Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: Ωραία λοιπόν, πες ότι τον έπαιζαν εξήντα-σαράντα οι διαιτητές τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Θες να πούμε εβδομήντα-τριάντα, πάει στο διάολο εβδομήντα-τριάντα. Η πρώτη φορά είναι ή η τελευταία, που μια ομάδα αντιμετωπίζει κόντρα διαιτησία; Η πρώτη φορά είναι ή η τελευταία, που μια ομάδα δέχεται ανάποδα σφυρίγματα; Η πρώτη φορά είναι ή η τελευταία, που μια ομάδα τραβάει ζόρι απ' τα "κοράκια";

Συμβαίνει κάθε τρεις και λίγο και όχι μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Συμβαίνει και στην αγαπημένη Ευρωλίγκα που έχουμε δει τα μύρια όσα από τους ανθρώπους με τα γκρι. Κάποιοι φωνάζουν, κάποιοι διαμαρτύρονται, κάποιοι φτιάχνουν DVD με τις, κατά τη γνώμη τους, παραφωνίες. Αλλά να μη βγεις να παίξεις στο δεύτερο ημίχρονο; Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν το προβλέπει κανένας κανονισμός και κανένας θεός της μπάλας...

Ακόμη κι ο Παύλος Γιαννακόπουλος, όταν πίστεψε όταν τον έσκιζε η διαιτησία άφησε το παιχνίδι να τελειώσει και ακολούθως αποφάσισε να μην κατέβει στο επόμενο ματς των τελικών. Στη μέση του στόρι να τα μαζέψεις και να σηκωθείς να φύγεις, λυπούμαι πολύ όχι μόνο είναι πρωτοφανέρωτο αλλά είναι άδικο. Άδικο απέναντι στην ιστορική φανέλα του Ολυμπιακού, άδικο απέναντι στους φιλάθλους που πήγαν στο γήπεδο και κάτσαν φρόνιμοι, άδικο απέναντι στους παίκτες που κατέβηκαν να παίξουν μέσα σε ένα κλίμα ζοφερό και σκότεινο.



Και όχι δεν φταίει ο Γιαννακόπουλος που στο κλαμπ του Ολυμπιακού είναι για να φάει ο ένας τον καρίτζαφλο του αλλουνού. Το ηχητικό απόσπασμα με τις δηλώσεις του Πρίντεζη περί απληρωσιάς κάπου θα έβρισκε διέξοδο στα media και κάπου θα το μαθαίναμε. Και κάπου θα υποψιαζόμασταν αυτό που έγραψε σήμερα η "Live Sport", ότι δηλαδή το διέρρευσε ένα πλάσμα ασόβαρο που φόρεσε μια φορά κι έναν καιρό τη φανέλα της εθνικής Ελλάδος. Και δεν κατάλαβε ότι με τον τρόπο αυτό όχι μόνο δεν υπερασπιζόταν τα συμφέροντα του συλλόγου, αλλά μπουρλότο και φωτιά του έβαζε και τον έκανε κάρβουνο...

Και κάπως έτσι κατέβηκαν οι παίκτες του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ κι έβλεπες ότι είχαν αλλού το νου τους. Αν εξαιρέσεις αυτόν τον Ουέμπερ που παραήταν χαρούμενος για να καταλάβει οτιδήποτε, τα πόδια και τα χέρια των υπολοίπων ήταν βαριά, ήταν σίδερα. Ναι παιδιά, δεν τους βοήθησε η διαιτησία, αλλά άμα είσαι δεκαπέντε πόντους πίσω στο ημίχρονο από μια ομάδα πληγωμένη και ταλαιπωρημένη τότε δεν έχεις πολλές ελπίδες ανάκαμψης. Τότε πηγαίνεις για ήττα ιστορικού επιπέδου. Και δεν μπορώ να ξέρω εγώ τώρα τις ισορροπίες μέσα στην ερυθρόλευκη ομάδα, αλλά κανείς δεν μπορεί ν’ αντέξει τριάντα πόντους στο κεφάλι από τον "αιώνιο" αντίπαλο. Οπότε παίρνεις την ομάδα και φεύγεις!

Μπορεί να λειτουργήσει και ως ηλεκτροσόκ. Μπορεί και να ξυπνήσει κάποια πλάσματα. Αν όμως δεν αποκατασταθεί συντόμως η εμπιστοσύνη ανάμεσα στη διοίκηση και στους αθλητές του Ολυμπιακού, η σημερινή αποχώρηση θα εξελιχθεί απλώς σε ένα τρικ δίχως κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα. Χωρίς διέξοδο προς τα εμπρός. Και όταν παίζει ο άλλος με τα νεύρα σου, φροντίζεις να τα ατσαλώσεις όχι να συμπεριφέρεσαι σαν δεκαοκτάχρονο. Γιατί δεν έχει τελειώσει τίποτε ακόμη, ούτε στο πρωτάθλημα ούτε στην Ευρωλίγκα. Ή μήπως έχει τελειώσει;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: "Μάγκες Αγγελόπουλοι - Σα να πήραμε το ευρωπαϊκό - Παρωδία και τσίρκο - Σφαγή στους τελικούς"

 

Παναθηναϊκός Ολυμπιακός