Γράφει ο Βασίλης Παπανικολάου...

Αυτό διαπιστώνει η πλειονότητα των οπαδών των Ερυθρολεύκων, που θυμάται ότι, σαν χθες, πριν από δέκα χρόνια ήρθε στην Ελλάδα ο μεγάλος Κριστιάν Καρεμπέ.

Επειδή λοιπόν οι ωραίες αναμνήσεις δύσκολα ξεχνιούνται, υπάρχουν σκεπτόμενοι οπαδοί που αναρωτιούνται τι συμβαίνει με τους Μαθία, Ντάρκο και Βαλβέρδε. Αυτές είναι οι δυνατότητες που έχουν; Μέχρι εκεί ξέρουν την ευρωπαϊκή αγορά; Να παίρνουν τις υπογραφές του Κοστάνσο, του δανεικού Μαρκάνο, του Γέστε και των ταλαντούχων νεαρών από τη Σερβία; Να θέτουν πρώτο στόχο τον Σάντσες και να ταλαιπωρείται ολόκληρος Ολυμπιακός από κάποια Βαλενσιέν και τα κέφια του προέδρου της; Δεν νομίζω ότι αυτό περίμεναν οι οπαδοί αυτό το καλοκαίρι. Περίμεναν μεγαλύτερα ονόματα και μέσα στους «οπαδούς» τοποθετώ και τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος ποτέ δεν είπε «όχι» σε ό,τι του εισηγήθηκε η «ομάδα των μεταγραφών».

Από αυτή την οπτική, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Μαρινάκης, με τον τρόπο που υποθέτω ότι βλέπει το ποδόσφαιρο, είναι ικανοποιημένος με τους παίκτες που εισηγούνται οι υπεύθυνοι. Δεν λέω ότι το ξέρω από πρώτο χέρι, υποστηρίζω όμως πως δεν πιστεύω ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού νιώθει ευχάριστα με τα ονόματα που του φέρνουν στο γραφείο. Διότι ο Μαρινάκης έχει αποδείξει ότι είναι άνθρωπος που μετράει και την ουσία, αλλά και τις εντυπώσεις. Δεν γίνεται να ευχαριστιέται όταν διαβάζει ότι ο Αδαμίδης «διπλαρώνει» και φέρνει με ψίχουλα στην Αθήνα τον Γκούντγιονσεν, ο Γόντικας παίρνει χωρίς φράγκο τον Βιτόλο, ενώ ο ίδιος έχει δώσει μέχρι τώρα ένα ταληράκι εκατομμύρια και είναι σε μειονεκτική θέση όσον αφορά τις εντυπώσεις. Εγώ πάντως αν ήμουν στη θέση του, θα ξεφύσαγα πού και πού, διαβάζοντας τις εφημερίδες.

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν θα είναι αισθητά καλύτερος σε σχέση με πέρυσι. Αυτό όμως θα συμβεί επειδή θα είναι πιο καλοκουρδισμένα τα όργανα που ήδη υπήρχαν στην ομάδα και όχι τόσο επειδή θα τον κάνουν πολύ καλύτερο οι καινούργιοι που ήρθαν. Οσο για την ΑΕΚ, τον ΠΑΟ, τον ΠΑΟΚ και τον Αρη, αυτοί παλεύουν για να αναπληρώσουν εκείνους που έφυγαν και δεν προσθέτουν επιπλέον δύναμη στο ενεργητικό τους με τις μεταγραφές που κάνουν. Αρα, η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των ομάδων στην Ελλάδα, δεν αλλάζει αν δει κάποιος τα πράγματα συγκριτικά.
Το πρόβλημα του Ολυμπιακού όμως δεν είναι «σε σχέση με τους άλλους». Είναι κατά πόσο ενισχύεται ο ίδιος και ειδικά έχοντας μπροστά του την πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί θα υπάρχει πρόβλημα και καλό είναι οι υπεύθυνοι να το αντιληφθούν από τώρα. Αυτό το καλοκαίρι ξέραμε ότι ο Ολυμπιακός σκόπευε να πάει σε τρεις τέσσερις πολύ καλές και μελετημένες μεταγραφές. Αντ' αυτού, βλέπουμε πολλές προσθήκες και μόλις δύο (αναμενόμενες μάλιστα) «ενδεκαδάτες» μεταγραφές.

Αν αυτή η πολιτική δεν αλλάξει με δύο σούπερ προσθήκες, η «ομάδα του Βαλβέρδε» θα έχει σοβαρότατα προβλήματα όταν έρθει η ώρα να αναμετρηθεί με τα θηρία της Ευρώπης. Νομίζω ότι αυτό το ξέρει ο Μαρινάκης, αλλά βρίσκεται σε δύσκολη θέση επειδή έχει ορκιστεί να μην μπερδεύεται στη δουλειά του Βαλβέρδε. Οφείλει όμως να το τολμήσει διότι, ασχέτως τι λένε στην Ισπανία, στην Ελλάδα πολύ σωστά λέμε ότι «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους». Και η επιτυχία είναι πολύ σημαντική προϋπόθεση στην αλληλοεκτίμηση των ανθρώπων.

Πηγή: Εξέδρα

Μαρινάκης Βαλβέρδε Superleague Ολυμπιακός