Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του ένα ιστορικό ραντεβού. Με την οικονομική εξέλιξη του ποδοσφαίρου και με την εκτόξευση των μπάτζετ φαντάζει δύσκολο να βρεθεί στο μέλλον κάποια ελληνική ομάδα τόσο κοντά στο να περάσει στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας αντιμετωπίζουν έναν αντίπαλο υπό διάλυση και αυτό που χρειάζεται είναι να του δώσουν τη χαριστική βολή. Θα πρέπει να γίνει κάποιο μεγάλο λάθος για να χαθεί αυτή η πρόκριση. Είναι φανερό πως οι «ερυθρόλευκοι» σήμερα δεν βρίσκονται στην κατάσταση που ήταν στη φάση των ομίλων. Η πρόκριση στους «16» στηρίχτηκε στην ατομική βελτίωση των Μανωλά, Σιόβα, Μήτρογλου, στο σοβαρό πρόσωπο που έδειχναν οι Σαλίνο, Χολέμπας, Φουστέρ, στην ποιότητα του Τσόρι, στα τρεξίματα του Μανιάτη και φυσικά στον Ρομπέρτο.

Πολλές από τις σταθερές που προαναφέραμε πλέον δεν υπάρχουν. Ο Μήτρογλου αποτελεί παρελθόν, ο Σιόβας είναι τραυματίας, ο Μανωλάς προέρχεται από τρία πολύ άσχημα παιχνίδια και η φυσική κατάσταση των παικτών του Μίτσελ βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. Στα θετικά είναι πως τα προβλήματα παρουσιάστηκαν στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Αν τα πράγματα πάνε κατ' ευχήν το βράδυ της Τετάρτης, η πρόκριση σε μεγάλο βαθμό θα οφείλεται που μετά το 2-0 του πρώτου παιχνιδιού υπήρξαν δύο παιχνίδια που έβγαλαν στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα και έκαναν πιο εύκολη την αποστολή του Μίτσελ.

Στην ουσία του στέρησαν το δικαίωμα να κάνει κάποιο μοιραίο λάθος. Είναι δεδομένο πως δεν μπορεί να παίξει στο κέντρο της άμυνας ο Αβραάμ, ότι χρειάζεται μέσα από την τακτική του ο Μίτσελ να προστατέψει το αμυντικό του δίδυμο και δεν μπορεί να υπολογίζει αυτήν την εποχή σε βοήθειες από τον Βαλντέζ.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα γκολ και με τα προβλήματα που έχει η Γιουνάιτεντ δεν είναι τόσο απίθανο να το βρει. Σε αυτό όμως το επίπεδο, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται ο αντίπαλος, επιθέσεις μπορείς να βγάλεις μόνο μέσα από το αμυντικό σου πλάνο. Η άσχημη κατάσταση και η εικόνα διάλυσης που έβγαλε η Γιουνάιτεντ δεν πρέπει να χαλάσουν το μυαλό τον «ερυθρόλευκων». Χρειάζεται προσήλωση στο αμυντικό πλάνο, όπως έγινε στο πρώτο παιχνίδι. Αλλωστε οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αμυντικά προβλήματα τα οποία μπορούν να κρυφτούν μόνο μετά από μία συνολικά αμυντική προσέγγιση.

Η άμυνα πρέπει να ξεκινήσει από τον σέντερ φορ. Οπως έγινε και στο Καραϊσκάκη που ο Ολαϊτάν λειτούργησε σαν 6ος χαφ και έδινε το δικαίωμα στους συμπαίκτες του να ακουμπάνε πάνω του την μπάλα, το ίδιο θα πρέπει να κάνει και ο φορ που θα παίξει στη θέση του στο «Ολντ Τράφορντ». Καθαρά στη λογική του 4-6-0 και λαμβάνοντας υπόψη πως σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι ο Φελαϊνί θα πάρει τη θέση του ακίνδυνου επιθετικά Κλέβερλι, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει κατοχή μπάλας στα επίπεδα που θα θελήσει και να βγάλει σκληράδα και ενέργεια στο κέντρο παίζοντας με τριάδα τους Εντινγκά, Μανιάτη, Σάμαρη στο κέντρο και τον Τσόρι μόνο του σε ρόλο Τότι μπροστά.

Μιλάμε για τακτική που πολλές φορές έχουν εφαρμόσει ιταλικές ομάδες στην προσπάθειά τους να πάρουν ένα σημαντικό αποτέλεσμα και να έχουν παραπάνω παίκτη στις αμυντικές καλύψεις. Τακτική όμως που εμπεριέχει τον κίνδυνο να σε βάλει βαθιά μέσα στην περιοχή, να ανεβάσει ψηλά τα αντίπαλα στόπερ και να μην μπορεί να σου δώσει παιχνίδι στην πλάτη της άμυνας. Στη λογική πως δεν έχουν ενέργεια οι Κάρικ, Φελαϊνί και ο Τσόρι μπορεί να σταθεί στην αμυντική του αποστολή, ο Κάμπελ μπορεί να δημιουργήσει με το κάθετό του τρέξιμο τις συνθήκες να χτυπήσει το αργό και ευάλωτο κεντρικό αμυντικό δίδυμο της Γιουνάιτεντ.

Στο πρώτο παιχνίδι ο Ολυμπιακός το πήγε εκεί που ήθελε καθώς έβγαλε τα μαρκαρίσματα στις πλευρές. Η Γιουνάιτεντ δεν έχει καθόλου παιχνίδι από τον άξονα. Η πιθανή συμμετοχή ενός εκ των Φελαϊνί, Γκιγκς, Φλέτσερ αντί του Κλέβερλι μπορεί να δώσει καλύτερη κυκλοφορία από τον άξονα σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Πάντως το δίδυμο χαφ της Γιουνάιτεντ δεν έχει ικανά τρεξίματα με την μπάλα για να διασπάσει μία πολυπρόσωπη άμυνα. Για να σε λυγίσει η Γιουνάιτεντ πρέπει να έχεις πρόβλημα στα άκρα σου. Στο πρώτο παιχνίδι τα πράγματα τα έκανε πολύ εύκολα η παρουσία του Σμόλινγκ στα δεξιά.

Ο ψηλόσωμος στόπερ δεν μπορούσε να δημιουργήσει κανένα ρήγμα, έδωσε τη δυνατότητα στον Πέρεζ να μπαίνει πιο μέσα και να λειτουργήσει σαν επιπλέον χαφ, ενώ ο Χολέμπας δεν είχε κανένα πρόβλημα με τον Βαλένσια. Θεωρώ πως θα ήταν ευχής έργον ο Μόγες να επιλέξει στα δεξιά της επιθέσεις τον Βαλένσια. Επειδή ψάχνει ανατροπή ενός 2-0 απέναντι σε έναν σύλλογο που είναι πολύ κατώτερος της Γιουνάιτεντ, θεωρώ πιθανό στα δεξιά να παίξει ο Γουέλμπεκ. Καταλαβαίνετε πως αν αγωνιστεί η Γιουνάιτεντ με Ράφαελ, Γουέλμπεκ αντί των Σμόλινγκ, Βαλένσια στη δεξιά πλευρά, θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερη επιθετικότητα, θα πέσει πολύ μεγαλύτερο βάρος στον Χολέμπας και θα χρειαστεί βοήθεια από τον Πέρεζ.

Ο μοναδικός κίνδυνος για τον Ολυμπιακό είναι να μην αντέξουν τα άκρα του. Ο μόνος τρόπος επίθεσης που η Γιουνάιτεντ μπορεί να βγάλει με συχνότητα είναι από τα πλάγια. Αν αυτό συμβεί θα ασκηθεί μεγάλη πίεση στο κέντρο άμυνας που θα έχει να αντιμετωπίσει βαθιά μέσα στην περιοχή τους Φαν Πέρσι, Ρούνεϊ πιθανότατα και τους δύο κεντρικούς χαφ. Αν οι ακραίοι ανταποκριθούν σωστά στον αμυντικό τους ρόλο, ο Ολυμπιακός θα πάει στους «8» της Ευρώπης.

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός