Γιορτάζει τα γενέθλιά του απόψε ο Αρης. Σημαντικά γενέθλια, όσο σημαντικά είναι 100 χρόνια ιστορίας για έναν σύλλογο του μεγέθους, της πορείας και του βεληνεκούς του Αρη. Κι είναι πολύ δύσκολα τα γενέθλια αυτά, για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που αγαπούν τον Άρη και γιορτάζουν με σφιγμένη καρδιά, αφού τυχαίνει να ζουν, αν όχι τη χειρότερη, μια από τις χειρότερες περιόδους στην ποδοσφαιρική ζωή της αγαπημένης τους ομάδας.

Πάνω στη στιγμή έτυχε να ανοίξω έναν ψηφιακό διάλογο με έναν φανατικό οπαδό του Αρη, ένα παιδί που μου θύμισε πώς ήταν οι φανατικοί οπαδοί των ομάδων στα χρόνια της εφηβείας μου, δηλαδή 20+ χρόνια πίσω. Έναν φανατικό οπαδό, όπως θα έπρεπε να είναι. Που διαφέρει πολύ από τις σημερινές συνηθισμένες εκδόσεις των “οργανωμένων”, από τις εκδόσεις που έχουν αναγκάσει όλους εμάς, δηλαδή την υπόλοιπη κοινωνία του ποδοσφαίρου, να τους δαιμονοποιήσουμε και να μη θέλουμε να τους βλέπουμε, να επιθυμούμε να εξαφανιστούν από τη ζωή του αθλητισμού.

Διαβάστε το υπόλοιπο θέμα στο gazzetta.gr

Άρης Ποδόσφαιρο SPORTS