Ο Γιώργος Κουβεντίδης γράφει για τον Θοδωρή Ζαγοράκη και το restart που πρέπει να γίνει στον ΠΑΟΚ.
Χαρά στο κουράγιο του. Αυτό μπορώ να πω, διαβάζοντας τη δήλωση του Ζαγοράκη, διότι ο κάθε νοήμων καταλαβαίνει ότι δεν του αξίζουν αυτά, που ζει φέτος, με αποκορύφωμα το αίσχος της προηγούμενης Τετάρτης, που ο πλέον ανυποψίαστος καταλαβαίνει ότι στόχο είχε τον ίδιο και δεν ήταν απλά αποτέλεσμα της απογοήτευσης της στιγμής.
Ο Ζαγοράκης ανακοίνωσε, λοιπόν, ότι θα συνεχίσει στον ΠΑΟΚ, διότι όπως κι ο ίδιος έγραψε «όσοι θέτουν ως πρώτο θέμα συζήτησης την παραμονή μου ή όχι στην προεδρία της ΠΑΕ, πρέπει να ξέρουν ότι ποτέ δεν έθεσα τέτοιο θέμα, γνωρίζοντας πολύ καλά τι κλυδωνισμούς και αναταράξεις μπορεί να φέρει στο εσωτερικό του Συλλόγου».
Το θέμα είναι υπό ποιες συνθήκες και προϋποθέσεις συνεχίζει. Όπως έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο η belle époque του ΠΑΟΚ τελείωσε και τίποτα δεν θα είναι όπως πρώτα. Ο ΠΑΟΚ που συνήθισαν οι οπαδοί του τα τελευταία 2-3 χρόνια τελείωσε.
Για να έχει μία συνέχεια και να μην είναι σε λίγα χρόνια αυτή η τριετία μια μακρινή ευχάριστη ανάμνηση, θα πρέπει να παρθούν σπουδαίες αποφάσεις, να μπει μία γραμμή σε ότι έγινε και να γίνει restart. Όταν ένας υπολογιστής κολλάει, κάνεις επανεκκίνηση. Κι ο υπολογιστής του ΠΑΟΚ κόλλησε.
Κι η αλήθεια είναι πως αυτή την επανεκκίνηση, μόνο ο Ζαγοράκης μπορεί να την κάνει στον ΠΑΟΚ, χωρίς να χρειαστεί να περάσει η ΠΑΕ από μία εποχή μεγάλων κλυδωνισμών και αναρχίας. Κατά βάθος, μπορεί να μη συσπειρώνει πια το 99%, αλλά είναι γεγονός ότι το 90% των οπαδών του ΠΑΟΚ, εξακολουθούν να βλέπουν στο πρόσωπο του Ζαγοράκη, τον δικό τους άνθρωπο.
Το πρώτο ζητούμενο για τον Ζαγοράκη είναι να καθαρίσει τη σαβούρα, αυτή που δημιουργεί συνεχώς εστίες, αυτή που πολλές φορές έφερε και τον ίδιο στα όριά του χωρίς να το αξίζει, αυτή που συνεχώς αναζωπυρώνει την εσωστρέφεια. Κι η σαβούρα, δεν υπάρχει μόνο στην κερκίδα, αυτή η σαβούρα, που προσπαθεί να καταστρέψει, υπάρχει και μακριά από το γήπεδο. Δυστυχώς, ο Ζαγοράκης δεν έχει δείξει σ΄ αυτά τα τέσσερα χρόνια, διάθεση να τα βάλει μαζί της. Και το μεγαλύτερο κακό, δεν του το κάνει η σαβούρα του γηπέδου. Αυτή μπορεί να την ελέγξει.
Το δεύτερο ζητούμενο, είναι να φτιάξει μια καινούρια ομάδα, έναν καινούριο ΠΑΟΚ, εξασφαλίζοντας πρώτα ένα περιβάλλον, που θα στηρίξει την επανεκκίνηση, θα τον αφήσει να λειτουργήσει, γνωρίζοντας ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο να ξαναζήσει έστω και λίγο την εποχή της σαρδέλας, όχι βέβαια στην ίδια τραγική έκταση, που την έζησε.
Είναι δεδομένο ότι κεφάλαια δεν υπάρχουν, ούτε υπάρχει η προοπτική να βρεθούν. Ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει να πορεύεται με τα έσοδά του. Κι αν επιχειρήσει να συνεχίσει στο δρόμο, που βρίσκεται, προσπαθώντας να δώσει μεγαλύτερη ποιότητα σε μία ομάδα, που έπιασε ταβάνι αγωνιστικά και ηλικιακά, είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα, θα περάσει μεγαλύτερες δυσκολίες απ΄ αυτές, που περνά φέτος.
Ο Ζαγοράκης πρέπει να θυμηθεί τι έκανε το 2007, μαζί κι αυτό το 90%, που εξακολουθεί να τον θεωρεί ως καταλληλότερο πρόεδρο. Τότε πήρε μια ομάδα, που δεν υπήρχε, γέμισε το γήπεδο από κόσμο, που δεν είχε μεγάλες απαιτήσεις, ξεκίνησε από έναν μεγάλο προπονητή και μέσα σε μία τριετία έχτισε σιγά – σιγά, μία ομάδα, που έφτασε σε σημείο να πιστεύει ότι άξιζε να πάρει το πρωτάθλημα (κανένας εισαγγελέας θα καλέσει τον Ερμείδη να μάθουμε τι εννοούσε, αφού από τους θιγόμενους, κανείς δεν του κάνει μήνυση;).
Το καλοκαίρι του 2007, ο Ζαγοράκης είχε αρκετούς ανθρώπους δίπλα του, στην πορεία έγιναν περισσότεροι, στο τέλος έμειναν δραματικά λιγότεροι. Κατά βάθος ήταν επιλογή του, έχοντας το αίσθημα της ευθύνης, δεν άφηνε εύκολα άλλους να πάρουν αποφάσεις. Αυτός ο συγκεντρωτισμός στην πορεία δεν του έκανε καλό, όταν ασχολείσαι με ήσσονος σημασίας θέματα, δεν σου μένει καθαρό μυαλό για τις σοβαρές αποφάσεις και από ένα σημείο και μετά, πνίγεσαι.
Μέχρι τον Χειμώνα του 2010, ο Ζαγοράκης πίστευε σ΄ αυτό, που δημιούργησε και στον τρόπο, που λειτουργούσε. Κάπου εκεί, ίσως πίστεψε ότι αυτό το πράγμα θα μπορούσε να να πορευτεί με την ίδια επιτυχία με αυτόματο πιλότο.
Το καλοκαίρι του 2007, ο Ζαγοράκης οπλισμένος με μεγάλο ενθουσιασμό και παρά την παραγοντική του απειρία, κατάφερε να ξεκινήσει μία πορεία, η οποία στο τέλος της έφερε μεγάλες επιτυχίες κι ας θέλουν να το παραβλέψουν πολλοί.
Το καλοκαίρι του 2011, ο Ζαγοράκης δεν έχει τον ενθουσιασμό, που είχε πριν τέσσερα χρόνια. Και την ώρα, που αυτό το restart, μοιάζει με επιτακτική ανάγκη, ο Ζαγοράκης έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Ξέρει τι έκανε λάθος.
Και μεταξύ άλλων, ξέρει κι ο ίδιος πολύ καλά γιατί αυτό το "ο ΠΑΟΚ πάνω απ΄ όλα", που τότε λάνσαρε και τώρα ζήτησε από τον κόσμο να ξαναθυμηθεί, στην πορεία άρχισε να μοιάζει με ανέκδοτο. Όπως ξέρει και γιατί στην πορεία χάθηκαν οι λέξεις "ενότητα, συσπείρωση, ειλικρίνεια, ευθύνη", πάνω στις οποίες, χτίστηκε το οικοδόμημα, που έφτιαξε.
Υ.Γ. Η πειθαρχική επιτροπή της ΕΠΟ εκδίκασε Δευτέρα, για να προλάβει η ΑΕΚ να εκτίσει την ποινή, που θα της επέβαλε στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο και να παίξει με κόσμο στον ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ. Η επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ μαζεύτηκε εκτάκτως Σάββατο πρωί για να αθωώσει τον Μιράλας και να παίξει το απόγευμα στο Χαριλάου.
Η πειθαρχική της ΕΠΟ αρνήθηκε να εκδικάσει την Πέμπτη την υπόθεση των επεισοδίων στο ΠΑΟΚ – ΑΕΚ και θα εκδικάσει την άλλη Πέμπτη. Με δεδομένο ότι η ποινή θα είναι δύο αγωνιστικές, ο ΠΑΟΚ δεν προλαβαίνει το παιχνίδι με τη Λάρισα και θα εκτίσει την μία στα πλέι οφ.
Αν ο Σοφοκλής Πιλάβιος δεν έχει εντελώς τη μπάλα και δεν τον συνεπήρε παντελώς η ποδοσφαιρική μαγεία από το Ηλιούπολη - Λεβαδειακός, τότε θα πρέπει να ψάξει τις διαφορές της ΕΠΟ, που λέει ότι διοικεί, από την Π.Ο. της ΕΣΣΔ στην εποχή του Μπρέζνιεφ και της Ρουμανίας στην εποχή του Τσαουσέσκου. Δε θα δυσκολευτεί. Εκεί υπήρχε περισσότερο τακτ.
Πηγή: sentragoal.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις