Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευνοϊκά και μάλιστα, αν συνολικά στον κόσμο και την κοινωνία η γυναίκα δεν έχει κατακτήσει πλήρως τη χειραφέτηση και την απελευθέρωσή της εξαιτείας οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, στον κόσμο του ποδοσφαίρου αυτό αντανακλάτε ακόμα πιο έκδηλα.

Ειδικά στο έτος Μουντιάλ που διανύουμε τα ίδια τα γεγονότα συνεχώς μας το επιβεβαιώνουν Μια απλή ματιά στην mainstream ειδησεογραφία θα μας πείσει.

Μόλις πριν λίγους μήνες ενημερωθήκαμε για το ημερολόγιο με γυναίκες «ντυμένες» στα χρώματα του Μουντιάλ. Φυσικά ούτε λόγος για την αντίστοιχη γυναικεία διοργάνωση που όποτε γίνεται περνάει στα ψιλά, ενώ δεν θα απείχε πολύ από την αλήθεια να πούμε ότι αυτό μοιάζει με ένα διαφημιστικό πακέτο που συν όλα τα άλλα εμπορεύεται και το τρίπτυχο μπάλα-γυναίκα-πίτσα. Ένα στερεότυπο τρόπο «εμπέδωσης» αυτής της ανισότητας.

Αν πάμε στο τελευταίο Μουντιάλ σίγουρα από αυτά που μας έμειναν στο μυαλό ήταν και η οπαδός της Παραγουάης, Λαρίσα Ρικέλμε. Φαινόμενο δηλαδή που αντικατοπτρίζει και την υπερπροβολή της γυναίκας στο ρόλο της «Μασκότ». Φυσικά δεν ρίχνουμε τον ψόγο στην οπαδό, αλλά στο φαινόμενο και τους σκοπούς του.

Oι γυναίκες ξέρουν τι είναι το 4-3-3;

Ένα άλλο θέμα είναι ότι δήθεν de facto οι γυναίκες υστερούν ακόμα και στην αντίληψη του ποδοσφαίρου με χαρακτηριστικό και πρόσφατο παράδειγμα τη κίνηση του Λοράν Μπλαν να απαξιώσει την δημοσιογράφο ρωτώντας αν ξέρει την περιβόητη τακτική.

Φυσικά δεν χρειάζεται να μπούμε σε καμιά βαθιά ανάλυση για να καταρρίψουμε ένα επιχείρημα που η ίδια ζωή το έχει αποδείξει, όσο και να αρνούνται οι κοινωνικές δομές και οι στρουκτούρες του ποδοσφαίρου να το δεχθούν και να μας το αποδεικνύουν ακόμα και από το γεγονός ότι σε κανένα Μουντιάλ και ούτε και στο προσεχές δεν θα υπάρχει γυναίκα διαιτητής ή βοηθός. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν γυναίκες διαιτητές και βοηθοί κατηγορίας FIFA ή ανάλογου βεληνεκούς για να διαιτητεύσουν ένα αγώνα. Γυναίκες που σφυρίζουν εδώ και χρόνια σε μεγάλες διεθνείς ή Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπως η Ελληνίδα Θάλεια Μήτση.

Δεν μπορούμε επίσης να ξεφύγουμε από την γενικότερη ανισότητα αφού θα διαπιστώσουμε ότι σε ουκ ολίγες χώρες η γυναίκα απαγορεύεται ακόμα και να φέρει την κλασική ποδοσφαιρική ενδυμασία. Αλλά και στην ανεπτυγμένη ποδοσφαιρικά Ευρώπη, που φυσικά δεν αντιμετωπίζει τέτοια θέματα, υπάρχει το ζήτημα της μη συμμετοχής. Η ρίζα του φαινομένου ξεκινά από τα πάνω. Στις καλύτερες περιπτώσεις οι σύλλογοι και οι ομοσπονδίες απλά διατηρούν και ένα γυναικείο ποδοσφαιρικό τμήμα το οποίο στις οικονομικές κρίσεις είναι φυσικά από τα πρώτα στα οποία πέφτει οικονομικό μαχαίρι η και διαλύεται.

Το modern football δεν έλυσε το ζήτημα της ανισότητας και μάλιστα μέσω αυτού διαφαίνεται και ο κίνδυνος της θεσμοθέτησης αυτής της αντιδραστικής και ξεπερασμένης μορφής που οριοθετεί τη γυναίκα στην καλύτερη περίπτωση ως χειροκροτητή.

ΠΗΓΗ: Othersidefootball.com

Ποδόσφαιρο SPORTS