Τα τελευταία χρόνια στο τιμόνι της Μπενφίκα βρίσκεται ο Ζορζ Ζεζούς. Ο Πορτογάλος τεχνικός κατάφερε πέρσι να χάσει κάθε πιθανό τίτλο που διεκδικούσε η ομάδα του. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχει ένα επιτυχημένο παρελθόν (και παρόν) στο Ντα Λούζ. Ο σταθερός κορμός της ομάδας ήταν και συνεχίζει να είναι ένα από τα ισχυρά όπλα της επόμενης αντιπάλου του ΠΑΟΚ όμως ειδικά φέτος τα πράγματα άλλαξαν λίγο από την αρχή της χρονιάς. Και τον Γενάρη με την αποχώρηση του αγωνιστικού ηγέτη της ομάδας, τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν τελείως.

Η απόκτηση του Σέρβου (και πάλι) Φέισα από τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι μάλλον χαρακτηρίζεται ως προφητεία όσον αφορά την αποχώρηση του Μάτιτς τον Γενάρη. Ο Φέισα όμως δεν είναι Μάτιτς. Για να δείξουμε πόσο σημαντικός ήταν ο νυν παίκτης της Τσέλσι στο Ντα Λουζ, αξίζει να αναφέρουμε πως δεν υπήρχε οπαδός των Αετών που να μην προσεύχονταν την περασμένη χρονιά να μην τραυματιστεί ο «ηγέτης» τους. Τόσο σημαντική ήταν η παρουσία του Μάτιτς στον χώρο ου κέντρου της ομάδας. Μάλιστα ο Σέρβος «έδεσε» αρμονικά με τον Έντσο Πέρεζ συνθέτοντας ένα πολύ ισχυρό δίδυμο στην μεσαία γραμμή. Και αυτή η συνεργασία αποτελεί έργο Ζεζούς, καθώς κανείς δεν πίστευε πως ο Πέρεζ θα έκανε τελικά καριέρα στο Ντα Λουζ αφού τα προβλήματα προσαρμογής που είχε, δυσκόλευαν την ένταξη του στην ομάδα και την ενδεκάδα.

Πέρα από τον οργανωτικό του ρόλο, ο Μάτιτς έκανε μέσα στις τέσσερεις γραμμές τα πάντα. Σκόραρε, μοίραζε ασίστ, όμως αυτό που τον έκανε τόσο δημοφιλή ήταν η σταθερή του απόδοση σε κάθε παιχνίδι. Η Μπενφίκα είχε βρει το εργαλείο της στον χώρο της μεσαίας γραμμής συνδέοντας την άμυνα με την επίθεση με ένα πολύ λειτουργικό και αποτελεσματικό τρόπο. Η αποχώρηση του έκανε τους πάντες στην Λισαβόνα να χάσουν την ελπίδα τους για μία καλή πορεία φέτος, όμως σίγουρα αισθάνονται περήφανοι που ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε με την φανέλα της ομάδας τους. Ήξεραν βέβαια και οι ίδιοι πως τα σύνορα του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου δεν χωρούσαν άλλο τον Σέρβο πανύψηλο μέσο.

Το ερώτημα είναι τι γίνεται τώρα. Με τον Φέισα υγιή και τον Πέρεζ δίπλα του, η Μπενφίκα πορεύεται με το γνώριμο 4-2-3-1 και τον Ροντρίγκο σε θέση κρυφού φορ πίσω από τους Λίμα ή Καρντόζο. Βάρος δίνεται στα πλάγια με τους Μάρκοβιτς και Γκαϊτάν να συγκλίνουν διαρκώς και να γεμίζουν την αντίπαλη περιοχή. Έτσι κέρδισε το μεγάλο ντέρμπι της Λισαβόνας απέναντι στην Σπόρτινγκ παίζοντας ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Μάλιστα η αποφασιστικότητα των ποδοσφαιριστών της κατάφερε να καλύψει το κενό που άφησε ο Μάτιτς και προσπαθεί να καλύψει ο ένας εκ των τεσσάρων πια Σέρβων της ομάδας, Φέισα.

Σε ένα πρωτάθλημα όπου η Πόρτο δυσκολεύεται να βρει τα πατήματα της και όπου η Σπόρτινγκ δείχνει να μην μπορεί να αντέξει το βάρος της διεκδίκησης του πρωταθλήματος, ίσως η αποχώρηση του Μάτις να μην καταστρέψει τις βλέψεις του Ζεζούς για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, όμως αυτή η αλλαγή στο κέντρο της ομάδας θα επηρεάσει τους Αετούς. Η διορατικότητα σε συνδυασμό με την μαχητικότητα του αποχωρήσαντα είναι στοιχεία που λείπουν ήδη από το παιχνίδι της Μπενφίκα.

Συνοψίζοντας, όταν μία ομάδα στηρίζεται στην ομοιογένεια του συνόλου της και λειτουργεί παρά τα όποια προβλήματα, σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, αν αποχωρήσει το σημαντικότερο γρανάζι, χρειάζεται αρκετός καιρός για να φτάσει στα ίδια επίπεδα αποδοτικότητας. Μπορεί να μην φτάσει και ποτέ εκτός αν αλλάξει τελείως τρόπο λειτουργίας.

Πηγή: overlap.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS