Ο δρόμος της... κυριαρχίας

Μια ακόμη φιγούρα κομμένη και ραμμένη στα μέτρα και στις ανάγκες των φανατικών οπαδών που έχουν και χρησιμοποιούν την ομάδα τους για να βγάζουν τα απωθημένα τους και να λειτουργούν σαν κανονικότατοι στρατοί υπεράσπισης συμφερόντων.

Με τις δηλώσεις που έκανε ο «Τίγρης» μετά τη λήξη, έδειξε πως δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα το διαφορετικό στο πρωτάθλημά μας, καθώς δεν φαίνεται να τον απασχολεί κάτι, πέρα από το να κυριαρχήσει με τα ίδια ή και άλλα μέσα πάνω στο πτώμα που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, για να μπορεί να το κουμαντάρει και να αυτοθαυμάζεται.

Ισως και να κάνω λάθος, αλλά για μένα αυτή είναι η μοναδική ερμηνεία του... «ερχόμαστε», έτσι όπως την εισέπραξα βλέποντας τη λέξη γραμμένη στο πούλμαν ως κεντρικό σύνθημα της «νέας ΑΕΚ».

Μάλιστα, με βάση τα όσα είπε μετά ο Μελισσανίδης, «δεν καταλάβε» καν γιατί έγινε η διακοπή! Ετσι όπως είναι συνηθισμένος, λοιπόν, άρχισε να μασάει πάλι τις καραμελίτσες του Καλογερόπουλου, του Γκιρτζίκη, του Ζωγράφου και των άλλων αγαπημένων του. Τα ίδια Παντελάκη μου δηλαδή, απέναντι σε 65 χιλιάδες κόσμο, ο οποίος την ίδια ώρα έφευγε από το γήπεδο βρίζοντας για ακόμη μία φορά τους δικούς του, που του χάλασαν τη φιέστα - άρα περίμενε μια διαφορετική στάση και τοποθέτηση από τον άνθρωπο πάνω στον οποίο στηρίζει την αναγέννηση της ομάδας... Και μη μου πει κάποιος για την ανακοίνωση που έβγαλε χθες το μεσημέρι, γιατί σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Είναι πλέον φανερό, αν σκεφτούμε όχι μόνο τις πρακτικές του Ολυμπιακού αλλά και την ανάλογη «μεγάλη» πορεία του Παναθηναϊκού την εποχή Πατέρα, ότι για να φτιαχτεί μια ποδοσφαιρική αυτοκρατορία στην Ελλάδα ένας τρόπος υπάρχει, τα ίδια χαρακτηριστικά έχει για ολους κι όποιος τολμήσει να χρησιμοποιήσει διαφορετική συνταγή παραμένει καταδικασμένος να βρεθεί στο μαύρο σκοτάδι.

Το μόνο για το οποίο μένει να υπερηφανεύεται η ΑΕΚ και οι πραγματικοί φίλοι της είναι ότι έχει τον Δέλλα αντί για τον Περέιρα και τον Λαμπρόπουλο αντί του Σιόβα.

Αν μη τι άλλο, αποδείχτηκε ότι υπάρχουν στην ομάδα τέσσερις-πέντε άνθρωποι που μπορούν να σκέφτονται, να προβληματίζονται και να λυπούνται ειλικρινά μετά τα όσα έγιναν, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος των δηλώσεών τους όταν έρχονται σε αντίθεση με την «κοινή λογική» που επικρατεί. Αργά η γρήγορα το πιθανότερο να τους φάει η μαρμάγκα, αλλά τουλάχιστον θα έχουν να λένε ότι το πάλεψαν για να μη χάσουν τουλάχιστον την ατομική τους αξιοπρέπεια.

Ο Δέλλας μάς ξαναγύρισε δύο χρόνια πίσω, τότε που περίπου οι ίδιοι ηλίθιοι έκαναν το ντου κι άνοιξαν με τη συμπεριφορά τους τον δρόμο στον Μελισσανίδη, για να μπει και να πάρει την ομάδα καθαρή από χρέη.

Απ’ όσο καταλάβαμε προχθές, τα παιδιά αυτά αποδείχτηκαν πολλαπλά χρήσιμα και γι’ αυτό κανένας δεν τους έκλεισε στη συνέχεια τον δρόμο. Αντίθετα, εξακολουθούν να πηγαίνουν στο γήπεδο «στηρίζοντας» την ομάδα τους με τον χειρότερο τρόπο, αφού κανένας δεν φρόντισε να τα απομακρύνει παρά την αλλαγή ηγεσίας της Original.

Οσο για τον Ολυμπιακό, τι να πει κανείς... Ο Κύριος Μίτσελ έφυγε προφανώς επειδή βρισκόταν εντελώς έξω από το κλίμα που κυριαρχεί και έχει ποτίσει την πρώην ομάδα του ώς το μεδούλι. Τώρα είναι μάλλον πιο χρήσιμο εκεί ένα καταπιεσμένο ανθρωπάκι που διψάει για επιτυχίες με κάθε τρόπο και βρήκε το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθεί και να κάνει πράξη τις επιθυμίες του. Αλλωστε όλοι σχεδόν, όπως φαίνεται από τις συνεχόμενες συμπεριφορές τους, σκέφτονται και εκδηλώνονται περίπου όπως ο Σιόβας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι απ’ όσους εμφανίστηκαν δημόσια για τον Ολυμπιακό μετά το τέλος του ματς το μόνο άτομο που κράτησε επίπεδο ήταν η Μαρίνα!

Πηγή: efsyn.gr