Αν και η εξαφάνιση μιας ομάδας δεν είναι εύκολη υπόθεση, ωστόσο οι οικονομικές της περιπέτειες μπορούν να την βυθίσουν σε μια δεινή θέση, από την οποία θα χρειαστεί πολύ προσπάθεια και παρα πολύς χρόνος να βγει, αν τα καταφέρει βέβαια κιόλας.

Σε μια τέτοια κατάσταση, η μόνη βοήθεια συνήθως έρχεται από τους ίδιους τους φιλάθλους. Αυτούς που, μπροστά στο χείλος της καταστροφής της ομάδας τους, είναι διατεθιμένοι να πληρώσουν από το υστέρημά τους για να συνεχίσουν να βλέπουν την ομάδα που αγαπάνε. Μια αγάπη παθολογική, χωρίς εξήγηση, χωρίς λογική, απλά και μόνο επειδή θέλουν να συνεχίσουν να βλέπουν τις άσπρες, μαύρες, κίτρινες, κόκκινες φανέλες να τους χαρίζουν ευχαρίστηση, να τους αποσπούν από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ανεξάρτητα ποιός θα τις φοράει. Τα παραδείγματα σε βάθος χρόνου άπειρα. Από την Αγγλία και την Leeds United, την Newcastle μέχρι και την Ιταλία και την Juventus, την Ισπανία και την Malaga και την Ελλάδα με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ παλαιότερα, την Λάρισα,κτλ.

Πώς όμως φτάνουμε σε αυτό το σημείο της ανάληψης της ευθύνης από τον κόσμο της ομάδας; Όταν ένας σύλλογος εμπλακεί σε σοβαρές οικονομικές περιπέτειες, τότε αυτόματα μπαίνει είτε σε διαδικασία πτώχευσης είτε οικονομικής διαχείρισης. Ο κύριος λόγος που οδηγεί σε μια τέτοια κατάσταση είναι η κακοδιαχείριση και οι σπατάλες των διοικούντων, οι οποίοι ωστόσο σχεδόν σε καμία περίπτωση δεν επωμίζονται το βάρος των αποφάσεών τους, με αποτέλεσμα οι ομάδες να οδηγούνται σε αδιέξοδο!

Οι παραπάνω όμως,δεν μπορούν να υπολογίζονται σαν απλές επιχειρήσεις, παρά το γεγονός ότι αναπτύσσουν οικονομική δραστηριότητα. Με ποιό σκεπτικό για παράδειγμα η οικογένεια Glazer στην Manchester United, ή οι Hicks και Gillet παλαιότερα στην Liverpool δανείζονται για να αγοράσουν τις ομάδες και μετά φορτώνουν το χρέος πάλι σε αυτές; Γιατί μετά τους δίνεται και πάλι η δυνατότητα να τις πουλήσουν, έστω και χρεωμένες, και αυτοί να αποκομίσουν κέρδος;

Σίγουρα ένας σημαντικός παράγοντας που παίζει ρόλο εδώ είναι ο καπιταλισμός. Το δέλεαρ του κέρδους είναι σημαντικό, ειδικά όταν μέσω του αθλητισμού δίνετε η ευκαιρία σε μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου οικονομικού ενδιαφέροντος να αυξήσουν την φήμη αλλά και τον λογαριασμό τους. Δεν ισχύουν όλοι οι κανόνες εξίσου όμως. Στην Αμερική για παράδειγμα, ο καπιταλισμός, αν και πιο σκληρός από τον αντίστοιχο Ευρωπαικό, έχει διασφαλίσει μια άλλη προσέγγιση όσον αφορά τον αθλητισμό. Εδώ υπάρχει μια έστω και στοιχειώδης ισονομία στον οικονομικό ανταγωνισμό, με σκοπό να προστατευθούν πάνω από όλα οι ομάδες. Αυτό γίνετε γιατί οι ίδιοι οι Αμερικανοί έχουν διαφορετική νοοτροπία στο θέμα της αγοράς, αφού θεωρούν πως μια ομάδα χωρίς ανθρώπους να την ακολουθούν, είναι μια κενή αγορά.

Οι ομάδες τελικώς, ανήκουν στους ιδιοκτήτες ή απλά αυτοί έχουν την εμπορική και οικονομική τους διαχείριση; Για ποιό λόγο αγοράζουν τις ομάδες; Τί γίνετε με τους οπαδούς; Παρακάτω θα παρουσιάσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα, της Leeds United.

Η περίπτωση της Leeds United

Αν και μετρούσε ήδη μισό αιώνα ζωής, η Leeds United έγινε γνωστή την δεκαετία του ’70, όταν και κατάφερε να κερδίσει για πρώτη φορά την τότε Premier League. Το ενδιαφέρον όμως όσον αφορά τα οικονομικά της παρουσιάζεται στα τέλη του ’90. Τότε, με ιδιοκτήτη τον Peter Ridsdale και προπονητή τον David O’Leary, η Leeds πραγματοποιεί εκπληκτικές χρονιές τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ευρώπη. Δεν είναι όμως το αγωνιστικό κομμάτι που κάνει την διαφορά. Τα χρήματα που αφειδώς ξόδευε ο O’Leary με σκοπό την ενίσχυση της ομάδας άρχισαν να την οδηγούν προς το χείλος της καταστροφής.

Παρέλαση ονομάτων της εποχής, πολλές φορές και υπερεκτιμημένα, φέρνουν αντιμέτωπη την ομάδα με πολλά δάνεια, διαμορφώνοντας ένα χρέος της τάξης των 103 εκατ. Στερλίνων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η άλλοτε πρωταγωνίστρια Leeds να υποβιβαστεί στην 3η κατηγορία του Αγγλικού πρωταθλήματος και μάλιστα με -15 βαθμούς λόγω σημαντικών παραβάσεων, ενώ παράλληλα να φτάσει να πουλήσει το προπονητικός της κέντρο, μέχρι και την ιστορική της έδρα, το Elland Road! Όσο για τον Ridsdale;Είναι μέχρι και σήμερα πρόεδρος στην Preston, συνεχίζοντας να ζει καταστρέφοντας το μέλλον και άλλων ομάδων.

Όπως φαίνεται, οι ομάδες είναι αυτές που πληρώνουν το τίμημα των χρεών και της κακοδιαχείρισης. Οι νόμοι του σύγχρονου ποδοσφαίρου το επιτρέπουν και οι εκάστοτε ιδιοκτήτες το χρησιμοποιούν για την αποκόμιση όλο και μεγαλύτερου κέρδους. Σκοπός είναι να καθοριστούν τα όρια εκείνα που θα περιορίζουν τους ιδιοκτήτες από την δημιουργία χρεών στις ομάδες. Οι νόμοι του ποδοσφαίρου πρέπει να αλλάξουν προς αυτή την κατεύθυνση. Η FIFA και η OYEFA πρέπει να επωμιστούν το βάρος αυτό, πριν είναι πολύ αργά.

ΠΗΓΗ: overlap.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS