Ασφαλώς ο πρώτος, ο βασικότερος και ενδεχομένως ο μόνος εφικτός στόχος του Ολυμπιακού στον αυριανό αγώνα με τους Μιλανέζους (θα πρέπει να) είναι η νίκη. Τώρα το εάν και κατά πόσον, εφόσον τη διασφαλίσει από νωρίς, θα μπορέσει κιόλας να κυνηγήσει το +31, αυτή είναι μια άλλη υπόθεση...
Βασικά είναι μια υπόθεση αποπροσανατολισμού, διότι (φαντάζομαι ότι) ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν θα τολμήσει ν' ανοίξει εκ προοιμίου μια τέτοια κουβέντα στα αποδυτήρια και απλώς θα εύχεται οι πρωταθλητές Ευρώπης να καθαρίσουν νωρίς την ιταλική μπουγάδα και εάν υπάρχουν ο χρόνος και οι προϋποθέσεις τότε μπορεί να ρίξει στο πλυντήριο και τα... άπλυτα της 9ης Ιανουαρίου (81-51)!
Παρεμπιπτόντως ο Ολυμπιακός είχε βρεθεί στο ίδιο τριπάκι και στην περυσινή σεζόν με αντίπαλο την Αναντολού Εφές από την οποία ηττήθηκε στη δεύτερη αγωνιστική της φάσης των ομίλων με 98-72 (-26π.) και έναν γύρο αργότερα (22 Νοεμβρίου 2012) κόντεψε να υπερκαλύψει αυτή τη διαφορά: εντέλει επικράτησε με διαφορά είκοσι δύο πόντων (75-53), αλλά η εξέλιξη του Γ' ομίλου απέδειξε ότι δεν είχε λόγο να κυνηγήσει το +27, διότι ελόγου του τερμάτισε δεύτερος με ρεκόρ 8-2, ενώ οι Τούρκοι κατέλαβαν την τρίτη θέση με 5-5. Παρεμπιπτόντως ο Ολυμπιακός βγήκε δεύτερος στην ισοβαθμία με τη Ζαλγκίρις από την οποία είχε ηττηθεί στο Νέο Φάληρο με 79-61, ενώ τη νίκησε στο Κάουνας με 77-63!
Αφήνω στην άκρη τον προφανή και τον αφανή στόχο του Ολυμπιακού στον αυριανό αγώνα και αρχίζω να ξεφυλλίζω τα αρχεία μου: είναι σίγουρα ιντριγκαδόρικο ακόμη και το μικρό (ή ανύπαρκτο ή μεγάλο, αυτό θα φανεί) ενδεχόμενο να μπορέσουν οι πρωταθλητές Ευρώπης να κυνηγήσουν μια τόσο εντυπωσιακή, ώστε να θεωρείται απίθανη ανατροπή! Μια ανατροπή η οποία, ωστόσο, πριν από μερικά χρόνια θα ήταν φυσιολογική!