Εργάζομαι σε πιτσαρία. Ντελιβεράς είμαι. Μπάτσος τη μισή μέρα και την άλλη ταξιτζής, ένας ταρίφας. Παριστάνω τον αθλητικό συντάκτη, τον βοηθό κηπουρού, σύμφωνα με το βιογραφικό ήμουν και ιατρικός επισκέπτης, μπόντυγκαρντ, κιθαρίστας σε συγκρότημα της συμφοράς. Ποιος σας λέει ότι δεν θα μπορούσα να γίνω προπονητής ποδοσφαίρου και να με πάρει ο Ολυμπιακός, όπως προσέλαβε τον Πορτογάλο Βίτωρ Περέιρα;

Μιλάμε σοβαρά. Πολύ σοβαρά. Και, βεβαίως, δεν μιλάμε για τον Ολυμπιακό, ούτε κάτι άλλο που έχει σχέση με το εγχώριο ποδόσφαιρο. Μιλάμε, αν δεν το έχετε αντιληφθεί, για τον Βίτωρ Περέιρα και την Πόρτο, που μόνον τυχαία δεν είχε βάλει στη σκιά της τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό μαζύ της Πορτογαλίας, δηλαδή την Μπενφίκα.

Στην Ελλάδα, στο καφενείο της Ελλάδος ούτε τα ΜΜΕ, ούτε οι μεγαλοεπιχειρηματίες που έγιναν ιδιοκτήτες ΠΑΕ "εκπαίδευσαν" τον οπαδικό κοσμάκη στη μεγάλη αλήθεια του ποδοσφαίρου. Ότι πρόκειται για μπίζνες. Για λαϊκή διασκέδαση. Και να πάει να γαμηθεί ο ποδοσφαιρικός πατριωτισμός της κάθε ομαδάρας. Διαφορετικά σαν ποδόσφαιρο, σαν εικόνα ποδοσφαιρικής κοινωνίας είσαι για τα σκατά.

Μικρή χώρα η Πορτογαλία, όπως η Ελλάδα. Να, όμως, που ανέπτυξε στα μέτρα της ποδοσφαιρική βιομηχανία. Με ομάδες που λειτουργούν ορθολογικά. Που ξέρουν τι θέλουν, τι κάνουν. Με όραμα, αλλά και γνώση. Με επαφή ουσιαστική με τις αγορές. Με στελέχη διοικητικά, προπονητικά.

Αν, λοιπόν, εγώ ο ντελιβεράς ή, ταρίφας ήμουν στην Πόρτο και δούλευα πίσω από τον Μουρίνιο και τον Μπόας μετά από λίγα χρόνια όλοι θα λέγατε: "Ρε, εσύ είσαι κρυφό ταλέντο προπονητή, που ήσουν τόσο καιρό κρυμμένος;".

Ποιο ταλέντο! Απλά θήτευσα στο πανεπιστήμιο της Πόρτο, όχι στη νυχτερινή σχολή μιας ελληνικής ΠΑΕ.

ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ του ελληνικού ποδοσφαίρου η επιλογή Περέιρα αντί Μίτσελ, γράφει ο apodytiriakias

Περέιρα Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός