Ατρόμητος - ΑΕΚ: Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, γιατί θα λησμονήσουμε και αυτά που ξέραμε. Σε κανένα πλανητικό σύστημα, σε κανέναν γαλαξία, σε καμία κυβέρνηση, δεν ήταν, δεν είναι και δεν πρόκειται να είναι ντέρμπι ένα ματς της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο. Με κάθε σεβασμό στον κ. Σπανό και όσα κάνει, με επίγνωση πως υπήρχε εκνευρισμός από τις παλινωδίες του Σιδηρόπουλου, αλλά όσο δίκιο και αν έχει για τις αδικίες που πιθανόν να έχει υποστεί, δεν μπορεί ποτέ να συγκριθεί με την ΑΕΚ.

Καλό είναι να το κατανοούν όλοι αυτό. Αντιλαμβάνομαι πως επί χρόνια υπήρξαν κωμικοτραγικές καταστάσεις στην ΑΕΚ που επέτρεπαν στον καθένα να αισθάνεται ψηλότερος, αλλά δεν μπορούν να σηκωθούν τα πόδια και να χτυπήσουν το κεφάλι. Η ΑΕΚ είναι η ΑΕΚ, ο Ατρόμητος είναι στα δικά του κυβικά. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ των ποτών.

Ας πάμε και σε άλλα δεδομένα. Προφανώς και δεν χωρά αμφιβολία, πως το μαρκάρισμα του Καρασαλίδη στον Αλμπάνη είναι εκτός περιοχής. Οριακά, ξεοριακά, είναι εκτός. Και μεγαλύτερο λάθος από τον Σιδηρόπουλο, είναι του Κωσταρά που θα έπρεπε να δει τη φάση. Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει πέναλτι στο χέρι του Χουλτ, δεν υπάρχει δεύτερη κίτρινη στον Πόνσε και έχει κοπεί με ανύπαρκτο οφσάιντ (από τον Κωσταρά επίσης) ο Κλωναρίδης που βγαίνει τετ α τετ. Αυτά για την καταγραφή της ιστορικής πραγματικότητας και όσων συνέβησαν στο Περιστέρι.

Ωστόσο, στο πρώτο ματς του Χιμένεθ φάνηκε ήδη η επιρροή του στην ομάδα. Αυτή η μεγάλη τρέλα που κουβαλά, αυτή η άρνηση να χάσει, το πνεύμα μαχητή και η νοοτροπία νικητή, θαρρείς και πέρασαν με ένεση στην ομάδα. Ετσι, ως δια μαγείας, ένα σύνολο αποδεκατισμένο, που δεν είχε τρεις εν δυνάμει βασικούς πριν το ματς, τον Μάνταλο να μένει παγωτό στο ξενοδοχείο, τον Τσιγκρίνσκι να κλατάρει από νωρίς, έβγαλε ψυχή, σχέδιο νίκης και πάθος που ξεχείλιζε.

Ετσι, εμφανίστηκε ένα σύλλογο που σε 150 λεπτά αγώνα, η ΑΕΚ δεν δέχτηκε ούτε μία φάση! Ούτε μία. Ο,τι και αν έκαναν, όσο και αν χτυπιόνταν, δεν μπορούσαν ούτε να δουν την εστία του Μπάρκα. Κανείς παίκτης, κανένα σχέδιο, ούτε οι δεκάδες στημένες μπάλες που τους έδινε ο Σιδηρόπουλος, δεν προκαλούσαν πανικό. Αντίθετα, εξολοθρεύονταν με άνεση, δίχως να υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Δεν προσπαθώ -θα ήμουν παράλογος- εάν έλεγα πως όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε ένα βράδυ. Αυτό που διαπίστωσα όμως, είναι πως οι παίκτες της ΑΕΚ έπαιζαν με συγκέντρωση στο 100%. Δεν άφησαν κανένα περιθώριο, δεν έδειχνε ουδείς διάθεση για σορολόπ. Είδαμε επιτέλους τον Μπογέ να κάνει παιχνιδάρα, να δείχνει τα στοιχεία που μπορεί να κάνει. Να παίρνει ατομικές προσπάθειες. Αυτές που περίμενε μάταια ο Ουζουνίδης να πάρει στο διάστημα που αγωνίστηκε κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Ας είναι. Το να κοιτάς συνέχεια πίσω δεν έχει και μεγάλο νόημα. Ο Χιμένεθ κατάφερε ήδη να ανοίξει τις επιλογές και τις δυνατότητες του ρόστερ. Η ΑΕΚ έχει επιτέλους το σημείο αναφοράς της φετινής σεζόν του Αλμπάνη με την κούρσα που έκανε. Είδε τον Μπογέ σε καλή βραδιά. Είδε μετά από καιρό σούπερ ΛΙβάγια. Ξαναβρήκε τον Σιμόες, να είναι σημείο αναφοράς στη μεσαία γραμμή. Όλα δείχνουν να παίρνουν το δρόμο τους. Εχει δρόμο ακόμα, αλλά η ΑΕΚ άρχισε να παίρνει μπροστά και να βρίσκει αυτό το κάτι που θέλει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Tα... τίναξε όλα στον αέρα ο Κάναντι - Έκλεισε την πόρτα - "Κλαίει" ο "Λύμπε", "χαμογελάει" ο Μανόλο

Ατρόμητος ΑΕΚ Superleague