Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι ο φετινός ΠΑΟ έχει ήδη ξεπεράσει τις προσδοκίες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που το περασμένο καλοκαίρι, παρατηρώντας τα οικονομικά δεδομένα και τον πετσοκομμένο σχηματισμό του ρόστερ, έλεγαν ότι η ομάδα μπορεί έως και να κινδύνευε με... υποβιβασμό. Σε πείσμα αυτών των προγνώσεων, το «Αναστασίου-Νταμπίζας» προέκυψε πολύ ανώτερο από το «Ελευθεράκης-Φερέιρα» τόσο στην επιλογή ποδοσφαιριστών όσο και σε διαχείριση υλικού. Και ξάφνου ο ΠΑΟ, μ' αυτά και μ' αυτά, έγινε άλλη -πολύ πιο φρέσκια- ομάδα σε σχέση με το περυσινό έκτρωμα του Φερέιρα.

 


Μετά την φετινή σεζόν, είτε το φινάλε αυτής βρει τον ΠΑΟ στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ είτε στο Γιουρόπα Λιγκ, θα αρχίσουν πια οι απαιτήσεις του κοινού. Για την δημιουργία μιας ομάδας που θα αποκτήσει ξανά το χαμένο της -κατά την προηγούμενη διετία- ειδικό βάρος. Και βέβαια για να γίνει αυτό θα πρέπει να συνεχιστεί η προσεκτική μεταγραφική πολιτική. Τι μεταγραφές χρειάζεται ο ΠΑΟ για να ανέλθει ολοένα και περισσότερο; Καταρχάς, χρειάζεται εκατό τοις εκατό έναν καθαρό δεξιό μπακ. Ο Τριανταφυλλόπουλος καλύπτει τη θέση με αξιοπρέπεια, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας στόπερ που παίζει εκεί δίκην υπηρεσιακού. Ο Μαρινάκης με τον Σπυρόπουλο δεν είναι ακόμα έτοιμοι για τη βασική θέση μιας ομάδας με βλέψεις πρωταθλητισμού.

 


Πάμε παρακάτω. Ο Πέτριτς μέχρι στιγμής, χάνοντας έδαφος και από έναν τραυματισμό από τον οποίο τώρα σιγά σιγά συνέρχεται, δεν έχει μπορέσει να προσφέρει. Ο Καρέλης είναι ένας εξελίξιμος παίκτης, ικανός να συμπληρώνει το παζλ των επιθετικών, αλλά έχω την αίσθηση ότι αν δεν βγει η μεταγραφή του Πέτριτς, τότε ο ΠΑΟ θα πρέπει να αποκτήσει το καλοκαίρι έναν βασικό επιθετικό για να παίζει μαζί με τον Μπεργκ, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι ο Σουηδός θα παραμείνει. Και από κει και πέρα ο Καρέλης θα είναι μια συμπαθητική λύση από τον πάγκο, ένας 12ος-13ος παίκτης δηλαδή.

 


Πάμε τώρα στον άξονα. Αν και εφόσον καταφέρουν το καλοκαίρι να πείσουν τον Καραγκούνη να επανέλθει στη Λεωφόρο για να τελειώσει την καριέρα του στον ΠΑΟ, έχω την αίσθηση ότι δεν πρέπει να υπάρχει οπαδός του Παναθηναϊκού που να μην... υπογράφει και με τα δύο χέρια μια τέτοια επιστροφή. Αλλά, προς Θεού, ο Καραγκούνης δεν είναι μόνο για «ηρωική απόσυρση» και «τελευταία ένσημα». Ο Καραγκούνης, αν έρθει, θα έρθει για να προσφέρει και αγωνιστικά. Οχι απαρέγκλιτα στη θέση του επιτελικού χαφ. Στην Αγγλία έμαθε να παίζει και μια άλλη θέση, η οποία στο σύγχρονο ποδόσφαιρο απαιτεί τεχνική κατάρτιση. Αυτή του παίκτη που υποδέχεται την μπάλα από τους στόπερ και ανοίγει το παιχνίδι είτε προς το πλάι είτε κάθετα. Ο λεγόμενος «deep line playmaker». Με μια τέτοια προσθήκη ο ΠΑΟ θα έχει ένα γεμάτο οπλοστάσιο στα χαφ, εμπλουτισμένο τόσο με εμπειρία όσο και με νιάτα. Μην ξεχνάμε ότι σε επίπεδο εμπειρίας διαθέτει ακόμη Μέντες, Πράνιτς, ενώ σε νεότερες ηλικίες υπάρχουν ο Ζέκα, ο Λαγός, ο Αμπεντ (αν ανανεωθεί ο δανεισμός του), ο Ατζαγκούν, ακόμη και ο Δώνης.

 


Από κει και πέρα, το τι γίνεται στα άκρα της μεσαίας και επιθετικής γραμμής, αυτό είναι εκατό τοις εκατό «θέμα Αναστασίου». Αν ο προπονητής κατασταλάξει ότι θα παίζει π.χ. ένα 4-4-2 με ρόμβο, τότε οι καθαροί εξτρέμ δεν είναι τόσο αναγκαίοι. Αλλά στο τέλος τέλος ίσως θα πρέπει να πάρει τουλάχιστον έναν τέτοιο, γιατί όταν φτιάχνεις ρόστερ αποκλειστικά και μόνο για έναν σχηματισμό, μπορεί σε κάποια φάση να γίνεις «ανοιχτό βιβλίο» για τον αντίπαλο και να την πατήσεις. Κάτι που έπαθε φέτος στην Ευρώπη η Γιούβε, που όταν αποφάσισε να αλλάξει το προβλέψιμο πια 3-5-2 της συνειδητοποίησε ότι δεν είχε παίκτες για να εξυπηρετήσουν άλλο σύστημα! Υπάρχουν και στο τωρινό ρόστερ του ΠΑΟ παίκτες που μπορούν να παίξουν εξτρέμ, αλλά το ιδανικό ήταν να προστεθεί τουλάχιστον ένας ακόμη κλασικός τέτοιος, έτοιμος να κάνει καλά τη δουλειά με αμεσότητα.

 


Τέλος, ο ΠΑΟ θα χρειαστεί εκατό τοις εκατό τουλάχιστον έναν στόπερ. Οχι επιτακτικά για βασικό και αναντικατάστατο (άλλωστε αν πάρει δεξί μπακ, θα επιστρέψει στο κέντρο άμυνας ο Τριανταφυλλόπουλος), αλλά σίγουρα για μια ακόμη λύση. Τέσσερις λοιπόν είναι για μένα οι «προσθήκες πρώτης γραμμής» που πρέπει να κάνει ο ΠΑΟ το καλοκαίρι. Οχι πολύ περισσότερες, γιατί εγώ ποτέ δεν είμαι της γνώμης ότι μία ομάδα πρέπει να κάνει κάθε καλοκαίρι δέκα μεταγραφές. Αλλωστε δεν είναι του «πεταματού» η τωρινή ομάδα για να την ρημάξεις και να την αλλάξεις φτου κι από την αρχή. Χρειάζεται απλώς να την εξελίξεις, για να μπορεί χρόνο με χρόνο να γίνεται όλο και καλύτερη. Αν μια περαιτέρω θέση είναι αυτή που σε βάζει σε σκέψεις είναι αυτή του τερματοφύλακα. Για το αν εκεί δηλαδή πρέπει να προστεθεί ένας ακόμη για να ζωηρέψει ακόμα περισσότερο τον ανταγωνισμό: αν ο Καπίνο αποδείξει ότι έχει αποκτήσει 100% την επιθυμητή σταθερότητα σε βάθος ολόκληρης σεζόν (διότι για τα προσόντα του δεν χωράνε αμφιβολίες), τότε ίσως να μην χρειάζεται άλλη προσθήκη. Αν όχι, το συζητάς. Και αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο «θέμα Αναστασίου». Κάπως έτσι νομίζω ότι έχουν τα πράγματα. Ο δημιουργηθείς κορμός δεν πρέπει να χαλάσει. Χρειάζονται μονάχα μερικές ποιοτικές πινελιές για να «βοηθήσουν» το ήδη υπάρχον ρόστερ να δυναμώσει και να ανέλθει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με το χρόνο. Το μόνο που δεν χρειάζεται είναι άκρατη βιασύνη, διότι ως γνωστόν στο ποδόσφαιρο και στη ζωή, όποιος βιάζεται σκοντάφτει...

Πηγή: SportDay