Πολλοί κατακρίνουν την «ποδοσφαιροποίηση» της πολτικής. Όμως η κριτική αυτή είναι άδικη ...για το ποδόσφαιρο! Διότι, όπως είχε γράψει ο Γιάννης Μαρίνος (παραφράζω από μνήμης), σε αντίθεση με την πολιτική και την κυβερνητική πρακτική, της συχνής τοποθέτησης ανίκανων ή ακατάλληλων στις διάφορες διοικητικές θέσεις του κράτους, αυτό δεν γίνεται στο ποδόσφαιρο, όπου πολύ γρήγορα αποκαλύπτονται οι όποιες αδυναμίες.

Έτσι και στην περίπτωση της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, ο προπονητής που ανέλαβε ως διάδοχος του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον -που είχε μείνει για πολλά χρόνια στο τιμόνι της ομάδας, οδηγώντας την σε συνεχείς εντυπωσιακές επιτυχίες τόσο στην Αγγλία, όσο και στην Ευρώπη-, ο Ντέηβιντ Μόιες, απολύθηκε μετά από μόλις 10 μήνες, αφήνοντας αυτήν την ομάδα στην 7η θέση και 23 βαθμούς κάτω από την κορυφή. Κι όμως, ο Μόιες δεν ήταν κάποιος άγνωστος ή αποτυχημένος προπονητής. Αντίθετα, είχε δουλέψει με επιτυχία στην Έβερτον επί 11 χρόνια.

Η εξέλιξη αυτή δείχνει (για άλλη μια φορά) τη σημασία του μάνατζμεντ, καθώς η ίδια σχεδόν ομάδα απέδωσε τόσο διαφορετικά με τον προηγούμενο προπονητή. Άλλωστε, οι προειδοποιήσεις που έπαιρνε στο ξεκίνημά του ο Μόιες βρίσκονταν στο ίδιο μήκος κύματος. «Του είχα πει» δήλωσε ένας πρώην βοηθός προπονητή της Γιουνάϊτεντ, «αντιλαμβάνεσαι πως αφήνοντας την Έβερτον για την Γιουνάϊτεντ, είναι τόσο μεγάλη διαφορά, σαν να πηγαίνεις από ένα γιοτ σε ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο; Δεν είναι μόνο η δουλειά στο γήπεδο. Είναι κάθε τι που περιβάλλει την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ: οι παίκτες, οι εμφανίσεις, η πίεση, το στιλ, η ταυτότητα» Όμως, ο Μόιες υποεκτίμησε την σημασία αυτών των παραγόντων, κάνοντας ταυτόχρονα πολλές αλλαγές σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα που αναστάτωσαν την ισορροπία και τη λειτουργία της ομάδας (όπως κάθε νέος διοικητής σε κρατική θέση, στη χώρα μας, που φέρνει μαζί του τους δικούς του ανθρώπους).

«Σαν να πηγαίνεις από ένα γιοτ σε ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο»! Μια τόσο πετυχημένη παρομοίωση για τόσες περιπτώσεις προσώπων που ανέλαβαν να διοικήσουν νευραλγικές θέσεις του στενότερου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Όπως π.χ. τις μεγάλες «προβληματικές» επιχειρήσεις που πήρε τη δεκαετία του '80 ο τότε Οργανισμός Προβληματικών Επιχειρήσεων, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα, τα οποία ωστόσο δεν συνδέθηκαν ποτέ με κάποια κριτική για τον τρόπο διοίκησης που ακολούθησαν. Ενώ στο ποδόσφαιρο υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι, η επίτευξη των οποίων κρίνει την επιτυχία ή την αποτυχία προπονητών και παικτών, στην πολιτική και την κρατική διοίκηση, ακολουθείται μια πολύ διαφορετική τακτική: η ανάληψη κάποιας σημαντικής θέσης συνοδεύεται από μεγαλόστομες διακηρύξεις για τις επιτυχίες που θα έρθουν, επειδή υπάρχει η πολιτική βούληση, ενώ η αποτυχία, που συνήθως έρχεται, εξηγείται από τις αντικειμενικές δυσκολίες!

Όπως πριν αρκετά χρόνια, όταν ένας σχεδιαστής μόδας ανέλαβε πρόεδρος μιας ακόμα μεγάλης κλωστοϋφαντουργίας, και στις προγραμματικές του δηλώσεις παράλλαξε το διαφημιστικό σλόγκαν της εταιρείας, διαβεβαιώνοντάς μας ότι μαζί του η εταιρεία «θα ντύνει, θα στολίζει και θα νοικοκυρεύει». Σήμερα, στις ερημωμένες εγκαταστάσεις της (που κάποτε αποτελούσαν σημείο αναφοράς της ευρωπαϊκής κλωστοϋφαντουργίας), ζουν μετανάστες, προσφέροντας μεταξύ των άλλων υλικό και για πρωτότυπα φωτογραφικά αφιερώματα.

Πηγή: protagon.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS