Σε προηγούμενο σημείωμα (http://www.gazzetta.gr/article/item/218121-e-megale-sezon-tou-olympiakos-fc), προτού ο Ολυμπιακός αποκτήσει τον Μακούν και τον Ορμπάιθ, προτού ασφαλώς πουλήσει και τον Ριέρα, είχα καταθέσει τις σκέψεις μου για την ευρωπαϊκή προοπτική που ανοίγεται από εφέτος στον Ολυμπιακό.

Είχα τονίσει ιδιαίτερα (ως «ρεζουμέ» και για να μην πολυλογούμε) ότι η εφετινή είναι μια «μεταβατική» για τους Ερυθρόλευκους χρονιά, στην οποία έκαναν «ξεσκαρτάρισμα» και σοβαρή ανανέωση στο ρόστερ τους και ότι από την επόμενη σεζόν μπορούν πλέον με το συγκεκριμένο ρόστερ και 1-2 επιπλέον κινήσεις να τρέφουν βάσιμες ελπίδες για κάτι πολύ καλό στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Από τότε στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας προστέθηκε ένας καθαρόαιμος αμυντικός μέσος για τον οποίο δεν έχω εικόνα, αλλά ο Βαλβέρδε βάζει το χέρι του στη φωτιά (Ορμπάιθ, μα και για τον… Ουρτάδο το ίδιο έκανε) μαζί με ένα «οκτάρι» επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ (Μακούν) και αφαιρέθηκε (με το μέγιστο δυνατό οικονομικό όφελος έχω την εντύπωση) ένας παίκτης πανέτοιμος, με «ειδικό βάρος», που δεν είχε προσφέρει όσα όλοι περίμεναν πέρυσι, αλλά ήταν βασικός κρίκος στην αλυσίδα για το Τσάμπιονς Λιγκ που είχε ο κόουτς στο μυαλό του.

Όχι, ο Ριέρα δεν αντικαταστάθηκε. Δεν αντικαστάθηκε για την Ευρώπη! Διότι είναι δεδομένο πως όταν ο Βαλβέρδε λέει «η αποχώρηση του Ριέρα μας έχει προβληματίσει πολύ, το κενό που άφησε ήταν αρκετά μεγάλο και είναι δύσκολο να το καλύψουμε, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε πως θα τα καταφέρουμε καθώς ήταν μέλος της ομάδας μας και δεν ξέρουμε πώς θα προλάβουμε να το καλύψουμε», μιλάει για την Ευρώπη, όχι για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Είναι σαφές ότι ο συμπαθής Αμπντούν δεν έχει ούτε τις παραστάσεις, ούτε την κλάση του Ριέρα και ότι ο «Φέτφα» είναι διαφορετικού τύπου παίκτης . Είναι επίσης σαφές ότι ο Ολυμπιακός παρά την «παρέλαση» ονομάτων την τελευταία στιγμή (από Ρόζενμπεργκ μέχρι «παλαίμαχοι» τύπου Νιχάτ, Ασαμόα και «τρελοκομεία» τύπου Ντιούφ) δεν πήρε επιθετικό μόνο και μόνο για να χρυσώσει το χάπι. Ο Βαλβέρδε, βεβαίως, σύμφωνα με όλα τα έγκυρα ρεπορτάζ Ολυμπιακού στο τελευταίο πενθήμερο των μεταγραφών, επιθετικό ήθελε! «Κανονικό» φορ επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ! Γιατί;

Διότι μετά τις μεταγραφές του Μακούν και του Ορμπάιθ, ο Βάσκος «ψήθηκε» πολύ με την ομάδα του. Γούσταρε με τρέλα! Πίστεψε ότι μ΄ αυτούς τους δύο παίκτες (παρότι δεν είχε απαίτηση από τον Μαρινάκη για δύο μέσους!) και με έναν «βαρβάτο» φορ, ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος για την υπέρβαση από εφέτος στην Ευρώπη. Φορ δεν αποκτήθηκε, επιπλέον έφυγε και ο Ριέρα, τα πράγματα άλλαξαν. Δεν ξέρω αν ο Βελβέρδε «ξενέρωσε» και σε ποιο βαθμό με τον Μαρινάκη. Αυτό που πιστεύει πια είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει περιορισμένες πιθανότητες για να κάνει το «κάτι παραπάνω» από την τρέχουσα σεζόν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Γι΄αυτό από χθες άρχισε να παίζει άμυνα. Η ατάκα του για τον Ριέρα, χωρίς μάλιστα να δεχθεί σχετική ερώτηση (με λίγα λόγια ήθελε και το είπε) ήταν η δεύτερη στην ίδια λογική. Είχε προηγηθεί η ατάκα «με απασχολεί πολύ αυτό» στην ερώτηση για το πλεονέκτημα της Μαρσέιγ επειδή έχει παίξει περισσότερα ματς συγκριτικά με τον Ολυμπιακό. Λες και δεν το ξέραμε, λες και δεν το ήξερε… Να κάνουμε τη μετάφραση; «Μάγκες, μην περιμένετε θαύματα εφέτος στην Ευρώπη!». Αυτό φώναξε χθες έμμεσα ο Βαλβέρδε.

Λάθος του; Θα αποδειχθεί στη συνέχεια… Διότι ήδη αυτή η κουβέντα του για τον Ριέρα ήχησε στα αυτιά πολλών ως «άλλοθι» σε ενδεχόμενη αποτυχία, παρότι ο Ολυμπιακός έχει κάνει τόσες και τόσες μεταγραφές εφέτος. Μα στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει σημασία η άποψη των «πολλών» για τον Ερνέστο. Μα, μόνο του Μαρινάκη!

Αποψή μου; Από τη μια πλευρά καλά έκανε και εξωτερίκευσε με ειλικρίνεια τον προβληματισμό του. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός είναι… περίεργο, τεράστιο και δύσκολο «μαγαζί». Οι απαιτήσεις εφέτος είναι μεγαλύτερες. Και το χειρότερο για τον Βαλβέρδε είναι ότι στο μυαλό των φίλων της ομάδας του αλλά και συνολικά της φίλαθλης κοινής γνώμης, ο Ολυμπιακός, δεδομένης της κατάστασης σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και της σχετικά μικρής ενίσχυσης του ΠΑΟΚ, είναι… ήδη πρωταθλητής. Ουδείς θα του πει «μπράβο» αν πάρει το πρωτάθλημα: άπαντες το θεωρούν δεδομένο! Ισως, μάλιστα, στο μυαλό πολλών, ο Ολυμπιακός με αυτό το υλικό και αυτή την (προσοχή: θεωρητική) διαφορά συγκριτικά με τους ανταγωνιστές του να μην χρειαζόταν προπονητή «επιπέδου Βαλβέρδε» για να φτάσει στον τίτλο τον προσεχή Μάιο.

Για τον Μαρινάκη και την πλειονότητα των φίλων του Ολυμπιακού, ο προπονητής του κρίνεται εφέτος στην Ευρώπη. Εκεί, στα δύσκολα. Εκεί, στο ανοιχτό πεδίο για την «υπέρβαση». Εκεί, όπου ο ίδιος με την Εσπανιόλ έχει κάνει στο παρελθόν το δικό του «θαύμα», όταν έφτασε στον τελικό και διεκδίκησε μέχρι τέλους την κούπα του Europa League από τη Σεβίλλη. Μα ο κόουτς φώναξε χθες με τον… τρόπο του «κρατήστε μικρό καλάθι, δεν είμαστε για υπέρβαση εφέτος».

Μπαίνει σε νέες βάσεις μετά τα χθεσινά η σχέση Βαλβέρδε – Ολυμπιακού. Διότι ο Βάσκος έχει αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται να τού πιστωθεί σχεδόν τίποτα από τον πιθανότατο τίτλο (εκτός κι αν ο Ολυμπιακός πετύχει καμιά 90αριά γκολ και παίξει μπαλάρα στα ¾ των αγώνων, οπότε, ναι, θα πάρει πόντους για την απόδοση και την εικόνα της ομάδας) και ότι θα αξιολογηθεί σχεδόν αποκλειστικά από την παρουσία του Ολυμπιακού στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ελα, όμως, που πλέον ο ίδιος όχι μόνο δεν τρέφει τόσο μεγάλες ελπίδες όπως ο φίλος και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, αλλά πιστεύει και λανθασμένα ότι η εντύπωση που έχει δημιουργηθεί (με δόση υπερβολής) στην πλατιά ερυθρόλευκη μάζα είναι ότι ο Ολυμπιακός θα ρίξει… οκτώ γκολ στην Αρσεναλ, θα τα καταφέρει μια χαρά με τα ταλαντούχα άλλα άπειρα πιτσιρίκια της Ντόρτμουντ και θα παλέψει για τρίποντα «μέσα – έξω» εναντίον της Μαρσέιγ.

Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο λάθος του. Ο φίλος του Ολυμπιακού, ο «κανονικός», «μέσος» οπαδός του Ολυμπιακού, έχει ωριμάσει. Γνωρίζει ότι η ψαλίδα της ομάδας του με τις σπουδαίες ευρωπαϊκές ομάδες έχει ανοίξει τόσο πολύ, όσο αντιστρόφως η ψαλίδα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αλλά ταυτόχρονα, επειδή ξέρει πια ότι έχει 5-6 και όχι 2-3 παίκτες επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ, έχει και απαίτηση για μάχη μέχρι τέλους. Αν δει «πόλεμο» μέχρις εσχάτων για το «κάτι παραπάνω» στην Ευρώπη και όμορφο, θεαματικό ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα δεν θα έχει παράπονο από τον Ερνέστο. Αν όχι, ίσως πριν από το τέλος της σεζόν να ξαναγράφουμε για τις χθεσινές ατάκες του κόουτς.

Υ.Γ. Ας γράψω κι εγώ, αφορμής δοθείσης, την… εξυπνάδα μου για το πολύκροτο «θέμα Ριέρα». Αν ήμουν Μαρινάκης θα τον πουλούσα, όπως έκανε, με τα συγκεκριμένα ποσά. Αν ήμουν Βαλβέρδε θα στενοχωριόμουν, όπως έκανε, στο συγκεκριμένο timing. Δυστυχώς ή ευτυχώς ορισμένες φορές, τις περισσότερες πλέον στη «μετά Μποσμάν εποχή» αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, ο ποδοσφαιριστής είναι «δικτάτορας» από τη στιγμή που βάζει την υπογραφή στο συμβόλαιό του. Και τα παραδείγματα είναι άπειρα, σε όλες τις ομάδες, ειδικά όταν μιλάμε για παίκτες βασικούς και σημαντικούς…

Πηγή: gazzetta.gr

Ριέρα Βαλβέρδε Superleague Ολυμπιακός