Ο Παναθηναϊκός για άλλη μια φορά, σε ένα κρύο και άχαρο σκηνικό των άδειων κερκίδων, κατάφερε να πάρει τρεις σημαντικούς βαθμούς, κυρίως από την στιγμή που ο Ολυμπιακός βρισκόταν ξανά στο +8 και με αυτό τον τρόπο μείωσε πάλι την βαθμολογική διαφορά σε πιο ανεχτικά επίπεδα σε ότι αφορά την ανταγωνιστικότητα του για την κορυφή του πρωταθλήματος.

Αυτό που δεν είχε πολύ ανταγωνιστικό χαρακτήρα ήταν το χθεσινό παιχνίδι, ούτε από την πλευρά του Παναθηναϊκού, ούτε από την πλευρά της Καβάλας. Αντιθέτως, έγινε ένα ελεύθερο παιχνίδι, χωρίς στρατηγικές και σκοπιμότητες και σίγουρα ο κόσμος που το παρακολούθησε από το σπίτι του το χάρηκε και το ευχαριστήθηκε ιδιαιτέρως. Κυρίως επειδή το παιχνίδι είχε ανατροπές και πολλά γκολ, όπως και το Σαββατιάτικο παιχνίδι του Ολυμπιακού, αλλά και ολόκληρη η αγωνιστική. Για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού σίγουρα μετράει και η ψύχραιμη και χωρίς να πανικοβληθεί αντίδραση της ομάδας τους. Τόσο στο 0-1, όσο και μετά την ισοφάριση της Καβάλας σε 2-2.

Επομένως, από την άποψη του θεάματος που εκφράζετε κυρίως μέσω των πολλών τερμάτων, για τον περισσότερο κόσμο του Παναθηναϊκού αλλά και του ουδέτερου κόσμου, το παιχνίδι ήταν ευχάριστο, όμορφο και τους ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό.

Ετσι και εγώ δεν θα επιχειρήσω σε καμία περίπτωση να χαλάσω αυτή την γεύση που πιθανόν άφησε το παιχνίδι σε πολύ κόσμο. Απλώς, θα αναφερθώ σύντομα σε κάποια ζητήματα που σίγουρα απασχολούν περισσότερο τους προπονητές και αφορούν το τεχνικό/τακτικό κομμάτι, αλλά και αυτό της αγωνιστικής οργάνωσης των ομάδων.

Και οι δύο ομάδες εμφανίστηκαν πάρα πολύ ανοικτές και με μεγάλες αποστάσεις παικτών και γραμμών, με προβληματική οργάνωση στην αμυντική τους λειτουργία κυρίως, παραχωρώντας η μια στην άλλη πάρα πολλούς χώρους και με αυτό τον τρόπο έκαναν το παιχνίδι πολύ ανοιχτό αλλά και πολύ λίγο ανταγωνιστικό.

Επέτρεψαν και οι δύο ομάδες (η μια στην άλλη) εύκολη κυκλοφορία της μπάλας στο εσωτερικό των γραμμών τους (το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στην μια ομάδα που θέλει να λέγετε καλά οργανωμένη) και για αυτό το λόγο κυρίως η μπάλα κατέβαινε πάρα πολύ εύκολα από την μια περιοχή προς την άλλη και οι επιθέσεις των ομάδων διαδεχόντουσαν η μια την άλλη εναλλάξ. Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που καμιά ομάδα δεν έλεγχε το παιχνίδι και ήταν δεδομένο πως θα μπορούσαν να μπουν εύκολα αρκετά γκολ, τόσο στην μια όσο και στην άλλη πλευρά.

Σε ένα τέτοιο παιχνίδι με όλο το σεβασμό μου, ο Παναθηναϊκός είναι Παναθηναϊκός και η Καβάλα είναι Καβάλα! Σε ένα τέτοιο σκηνικό, το επαναλαμβάνω…

Και επιπλέον, ο Παναθηναϊκός είχε τον Σισέ και η Καβάλα όχι. Για αυτό και ο Παναθηναϊκός έβαλε περισσότερα γκολ από την Καβάλα και πήρε την πολύτιμη νίκη για αυτόν. Απολύτως δίκαια και σχετικά ξεκούραστα, θα μπορούσε να το πει κανείς.

Αν όμως στην θέση της χθεσινής Καβάλας ήταν μια διαφορετική Καβάλα ή κάποια άλλη πιο δυνατή και πιο ανταγωνιστική ομάδα, εναντίον του χθεσινού Παναθηναϊκού, δεν αποκλείεται η κουβέντα όλων σήμερα να γινόταν πολύ διαφορετική…

Σε ότι με αφορά προσωπικά, ο Παναθηναϊκός μου φάνηκε πιο καλός, πιο φρέσκος, πιο ανταγωνιστικός και πιο ουσιώδης στα προηγούμενα του δύο παιχνίδια. Αυτά εναντίον της Ξάνθης και του Αρη, παρότι πέτυχε λιγότερα γκολ (αλλά δέχτηκε περισσότερα). Όμως και η προσέγγιση των παιχνιδιών αγωνιστικά ήταν διαφορετική, τόσο από τον Παναθηναϊκό όσο και από τους τρεις τελευταίους του αντιπάλους, σε κάθε ένα ματς από αυτά ξεχωριστά.

Όπως και να έχει, αυτό που είναι πιο σημαντικό από όλα για τον Παναθηναϊκό, είναι το γεγονός πως με όλα του τα προβλήματα και τις δυσκολίες μπήκε ξανά σε μια δυναμική των νικηφόρων αποτελεσμάτων. Αυτό είναι απαραίτητο στοιχεία για μια ομάδα που θέλει να παραμείνει ζωντανή στην διεκδίκηση του φετινού πρωταθλήματος και ο Παναθηναϊκός μοιάζει πως δεν θέλει εύκολα να εγκαταλείψει αυτή την μάχη.

Πηγή: gazzetta.gr

Παναθηναϊκός Superleague