Αποτυχημένη μεταγραφή;

Για την ακρίβεια, 5 χρόνια όταν σε ηλικία 25 ετών με τη φανέλα της Μπορούσια Ντόρτμουντ ο Παραγουανός είχε παίξει 26 παιχνίδια πετυχαίνοντας 7 γκολ. Από εκεί και πέρα η καριέρα φθίνει. Γλυκά βέβαια, αλλά φθίνει. Στην Ισπανία και τη Χέρκουλες, στη Ρούμπιν Καζάν που δεν κατορθώνει να πιάσει, στη Βαλέντσια δανεικός και στα 30 του στην Αλ Τζαζίρα που παίζει 8 παιχνίδια και πάει δανεικός στον Ολυμπιακό. Μια νορμάλ καριέρα που παίχτηκε κάπως γρήγορα αφού το Ντουμπάι υπάρχει για μεγαλύτερους παίκτες ή για Αφρικανούς που θέλουν να πάρουν τα λεφτά όσο πιο γρήγορα γίνεται και να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.

ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ που παίρνουν παίκτες έπειτα από τέτοιες καριέρες ξέρουν τι θέλουν. Συνήθως το ένα ματς, το ένα έστω λεπτό που ο παίκτης θα θυμηθεί τι μπορούσε να κάνει και θα αποσβέσουν το κόστος του. Κάτι σαν την πάσα του Γέστες στο γκολ του Φετφατζίδη με την Ολιμπίκ Μαρσέιγ. Ο Ολυμπιακός λοιπόν ήξερε ότι έπαιρνε τον Βαλντές για τα δύο 90λεπτα με τη Γιουνάιτεντ. Να μπει στο γήπεδο, να τον λάβουν υπ' όψιν οι αντίπαλοι και να μείνουν πίσω. Και αν βάλει και κάποιο γκολ, σούπερ. Το πιθανότερο όμως είναι ότι δεν θα το μπορέσει. Το δεύτερο μυϊκό πρόβλημα θα τον αφήσει εκτός του πρώτου ματς. Εκεί που ο Ολυμπιακός τον χρειαζόταν περισσότερο, αφού για να έχει την παραμικρή ελπίδα πρόκρισης θα πρέπει να σκοράρει στο Καραϊσκάκη.

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ μεταγραφή; Μάλλον ναι, με τη συνέχεια προβλεπόμενη. Επιστροφή στο Ντουμπάι με το όνομά του να γίνεται στο σύντομο μέλλον ερώτηση κουίζ: «Πώς λέγανε τον Παραγουανό που είχε παίξει φορ στον Ολυμπιακό;». Πριν έρθουν όμως τα «πώς τον λέγανε; Πώς τον λέγανε;» μια καλή κουβέντα για τον Παραγουανό. Από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε έδειξε ότι προσπαθεί. Στο ματς με τον Πλατανιά ήταν αυτός που ξαναέβαλε τον Ολυμπιακό μπροστά. Ο τραυματισμός του ήρθε σε μέρα ρεπό, όταν πήγε να προπονηθεί μόνος του. Αν τώρα οι μεγάλες του σεζόν ανήκουν στο παρελθόν και το μέλλον του όχι στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά στα Εμιράτα, η πραγματικότητα είναι σκληρή, αλλά respect στα γέρικα άλογα του πολέμου.

ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ στα «άλογα του πολέμου» να πω ότι δεν είναι μόνο έκφραση,αλλά και κατηγορία αλόγων. Είναι τα μεγαλόσωμα άλογα που μοιάζουν τα άλογα κάρου των Βόρειων Χωρών αλλά μπορούν να αναπτύξουν και κάποια ταχύτητα για περιορισμένη απόσταση. Στη Γαλλία τα άλογα του πολέμου τα εξέτρεφαν στη Βρετάνη, ήταν τα μοναδικά που μπορούσαν να αντέξουν το βάρος των cuirassiers που είχαν τους ατσάλινους θώρακες στο στήθος και ήταν το βαρύ ιππικό του στρατού του Ναπολέοντα.
Οι cuirassiers με τα συγκεκριμένα άλογα είναι σήμερα η προεδρική φρουρά της Γαλλίας που με το cuirass και το κράνος με το λοφίο θα τους έχετε δει στα τηλεοπτικά δελτία. Είναι το πιο γνωστό γαλλικό στρατιωτικό σώμα αντίστοιχο με τους Horse Guards και τους Grenadier Guards του Buckingham Palace και τους ευζώνους της Βουλής.

ΤΕΛΟΣ στις αναφορές για τα άλογα του πολέμου, χαιρετίζω την επανεμφάνιση στην κρατική τηλεόραση του Μανώλη Μαυρομμάτη. Στην εκπομπή του Τσάμπιονς Λιγκ έστειλε όλους τους νεοσσούς της δημοσιογραφίας να αγοράζουν button down πουκάμισα για να μπορούν να κυκλοφορήσουν. Μαζί με τον Μανόλο ο μελίρρυτος Βασίλης Τσιάρτας (Δευτ.,Τετ., Παρ., Τσιάρτας Τρ., Πεμ., Σαββ.).

Το βιβλίο των κλισέ
ΕIΝΑΙ προφανές ότι το υψηλού κινδύνου ματς με την Μπενφίκα έκανε τον Ιβάν Σαββίδη να απευθυνθεί με ανοικτή επιστολή στον κόσμο του ΠΑΟΚ. Προφανές γιατί όταν μια ομάδα πάει άσχημα, τα νεύρα τεντώνονται και αν το ματς στραβώσει, υπάρχει ο κίνδυνος να υπάρξουν αντιδράσεις σε ένα ματς ευρωπαϊκού Κυπέλλου που θα το παρακολουθεί live o Μισέλ Πλατινί. Οχι ότι θα πάθει κανένα σοκ, αφού έχει ζήσει εποχές που στα γήπεδα γινόντουσαν πολύ χειρότερα από σήμερα, αλλά θα είναι προσβολή στο αξίωμά του και ακόμα και να κάνει «ψηστήρι» ο Τεό, αδύνατον να το αγνοήσει. Οπότε ο Σαββίδης αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του, που τον τελευταίο καιρό είναι περισσότερο από διακριτική. Το πόσο θα βοηθήσει, αμφιβάλλω.

ΓΙΑΤI ο Σαββίδης έκανε κάτι που είναι πολύ κοινό με τους Ελληνες πολιτικούς. Αποφάσισε ότι είναι ένας από τον απλό κόσμο. «Καταλαβαίνω πολύ καλά τα συναισθήματα του κόσμου, γιατί τα ίδια διακατέχουν κι εμένα...». Θυμίζει αυτό που λένε κυβερνητικοί: «Η Ελλάδα περνάει κρίση, ο κόσμος δυστυχεί και κάτι πρέπει να γίνει για να βοηθηθεί» και μετά όταν το ακούς σκέφτεσαι: «Μισό λεπτό. Αυτός είναι στην κυβέρνηση για να βρίσκει λύσεις και όχι για να ζητάει από την κυβέρνηση να βρει».

ΤΟ IΔΙΟ ισχύει και με τις γενικότητες. «Ολοι γνωρίζουμε ότι αθλητισμός χωρίς ήττες δεν υπάρχει, αλλά το πιο σημαντικό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο να γινόμαστε πιο δυνατοί μετά την ήττα, να μην απελπιζόμαστε και να μην παραδινόμαστε», είπε ο Σαββίδης. Το μόνο που έλειπε είναι να προσθέσει και ένα-δύο ακόμα κλισέ: «Γι' αυτό το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Και ένα ματς δεν τελειώνει πριν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη του».

ΤΟ ΣΥΜΠEΡΑΣΜΑ ήταν ότι η ανοιχτή επιστολή του Σαββίδη γράφτηκε μέσα από το μεγάλο βιβλίο των κλισέ. Γιατί έπρεπε κάτι να γράψει ώστε να υπενθυμίσει ότι είναι ιδιοκτήτης αλλά μέχρι τόσο. Το καλό για τον Σαββίδη είναι ότι λόγω πείρας και χαρακτήρα η ομάδα του ΠΑΟΚ μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πάρει αποτέλεσμα.
Το κακό, ό,τι είπε παλιότερα δεν μπόρεσε να το κάνει και ό,τι λέει τώρα είναι για να υπενθυμίζει ότι υπάρχει.

ΠΗΓΗ: SportDay