Ορεξάτος μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, διψασμένος, πίεσε από το πρώτο λεπτό, ο Γέστε είχε έντονη παρουσία και οι γηπεδούχοι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ρήγματα.

Η Μαρσέιγ, λοιπόν, ήταν αρκετά μπλοκαρισμένη στην αρχή. Μετά το 20λεπτο, όμως, άρχισε να ανεβαίνει. Πίσω έδιωχνε εύκολα, κυκλοφορούσε πιο άνετα την μπάλα κι έφτασε δυο, τρείς φορές κοντά στο γκολ. Είχε, άλλωστε, και το δοκάρι.

Ο Ολυμπιακός σα να ξεθύμαινε όσο πλησίαζε το τέλος του ημιχρόνου. Κι αν δεν ήταν ο Μέλμπεργκ να καθαρίσει δυο, τρείς φάσεις, ίσως να βρισκόταν πίσω στο σκορ.
 
Ένα από τα προβλήματα του Ολυμπιακού, πάντως, στο α’ μέρος ήταν στον άξονά του. Ο Φέισα και ο Μοντέστο δεν μπόρεσαν να κάνουν πολλά πράγματα στον ανασταλτικό τομέα όταν φούλαρε η Μαρσέιγ, ενώ και ο Φουστέρ δεν πολυφάνηκε πιο μπροστά. Ο Αμπντούν, τέλος, από τα άκρα ήταν κεφάτος, αλλά αγχωμένος κι έκανε κάποια λάθη απειρίας.
 
Για να δούμε τι θα αλλάξει ο Βαλβέρδε στην επανάληψη για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να βγει πιο επιθετικά κι αποτελεσματικά μπροστά, αλλά και να μην κινδυνέψει τόσο πίσω…