Πρόβα πλέι oφ

Για τον Γιάννη Αναστασίου έχω γράψει πολλά. Πριν ακόμα αρχίσει η σεζόν η δουλειά του έμοιαζε να είναι η πιο δύσκολη κι ο ίδιος η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση προπονητή στη Super League γιατί φαινόταν ότι είχε στο μυαλό του ένα συγκεκριμένο τακτικό σχέδιο κι έμελλε να δούμε πώς θα το κάνει πράξη και πώς θα το διαφοροποιήσει, αν χρειαστεί. Εξίσου, όμως, άξια προσοχής ήταν και η σεζόν και η δουλειά του Γιώργου Παράσχου. Την ώρα που οι περισσότεροι προπονητές το περασμένο καλοκαίρι ετοιμάζονταν να διαχειριστούν ομάδες προσδοκώντας σε άμεσα αποτελέσματα (δεν τους κατηγορώ, καθώς οι πιο πολλοί δικαιολογημένα αισθάνονται αναλώσιμοι...) ο Παράσχος σχεδίαζε να χτίσει κάτι πιο ανθεκτικό. Ηδη από πέρυσι κατηχεί μια ομάδα, προσπαθώντας να τη μάθει να παίζει δημιουργικά.

Ομοιότητα
Ο Παναθηναϊκός κι ο Ατρόμητος έχουν ελάχιστες τακτικές ομοιότητες. Ο ΠΑΟ πρεσάρει πολύ ψηλά, ο Ατρόμητος λιγότερο. Ο ΠΑΟ, ειδικά εντός έδρας, προσπαθεί να κάνει κατοχή μπάλας, ο Ατρόμητος δεν χρειάζεται πολύ την μπάλα για να γίνει απειλητικός. Ο Ατρόμητος είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα όταν περιμένει τον αντίπαλο και φεύγει στην κόντρα, ο ΠΑΟ αυτό το κάνει μόνο σε ειδικές περιπτώσεις κι όχι πάντα καλά. Ομως οι δύο προπονητές μοιάζουν σε κάτι: είναι από τους ελάχιστους που επιμένουν στη διδαχή παραδοσιακών συστημάτων (ο Παράσχος του 4-4-2 κι ο Αναστασίου του 4-3-3) χωρίς να έχουν ενδώσει στη γοητεία του τεμπέλικου 4-2-3-1 που οι άλλοι χρησιμοποιούν κατά κόρον πιστεύοντας ότι γιατρεύει πάσα νόσο. Κι οι δύο παίζουν χωρίς δεκάρι και ζητάνε δημιουργική δουλειά και πολύ κίνηση κυρίως από το σέντερ φορ τους. Μπεργκ και Παπαδόπουλος κάνουν πολύ καλή σεζόν γιατί βρέθηκαν στις κατάλληλες ομάδες.

Σκληρός
Εχω την εντύπωση ότι το πρώτο συμπέρασμα του Αναστασίου φέτος μετά τα πρώτα μέτρια αποτελέσματα ήταν ότι η ομάδα πρέπει να σκληρύνει. Ο αρχικός ΠΑΟ έμοιαζε περισσότερο να παπαγαλίζει και λιγότερο να παίζει. Η μονιμοποίηση του Λαγού και του Μέντες κι η χρησιμοποίηση του σκληρού Τριανταφυλλόπουλου σε θέση δεξιού μπακ σκλήρυναν τον ΠΑΟ. Το στοίχημα του Αναστασίου ήταν να παρουσιάσει μια ομάδα πιο σκληρή στην ψυχή, πιο εργατική στο γήπεδο: μια ομάδα που θα υποστηρίξει το σχήμα. Ακούω συχνά προπονητές να λένε ότι το σχήμα πρέπει να επιλέγεται με βάση τα χαρακτηριστικά των παικτών. Οποιος το 'χει πει έχει παρουσιάσει σχεδόν πάντα ανυπόφορα βαρετές ομάδες που στο γήπεδο δεν ακολουθούν κανέναν τακτικό κανόνα. Ο ΠΑΟ δεν είναι τέτοια ομάδα παρά τις αδυναμίες.

Μαχητικότητα
Ο Ατρόμητος από την άλλη έμαθε (;) σιγά- σιγά να κερδίζει ακόμα κι όταν παίζει άσχημα. Εχει μπροστά του δυο ματς (ένα με τον ΠΑΟ κι ένα με τον ΠΑΟΚ) για να κάνει τους βαθμούς που χρειάζεται ώστε να τερματίσει δεύτερος. Είναι κοντά στο να μεταβληθεί από ομάδα που όλοι αγαπάνε γιατί δεν τη φοβούνται, σε ομάδα που όλοι φοβούνται και την αγαπάνε μόνο οι οπαδοί της. Για να το καταφέρει έγινε φέτος πιο κυνικός, αλλά και πιο παραγωγικός κι αυτό είναι η επιτυχία του προπονητή του: ο Παράσχος παρουσίασε μια ομάδα που σκόραρε περισσότερο από πέρυσι, ανέδειξε δημιουργικούς παίκτες όπως ο Ουμπίντες κι ο Καραμάνος, και την ίδια στιγμή δεν απώλεσε την ικανότητα να παίζει άμυνα αλλά ούτε και τη μαχητικότητά της. Στο πρώτο ματς ο ΠΑΟ είχε παίξει ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο, είχε προηγηθεί, είχε χάσει τον Μπεργκ κι είχε πληρώσει την αδυναμία του να αμυνθεί σωστά. Κέρδισε ο Ατρόμητος, έχοντας κάνει σωστά πράγματα που δεν περίμενε κανείς. Ολοι περιμέναμε τον Παπαδόπουλο να ανοίγει αντεπιθέσεις, αλλά δεν τον είδαμε ποτέ. Αντίθετα είδαμε τον Ιγκλέσιας να εκμεταλλεύεται το μπόι του και να σκοράρει αλλά και να κόβει τον ΠΑΟ στα δύο στο δεύτερο ημίχρονο. Τον Ιγκλέσιας που όμως απόψε δεν υπάρχει.

Παράδοση
Η απουσία του Αργεντινού δεν επιτρέπει καμία σύγκριση του αποψινού ματς με το πρώτο. Ο ΠΑΟ έχει τρομερή παράδοση στο Περιστέρι και κερδίζει ακόμα κι όταν δεν το θέλει, που λέει ο λόγος. Είμαι περίεργος αν θα κάνει το ματς αναμονής που έκανε σωστά στο Καραϊσκάκη και λάθος στο Ηράκλειο ή αν θα πιέσει ψηλά στέλνοντας μήνυμα οτι πλέον δεν φοβάται τίποτα. Οπως και να 'χει, ως πρόβα για τα πλέι oφ, το ματς δεν χάνεται.