Μία ακόμα φιέστα για τον Ολυμπιακό χθες το βράδυ στο «Καραϊσκάκης». Η φιέστα για την κατάκτηση του 41ου πρωταθλήματος μέσα σε κλίμα πρωτοφανούς πόλωσης και αντικρουόμενων συναισθημάτων που σίγουρα δεν συνάδει με το γεγονός ότι οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν ρεκόρ διαφοράς με αυτό το +17 καταρρίπτοντας το +16 του Παναθηναϊκού από τη σεζόν 1994-95.

Μπορεί να πει κανείς πολλά και γι' αυτό το πρωτάθλημα. Και για τον τρόπο με τον οποίον ολοκληρώθηκε. Και για το ματς του Πανιωνίου με τον Πλατανιά στο οποίο δεν υπήρξε ούτε φάση, αλλά αυτό το έργο το έχουμε δει ακόμα και σε Μουντιάλ, όταν η ισοπαλία βολεύει και τους δύο...

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά και για τον Σπάθα στην Ξάνθη, αλλά πλέον είναι ένας διαιτητής που τον γνωρίζουμε, δεν τον μάθαμε χθες. Και για τη μη αγωνιστική αντίδραση του Παναθηναϊκού θα μπορούσαμε να πούμε (που κακώς σήκωσε τόσο πολύ το ματς στα Πηγάδια) αλλά και για την εξαφάνιση του ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά...

Πριν φτάσουμε στον υποβιβασμό του Απόλλωνα, που προσωπικά με στεναχωρεί γιατί θεωρώ ότι είναι μία από τις ομάδες που θα μπορούσαν να μείνουν στη Super League, μία ομάδα νοικοκυρεμένη που επέστρεψε μετά από πολλά χρόνια και με μεγάλη προσπάθεια, αλλά που σε τελική ανάλυση θα μπορούσε να είχε προλάβει να σωθεί πριν από την τελευταία αγωνιστική. Οποια ομάδα και να έπεφτε στο φινάλε, θα είχε πολλά να πει. Αλλα σωστά και άλλα λάθος...

Από εκεί και πέρα όμως αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια είναι η ανωτερότητα του πρωταθλητή Ελλάδας σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου. Για την ακρίβεια η ανωτερότητα του Ολυμπιακού που δεν είχε συνδιεκδικητές του τίτλου. Και αυτό είναι κάτι στο οποίο κακώς κάποιοι ελπίζουν ή περιμένουν να δώσει λύση ο Ολυμπιακός.

Οι αντίπαλοί του θα πρέπει να τη δώσουν. Είτε αυτός λέγεται ΠΑΟΚ είτε λέγεται Παναθηναϊκός είτε πολύ αργότερα μπορεί να λέγεται ΑΕΚ. Ολα τα υπόλοιπα είναι για να τα συζητάμε μεταξύ μας. Ούτε μπορεί να είναι επιχείρημα το μέχρι πότε οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα βαρεθούν να πανηγυρίζουν κούπες και να κάνουν φιέστες. Ο οπαδός της κάθε μεγάλης ομάδας ποτέ δεν θα βαρεθεί να βλέπει την ομάδα του πρώτη. Το ίδιο και ο κάθε πρόεδρος που δεν θα κάνει στην άκρη για να έρθει ο επόμενος.

Ανίκητη μία ομάδα σε όλα τα επίπεδα την κάνουν πρώτα οι αντίπαλοί της... Που καλούνται να τη νικήσουν και να την προσπεράσουν!

Μακάρι να κάνουν λάθος οι Ιταλοί...

Μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι η ΕΠΟ προσανατολίζεται στο να ολοκληρώσει τη συμφωνία με τον Μάρκο Ταρντέλι και ότι ο Ιταλός, πρώην βοηθός στον πάγκο της Ιρλανδίας, θα είναι ο νέος προπονητής της εθνικής ομάδας.

Μόνο αν οι παράγοντες της ΕΠΟ αγνοούν ποιο είναι το μέγεθος της ελληνικής εθνικής μπορούν να συζητούν με έναν προπονητή του οποίου η μεγαλύτερη επιτυχία είναι η άνοδος της Κόμο από την τρίτη στη δεύτερη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος. Εκτός κι αν έχει μετρήσει η επιτυχία του με την εθνική Ελπίδων της Ιταλίας και την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1999, αλλά σε αυτό το ενδεχόμενο υπάρχουν πολλοί Ελληνες τεχνικοί με ανάλογες επιτυχίες...

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός