Ο Ολυμπιακός, η… Ρίο Άβε, τα «λαχεία» στον… λήγοντα και οι τρεις «βαρβάτες» προσθήκες!

Αφού δε μπορεί η… Ρίο Αβε να κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Πορτογαλία, θα επιχειρήσει να το πάρει στην Ελλάδα!

Η αποτυχία των Λατινοαμερικάνων στο Μουντιάλ φαίνεται ότι επηρέασε τον Ολυμπιακό. Κι από κει που περιμέναμε Βραζιλιάνους και Αργεντίνους ή Ουρουγουανούς στο ρόστερ του, ξαναγύρισαν οι «ερυθρόλευκοι» στα Ιβηρογαλλικά πρότυπα.

Ως δεύτερη σκέψη δεν είναι, θεωρητικά, κακή. Παίρνει παίκτες ο Ολυμπιακός από αγορές προηγμένων πρωταθλημάτων. Αν υπάρχει ένσταση, αυτή σχετίζεται με το… ράφι.

Και άντε, να δεχθούμε, ότι ο Γκερέρο θα βγει Φουστέρ ή ακόμη καλύτερος. Ένας θα είναι αυτός. Θέλετε δυο; Δεν φθάνουν για να δημιουργήσει ο Ολυμπιακός την απαιτούμενη αίσθηση υπεροχής, που είχε στα χρόνια τουΚόκκαλη και του Μαρινάκη, πλην της περυσινής περιόδου. Όσο προχωρημένα κι αν είναι τα πρωταθλήματα της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Πορτογαλίας, με παίκτες από το Ρίο Αβε, τη Πορτιμονένσε, τη Λεγκανιές, την Ειμπάρ, τη Χετάφε, την Αζαξιό, την Τρουά κι από ομάδες αντίστοιχης συνομοταξίας, δεν διαμορφώνεται ρόστερ ασυναγώνιστων προδιαγραφών για τα Ελληνικά δεδομένα.

Προσχωρώ, αν θέλετε στην άποψη ότι παίκτες σαν τον Σισέ ή τώρα τον Καμαρά μπορούν να συμβάλουν στο ποιοτικό φρεσκάρισμα του Ολυμπιακού και να έχουν και μεταπωλητική αξία. Κι άλλοι είναι στην ίδια κατηορία.

Έχει, όμως, ο τωρινός Ολυμπιακός ένα μειονέκτημα. Είναι αλλοιωμένο το DNA του. Πάσχει, έχει έλλειψη παικτών με έντονη προσωπικότητα. Και μάλιστα στην ραχοκοκαλιά του. Στα στόπερ, εκεί που άφησε μια… γούβα πίσω του ο Μιλιβόγεβιτσς και στη γραμμή κρούσης.

Δεν θέλω, βέβαια, να είμαι άδικος με το άθροισμα των μεσοεπιθετικών. Εκεί με Φορτούνη, Ποντένσε, Λάζαρο, Μάριν (αν μείνει), Φετφατζίδη η ποιότητα είναι οφθαλμοφανής.

Η έλλειψη βρίσκεται στην «πίσω» υποστηρικτική γραμμή. Εκεί που «φωνάζει» το πράγμα ότι ο αμυντικός και οι εσωτερικοί χαφ δεν έχουν τις «δαγκάνες», την ταχυδύναμη και την τεχνική να καλύψουν την εμπροσθοφυλακή και να επικαλύπτουν την προώθηση των στόπερς, από τους οποίους- ειρήσθων εν παρόδω- λείπει η προσωπικότητα που θ’ αποπνέει σιγουριά.

Γράφεται- και είναι σωστό- ότι δεν θέλουν να έλθουν πλέον στο Ελληνικό πρωτάθλημα παίκτες του διαμετρήματος ενός Καρεμπέ, ενός Ιμπαγάσα, ενός Τσόρι, ενός Μιλιβόγεβιτς, ενός Μέλμπεργκ, ενόςΚοβάσεβιτς- πολύ δε περισσότερο, αν πάμε πιο πίσω, θα θυμηθούμε Ριβάλντο, Τζιοβάνι, Γκαλέτι, Ζάχοβιτς, ΖεΕλίας κ.ο.κ.

Υπάρχουν, όμως, τέτοιες «κόπιες» ποδοσφαιριστών, αλλά δεν βρίσκονται στις μικρομεσαίες ομάδες της Ιβηρικής, ούτε στα Γαλλοελβετικά… σύνορα. Τέτοιοι παίκτες αφθονούν στην Λατινική Αμερική και κάποια… λαχεία κυκλοφορούν στην Αφρική. Ωστόσο, για να εντοπισθούν πρέπει ν’ αλλάξει η οπτική του «ερυθρόλευκου» σκάουντινγκ.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχοντας υψηλά μέτρα σύγκρισης, καθώς έχουν φορέσει τη φανέλα του πραγματικοί παικταράδες, δεν παγιδεύεται από τις επικοινωνιακές υπερβολές της φετινής μεταγραφικής περιόδου.Δεδομένης δε, της ενδυνάμωσης του ΠΑΟΚ και της σταθερότητας που δείχνει η ΑΕΚ, διαισθάνεται ότι ο Ολυμπιακός του Ιουλίου πρέπει να είναι «άλλος» τον Αύγουστο για να ξαναπάρει τα σκήπτρα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Και «άλλος» δεν θα είναι με τα «ψώνια» που έχει κάνει μέχρι τώρα… Οπότε, ούτε στην Ελλάδα θα κατακτήσει… η Ρίο Αβε το πρωτάθλημα, αν δεν γίνουν τρεις «βαρβάτες», προσθήκες, που θα συγκρίνονται και θα στέκονται ισοϋψώς δίπλα σε… Μελμπεργκ, Μιλιβόγεβιτσς και Κοβάσεβιτς. Τόσο… απλό. Και αναγκαίο!