Με το φτωχό μου το μυαλό ...λέω εγώ

Στα τρία ματς που απομένουν στη σεζόν θα δοκιμαστούν παίκτες ή η ομάδα θα τα παίξει για να μαζέψει βαθμούς; Και δεν είναι τόσο εύκολο για περισσότερους από έναν λόγους.

 

 

Πρώτος, το Κύπελλο. Μια ομάδα δεν έχει κουμπάκι on-off να το πατάει ο προπονητής και να κερδίζει ή να χάνει. Οι ομάδες δουλεύουν σε mode και από την ώρα που μπαίνουν στο mode «δεν θα πεθάνουμε στο κάτω κάτω και να χάσουμε» δεν σταματάνε να χάνουν. Οι ήττες δεν κοιτάνε τη διοργάνωση, αν γίνονται στο πρωτάθλημα ή το Κύπελλο και ο Ολυμπιακός πρέπει να παίξει στα προημιτελικά με τον ΠΑΟΚ. Τώρα για το πόσο σημαντικό είναι το mode που παίζει μια ομάδα να προσθέσω ότι ο Ολυμπιακός άρχισε να χάνει ματς μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό. Και με το 3-0 από τον Παναθηναϊκό χάθηκε το αήττητο, με το 3-0 από τη Γιουνάιτεντ χάθηκε η πρόκριση στους «8» του Τσουλού.

 

 

Δεύτερος λόγος, ο προπονητής. Ενας προπονητής μπορεί να πει ότι σταματάει να ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα επειδή θέλει να δοκιμάσει παίκτες, αλλά πρέπει να είναι πολύ βέβαιος για να το κάνει και η θέση του να μην κλονιστεί. Αν ο Μίτσελ, που δεν έχει την αποδοχή που είχε ο Βαλβέρδε, αρχίσει τις δοκιμές και οι ήττες συσσωρευτούν, θα κάνει τη θέση του επισφαλή.

 

 

Τρίτος λόγος, οι ίδιες οι δοκιμές. Ας πούμε ότι πρέπει ο Μίτσελ να δοκιμάσει παίκτες. Αλλά ποιους; Υπάρχουν δηλαδή παίκτες στην ομάδα που να χρειάζεται να δοκιμαστούν για να σχηματιστεί γνώμη; Εκτός του Βέργου πιθανόν και όχι. Γιατί ούτε ο Βαλντές για να καταλάβεις ότι είναι φιλότιμος αλλά έχει χάσει την έκρηξή του ούτε για να φανεί ότι ο Τόρες είναι βαρύς χρειάζονται δοκιμές. Σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει το «σου κάνει, δεν σου κάνει».

 

 

Τέταρτος λόγος είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει τρεις μήνες για να δοκιμάζει παίκτες. Δηλαδή ότι υπάρχει το καλοκαίρι, που το κλισέ «δεν μας ενδιαφέρουν τα αποτελέσματα» αποκτά σημασία. Στους τρεις καλοκαιρινούς μήνες ο προπονητής του Ολυμπιακού μπορεί να δοκιμάσει ό,τι σχήμα γουστάρει με λιγότερες ζημιές από όσο όταν κάνει δοκιμές στα επίσημα ματς.

 

 

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι. Το ηθικό των μικρών. Το καλύτερο είναι να μπαίνουν σε μια ομάδα που να μοιάζει αδύνατον να χάσει. Οι πωλήσεις διαρκείας της επόμενης σεζόν. Οταν μια ομάδα τελειώνει τη σεζόν χάνοντας και το πρωτάθλημα έχει εξασφαλιστεί από τον Νοέμβριο, ο μόνος τρόπος να ζεσταθούν οι πωλήσεις είναι οι μεταγραφές. Το θάρρος που δίνεται στους αντιπάλους. Αλλιώς θα αντιμετωπίσουν τον Ολυμπιακό οι ομάδες που τον κέρδισαν και αλλιώς αν είχαν χάσει και πάει λέγοντας.

 

 

Το σημαντικό όμως είναι αν το ρίσκο για τις ήττες είναι κατόπιν σχεδίου. Αν δηλαδή πριν το ματς με την Τρίπολη ο Μίτσελ επικοινώνησε με τον τεχνικό διευθυντή, τον πρόεδρο ή όποιον άλλον και είπε: «Σκοπεύω να δοκιμάσω παίκτες». Τότε προπονητής και διοίκηση πήραν ένα από κοινού υπολογισμένο ρίσκο. Διαφορετικά ο προπονητής έκανε το πείραμά του που μπορεί να έχει νόημα, μπορεί και όχι.

 

 

Οπως είναι εύκολα αντιληπτό, θα έχει νόημα αν και την επόμενη χρονιά ο Μίτσελ θα κάτσει στον πάγκο του Ολυμπιακού. Για την παραμονή ή όχι του Μίτσελ είμαι σίγουρος ότι η απόφαση έχει ληφθεί και τα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα ή το Κύπελλο δεν θα παίξουν ρόλο.

 

 

Τα «πότε» και τα «γιατί»

Το «όλα τα δέχομαι απ' τους διαιτητές εκτός από φάσεις που κρίνουν αποτέλεσμα» που είπε ο Σάββας Θεοδωρίδης μετά το ματς με τον Αστέρα δεν αφήνει πολλά περιθώρια στο «όλα». Δηλαδή τι να μη δεχτεί ο Σάββας; Οτι στο 4-1 με τον Εργοτέλη ο επόπτης σταμάτησε τον Πέρεζ με οφσάιντ που δεν ήταν; Προφανώς τέτοιες αποφάσεις ξεχνιούνται την ίδια στιγμή, αντίθετα με αποφάσεις που έφτιαξαν αποτέλεσμα. Το θέμα όμως είναι το πότε και το γιατί.

 

Το «πότε» είναι εύκολο να φανεί η σημασία του. Αλλο αν το γκολ-οφσάιντ κατακυρωθεί στην αρχή του πρωταθλήματος, όταν ο ΠΑΟΚ ήταν σε απόσταση βολής και άλλο τη στιγμή που και μαθηματικά ο τίτλος έχει κριθεί. Οπότε ερχόμαστε στο «γιατί».

 

Το γιατί ο επόπτης δεν σηκώνει τη σημαία να ακυρωθεί το γκολ του Αστέρα σαν οφσάιντ έχει και μόνο νόημα σε συνδυασμό με το «πότε» στέλνει ένα μήνημα ότι τα κόζα αλλάξανε. Δηλαδή ότι και να γίνει λάθος ή ακόμα και να πέσει πιστολιά, που έλεγε ο Θωμάς, δεν τρέχει τίποτα αφού ο Ολυμπιακός έπαψε να μετράει. Διακρίνεται κάτι τέτοιο; Ούτε με σφαίρες. Ο Κάκος που άφησε τον ΠΑΟΚ να παίξει σκληρά, αν και διεθνής, μπήκε με συνοπτικές διαδικασίες στη ναφθαλίνη. Η δήλωση του Σάββα λοιπόν αν ακολουθηθεί με μια τιμωρία του επόπτη, θα διαβεβαιώνει τους διαιτητές ότι τα κόζα είναι όπως ήτανε και όταν κάποιος παίρνει απόφαση εναντίον του Ολυμπιακού, θα πρέπει να το σκέφτεται δύο φορές. Εκεί όμως βρίσκεται και ο κίνδυνος για τον Ολυμπιακό. Στην πολλή σκέψη.

 

Η ζημιά που έχει γίνει τα τελευταία 18 χρόνια με τον Ολυμπιακό δεν είναι οι σημαντικές αποφάσεις σε ματς που χρειαζόταν τύπου Γιάχου στον τελικό του Κυπέλλου, αλλά σε απίθανα ματς που δεν είχαν νόημα. Στα ματς, όπως λέει και ο Σάββας, που δεν κρινόταν αποτέλεσμα και δεν τον ενοχλούν. Στα ματς όμως που ο Ολυμπιακός έπαθε τις μεγαλύτερες ζημιές, αφού πέρασε την εικόνα του κακομαθημένου πλουσιόπαιδου που τα θέλει όλα. Ακόμα λοιπόν και αν αδικήθηκε με τον Αστέρα, που δεν αδικήθηκε στο σύνολο αφού ο Σάμαρης έπρεπε να πάρει κόκκινη, ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να ασχοληθεί. Ηταν απόφαση που έκρινε αποτέλεσμα, αλλά απέναντι σε ομάδα που στον τελικό η άδικη απόφαση του Γιάχου έκρινε τίτλο.

Πηγή: SportDay