννόπουλος. Ο 25χρονος φόργουορντ μου επιβεβαίωσε μέχρι κεραίας την εκτίμηση που τρέφουν οι Ισπανοί, αλλά ακόμη περισσότερο μου την επιβεβαίωσε ο προπονητής του...

Δεδομένου ότι ο Χάρης από πλευράς αξίας και φήμης δεν είναι ούτε Μπουρούσης ούτε Παπανικολάου, ρώτησα τον Μπόρχα Κομένχε για ποιον λόγο τον επέλεξε και η απάντησή του υπήρξε πολύ κολακευτική τόσο για τον Γιαννόπουλο όσο και για ολόκληρη την ελληνική μπασκετική ράτσα...

«Θέλαμε έναν παίκτη που περισσότερο από οποιαδήποτε τεχνικά στοιχεία θα έφερνε στην ομάδα μας την εξυπνάδα, τον χαρακτήρα, το πάθος και τη γενναιότητα που χαρακτηρίζουν το ελληνικό μπάσκετ. Ο Χάρης όχι μόνο μας προσφέρει αυτά τα στοιχεία, αλλά χάρη στην υπομονή και στο πείσμα του με ανάγκασε να του δώσω περισσότερο χρόνο συμμετοχής και πολύ πιο ουσιαστικό ρόλο απ' όσο τον προόριζα»!

Μuchas gracias senor!

Πηγή: Goal

Μπάσκετ SPORTS