Ναι, απέκτησαν δικαίωμα στο όνειρο, στο θαύμα, στην απόλυτη ανατροπή, αλλά επειδή εξακολουθώ να μην το πιστεύω, θα μείνω στο σημερινό, αρχίζοντας απο το ΣΕΦ, γιατί είχα την τύχη να δω τον αγώνα απο κοντά.

Και γράφω "τύχη", διότι η ατμόσφαιρα ήταν εντυπωσιακή. Η ενέργεια απο την εξέδρα μεταδόθηκε αυτούσια στο παρκέ και τον πάγκο. Αυτο το παιχνίδι δεν χανόταν. "Ήρθαμε να χειροκροτήσουμε τον πρωταθλητή Ευρώπης ίσως στην τελευταία του φετινή παράσταση" μου είπαν αρκετοί φίλοι του Ολυμπιακού, καθώς ανέβαιναν στα δημοσιογραφικά. Κι αυτη ακριβώς η στήριξη είχε αποτέλεσμα.

Αγωνιστικά, θέλω να αποδώσω σεβασμό στον Γιώργο Μπαρτζώκα πριν απο οτιδήποτε άλλο. Ρίσκαρε, δοκίμασε νέα σχήματα, είχε εμπνεύσεις αλλαγών στην άμυνα, έκανε τα πάντα για να εκπλήξει (και το πέτυχε) τον Λάσο. Πριν απο οτιδήποτε άλλο έβαλε τον λοτζέσκι και αργότερα τον Κόλινς να δείρουν τον Φερνάντεθ. Και το έκαναν. Όπως σωστά παρατηρούσαμε μετά τον αγώνα με συναδέλφους, ήταν η πρώτη φορά που ακούσαμε "χλατς" απο το παρκέ μέσα στα ντεσιμπέλ που παρήγαγαν 15.000 τρελαμένοι τύποι. Και καλα του έκαναν. Δεν αντιμετωπίζεται αλλιώς. Τα ίδια και για τον Γιούλ. Αλλα η άμυνα ήταν απολύτως ομαδική δουλεια. Με ταχύτατες αλλαγές και πλήρη αφανισμό του Ρούντι, του Γιούλ, ακόμα και του Ροντριγκεθ για τρεις περιόδους.

Αυτός που ήταν διαστημικος όμως ήταν ο Ντάνστον. Και τι δεν έκανε ο άνθρωπος. Διέλυσε τον Μπουρούση, κατασπάραξε όποιον βρήκε μπροστά του, σκόραρε , κατέβασε 9 ριμπάουντ. Εκπληκτικός.

Η μεγάλη μαγκιά του Μπαρτζώκα όμως ήταν ο αφανισμός του Μίροτιτς και ο απόλυτος έλεγχος ριμπάουντ και ρυθμού.

Θα μου πείτε πως πήγε το παιχνίδι στο θρίλερ των βολών και γιατί μετά απο όλα αυτα ο Ολυμπιακός χρειάστηκε την τύχη για να δώσει παράταση στη σειρά. Μα διότι το ρόστερ του δεν είναι τόσο βαθύ ούτε τόσο ποιοτικό όσο της Ρεάλ και πάρα πολύ λογικά δεν θα μπορούσε να παίξει για 40 λεπτά στην απόλυτη τσίτα σε άμυνα και επίθεση. Αυτα τα ματς κλέβονται , δεν κερδίζονται με τριαντάρες. Άποψή μου. Μπορεί να επαναλάβει ο Ολυμπιακός αλλα δυο τέτοια ματς; Το θεωρώ απίθανο να ξανακανουν ταυτόχρονα το παιχνίδι της Ζωης τους Ντάνστον, Λοτζέσκι, Πέτγουέι (ακόμα κι ο Σίμονς) που σήμερα ξεπέρασαν κατά πολύ το μπόι τους. Ποτέ δεν ξέρεις όμως με αυτη την ενέργεια και με αντίπαλο τον Λάσο που όταν του βάζουν πολύ δύσκολα πνίγεται. Κι ο μπαρτζώκας σήμερα τον εξέπληξε.

Δεν θα ψειρισω τη μαϊμού για το λάθος φάουλ του Σπανούλη στα 2,7 δευτερόλεπτα, ούτε θα μπω στη λεπτομέρεια για βιαστικά τρίποντα ενώ υπήρχαν ανοιχτοί διάδρομοι μέσα. Που καθαρό μυαλό μετά απο τέτοια υπερπροσπάθεια. Θα μείνω στο τεράστιο σουτ του Πρίντεζη και στην τεράστια ψυχραιμία του Σλούκα στις βολές.

Για τον Παναθηναικο δεν θα γράψω πολύ γιατί το είδα αποσπασματικά αλλα είναι προφανές ότι δούλεψε η παλιά καλη συνταγή της άμυνας. Έπιασε το ταβάνι του και χαμήλωσε την ΤΣΣΚΑ. Θρίλερ κι εκει στο τέλος , πελώρια ενέργεια και μέγα πάθος. Εξάστερος κανονικός. Καύσιμα σε δυο μέρες δύσκολα αναπληρώνονται. Θα δούμε.

Θα μου πείτε , να πανηγυρίζουμε για το 1-2; Βεβαίως να πανηγυρίζουμε κακομαθημένοι όψιμα μπασκετόφιλοι. Διότι οι κανονικοί μπασκετικοί αναγνωρίζουν την αξία της μιας νίκης υπο τις φετινές συνθήκες. Και ποτέ δεν ξέρεις. Είναι δυο πολύ βαριές φανέλες, η πράσινη (πριν και πάνω απ όλες στην μπασκετικη Ευρώπη) και η ερυθρόλευκη.

Υπερήφανος για τις ομάδες μας προσδοκώντας το καλύτερο απο την Τετάρτη , σας καλώ να πανηγυρίσετε μαζι μου!!!

Πηγή: pamesports.gr

Ευρωλίγκα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός