Η απομυθοποίηση του… μύθου, είχε ήδη ξεκινήσει από τη Βαρκελώνη

 Πιθανότατα ουδείς θα μπορούσε ν’ αντισταθεί σ’ ένα Φαραωνικό συμβόλαιο 1 δις ευρώ, για δύο χρόνια, 500 εκ. το χρόνο, 15,8 ευρώ το δευτερόλεπτο (!), 951 ευρώ το λεπτό (!), 57.000 την ώρα (!), 1,3 εκ. την ημέρα (!), συν bonus άλλων 100εκ. ευρώ, συν 30 για να διαφημίσει τον τοπικό τουρισμό. Συν μία ρήτρα αποδέσμευσης από τη Σαουδαραβική Αλ Χιλάλ, όποτε το κρίνει και το θελήσει εκείνος. Συν, συν…

 Ουδείς, πόσο μάλλον ο Λιονέλ Μέσι που την απληστία του την είχε ήδη φανερώσει πριν δύο χρόνια όταν με τρεμάμενη φωνή και κροκοδείλια δάκρυα ανακοίνωνε το αντίο του και γυρνούσε την πλάτη στους «Blaugrana» ύστερα από μία ολόκληρη ζωή: 21 χρόνια, από τα 12 του έως και τα 33 του με 474 γκολ σε 520 παιχνίδια. Ποιος ήταν ο λόγος του τότε «διαζυγίου»; Τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της Μπαρτσελόνα και η άρνηση του Αργεντινού σταρ ν’ αποδεχτεί τα 30εκ. ευρώ, το χρόνο που του πρόσφερε. Εκείνος ζητούσε τα διπλά και τα βρήκε από την Παρί Σεν Ζερμέν, ωστόσο φτύνοντας σε λίγα λεπτά τις θυσίες ετών που είχε κάνει για τον ίδιο κάποτε ο ισπανικός σύλλογος επενδύοντας έως και 1000 ευρώ την ημέρα για κάθε θεραπευτική ένεση λεβορυθοξίνης ή αυξητικής ορμόνης που χρειαζόταν για να φτάσει το ύψος του από το μάξιμουμ του 1μ.49 στο σημερινό 1μ.70.

 Δεν φέρονται έτσι όμως οι «σημαίες». Δεν βάζουν το χρήμα πάνω από την ομάδα και την αγάπη του κόσμου, ούτε στην πρώτη, ούτε στην οποιαδήποτε δυσκολία. Ο Μαραντόνα, για παράδειγμα, αρνήθηκε κάποτε τα τριπλάσια που του πρόσφερε η Μίλαν απαντώντας με αφοπλιστικό τρόπο στον Μπερλουσκόνι ότι «δεν γίνεται μία σημαία του Νότου να γίνει σημαία και του Βορρά». Ο Τόττι αρνήθηκε τα πενταπλάσια της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Ντελ Πιέρο κι ο Μπουφόν άλλα τόσα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προτιμώντας, το 2006 να βοηθήσουν τη Γιουβέντους να επιστρέψει άμεσα από την κόλαση της Serie B. Γιατί όμως ο παγκόσμιος, αθλητικός Τύπος ασχολείται ξανά και ξανά με τον Μέσι ή τον επόμενο σταθμό της καριέρας του;

 Γιατί πρόσφατα ο ίδιος εξέφρασε την επιθυμία του να επιστρέψει και να κλείσει την καριέρα του στην «αγαπημένη» του Μπαρτσελόνα. Ο πατέρας του και μάνατζερ, Χόρχε συναντήθηκε περισσότερες από τρεις φορές με τον πρόεδρο Λαπόρτα, όταν όμως τον διαβεβαίωσαν ότι η οικονομική κατάσταση των Blaugrana παραμένει ίδια, και χειρότερη απ’ ότι ήταν και το καλοκαίρι του ’21, τότε ο Μέσι έβαλε τα όποια συναισθήματα μπορεί να θρέφει στην άκρη κι εντελώς ψυχρά και συμφεροντολογικά σκεπτόμενος φέρεται ν’ αποδέχτηκε την πρόταση μαμούθ της Αλ Χιλάλ, με δυόμιση φορές περισσότερα χρήματα απ’ όσα παίρνει ο Κριστιάνο Ρονάλντο από την Αλ Νασρ, εξίσου μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη στο Ριάντ. Φέρεται, γιατί για την ώρα τη συγκεκριμένη, αποκλειστική πληροφορία την κυκλοφόρησαν μόνο οι Γάλλοι και δεν επιβεβαιώθηκε, ακόμη επίσημα από τον μπαμπά Χόρχε.

 Το θέμα όμως δεν είναι εάν θα πάει στη Σαουδική Αραβία, εάν θα έχει ρήτρα αποδέσμευσης όποτε εκείνος το αποφασίσει. Αν θα έχει και δεύτερη ρήτρα να παίξει ενδεχομένως και Champions League με τη Νιουκάσλ. Ούτε εάν ο Πορτογάλος, που ήδη αντιπαθεί θανάσιμα τον Αργεντινό έχοντας ανοικτά αμφισβητήσει δύο από τις εφτά Χρυσές Μπάλες (έναντι 5 δικές του) που κατέκτησε, θα σκάσει, κυριολεκτικά από το κακό του. Ούτε φυσικά εάν ο Μέσι ή ο οποιοδήποτε Μέσι καλά κάνει, αφού μπορεί  να προσθέσει ένα ακόμη δις στον ήδη φουσκωμένο, τραπεζικό λογαριασμό του. Το θέμα μας είναι καθαρά ηθικό. Γιατί όταν έχει ήδη απομυθοποιηθεί μία φορά βάζοντας το χρήμα πάνω από την ομάδα, ποιος ο λόγος να ξανά δώσει στον λαό που τον λάτρεψε ψεύτικες ελπίδες μίας ενδεχόμενης επιστροφής του;…      

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις