Ο Μίτσελ το είπε στο τέλος ξεκάθαρα: «Η Ιστορία δεν γράφεται από στιγμές. Αν σταθούμε στο σήμερα, στο τέλος θα μείνουμε με τις αναμνήσεις της μεγάλης νίκης και ουσιαστικά δεν θα έχουμε κερδίσει τίποτα».

 

Για να έχει νόημα το προχθεσινό 2-0 του Ολυμπιακού πάνω στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα πρέπει να ολοκληρωθεί με πρόκριση. Αντίστοιχες και μεγαλύτερες ίσως σε σημασία νίκες σε νοκ άουτ παιχνίδια ήταν παλιότερα του Παναθηναϊκού. Ομως και το 1-0 με την Μπαρτσελόνα εδώ, και το εκτός έδρας 1-0 κόντρα στην Πόρτο του Μουρίνιο και κυρίως το 1-0 στο Αμστερνταμ με αντίπαλο τον Αγιαξ στα ντουζένια του, έμειναν μισές επιτυχίες.

 

Προς το παρόν, εκείνο που κατάφερε ο Ολυμπιακός είναι να βγάλει στη φόρα τα προβλήματα που κουβαλούσε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τη αρχή της χρονιάς στα ματς του αγγλικού πρωταθλήματος, αλλά φρόντιζε να τα κρύβει στα ώς τώρα ευρωπαϊκά της παιχνίδια.

 

Δεν είναι μικρό… Η μέχρι τώρα εικόνα αλλά και τα αποτελέσματα του Μόγες στη φάση των ομίλων του Champions League δεν πρόδιδαν με τίποτα εκείνο που είδαμε προχθές το βράδυ στο Καραϊσκάκη. Μην ξεχνάμε πως η Γιουνάιτεντ τερμάτισε πρώτη σε όμιλο με Λεβερκούζεν, Σαχτάρ Ντόνετσκ και Σοσιεδάδ, νικώντας μάλιστα με 5-0 εκτός έδρας τη δεύτερη της τελικής βαθμολογίας Λεβερκούζεν, όταν χρειάστηκε να δείξει το ανάστημά της.

 

Ενα μεγάλο ερώτημα πριν από το ματς ήταν, αν θα μπορούσε να αντέξει ο Ολυμπιακός στον ρυθμό που έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν όχι μόνο η Μάντσεστερ Γ. αλλά όλες οι αγγλικές ομάδες. Μιλάμε για τέμπο που βγάζει τα συκώτια του αντιπάλου, όταν δεν το έχει συνηθίσει.

 

Μπαίνοντας, λοιπόν, στο γήπεδο, είδαμε τη δική μας ομάδα να κυριαρχεί, να παίζει αυτό που λέμε «ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας», να καταφέρνει ένα απίστευτο για τις μέχρι τώρα εικόνες μας πρέσινγκ και να αναγκάζει τους απέναντι, πότε να αμύνονται και πότε να ψάχνουν λύσεις με παράλληλο ποδόσφαιρο και με αγχωμένες -χωρίς ίχνος αυτοπεποίθησης- κινήσεις.

 

Η πίεση ήταν απίστευτη. Παρέλυσε τη Γιουνάιτεντ. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος. Ποτέ καμιά ελληνική ομάδα δεν έχει πιέσει μέχρι…σκασμού στα τελευταία πέντε χρόνια κάποια ομάδα. Κι αυτό δεν γίνεται μόνο αν ο αντίπαλος είναι πολύ κακός. Χρειάζεται και η ίδια η ομάδα να είναι πάρα πολύ καλή.

 

Μην ξεχνάμε ότι πριν από το ματς υπήρχε ένας μεγάλος επιθετικός γρίφος. Ο Ολυμπιακός κατάφερε και καθάρισε τα παιχνίδια της πρώτης φάσης του Champions League με μέτριες ή και άσχημες εμφανίσεις, αφενός λόγω της ετοιμότητας του Ρομπέρτο και αφετέρου επειδή είχε μπροστά τον Μήτρογλου που έβαζε τα δύσκολα και καθοριστικά γκολ. Την περασμένη Τρίτη δεν υπήρχε καν φορ περιοχής, αλλά (ω του θαύματος) δεν φάνηκε κανένα κενό, έστω κι αν δεν μπόρεσε να παίξει ούτε ο Σαβιόλα, ο οποίος στο πρώτο ματς χωρίς τον Μήτρογλου δίπλα του, είχε καθαρίσει με δικά του γκολ 3-1 την Αντερλχεχτ στο Καραϊσκάκη.

 

Ο Ολυμπιακός τούτη τη φορά βρήκε τα γκολ απ΄ όλους τους άλλους τρόπους που διέθετε. Ο Τσόρι Ντομίνγκες έβγαλε σε ένα έστω ματς την ποιότητα, για την οποία είχε γίνει παλιότερα φίρμα. Κι ο Κάμπελ άρπαξε την ευκαιρία κι ανέβασε το κασέ του στα ουράνια. Γενικά δεν υπήρχε παίκτης με απόδοση κάτω από 9.

 

Αυτό δεν μπορεί να μην το πιστωθεί ο προπονητής, ο οποίος (για να καταλάβουμε τη νοοτροπία) έκανε αλλαγές με τις οποίες ήθελε να κυνηγήσει το τρίτο γκολ και όχι να κρατήσει το 2-0.

 

Βέβαια, η Γιουνάιτεντ χρωστάει στους οπαδούς της ένα μεγάλο ματς κι η ρεβάνς με τον Ολυμπιακό είναι η χρυσή ευκαιρία για να το καταφέρει.

 

Από την άλλη, όμως, έτσι όπως έγιναν τα πράγματα, κι ο Ολυμπιακός δεν θα έχει καμιά δικαιολογία αν παρουσιαστεί μετά από 15 μέρες όπως ο αντίπαλός του στο Καραϊσκάκη. Είναι αυτό που φοβάται ο Κριστιάν Καρεμπέ, ο οποίος βγήκε και είπε ότι «το ματς στο Ολντ Τράφορντ θα είναι μία άλλη ιστορία», αφού «ό,τι συνέβη εδώ και την… έπαθε η Γιουνάιτεντ μπορεί να γίνει με εμάς εκεί».

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS Ολυμπιακός