Ο Γιάννης Ξενάκης γράφει για τον τελικό του Κυπέλλου και την ευκαιρία της ΑΕΚ να κατακτήσει έναν τίτλο μετά από 9 χρόνια.
Εννέα χρόνια αποχής, εννέα χρόνια φαγούρας. Εννέα χρόνια στα οποία η ΑΕΚ πέρασε από χίλια κύματα, δοκιμάστηκε, συσπειρώθηκε, προσπάθησε να εκτοξευθεί, αλλά τελικώς έμεινε στάσιμη. Το Σαββατόβραδο στο ΟΑΚΑ, ο οπαδός της ΑΕΚ έχει την ευκαιρία να ξεχάσει, έστω για λίγο, τις μεγάλες σκοτούρες. Και να ανταμώσει με την “εφήμερη χαρά” που είπε και ο Ντέμης. Μ' έναν τίτλο.
Η απίστευτη εκείνη ατάκα, για “εφήμερες χαρές” και τίτλους, πιθανόν να ταιριάζει γάντι με την προσπάθεια της ΑΕΚ να πάρει το τρόπαιο. Εντάξει, κύπελλο είναι και όχι πρωτάθλημα. Η απόλαυση της μιας βραδιάς, η ηδονή να πανηγυρίζεις στο γύρο του θριάμβου. Με την κούπα στα χέρια.
Ο,τι και να' ναι, η ΑΕΚ το έχει ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε να ανέβει το Σαββατόβραδο στο θρόνο. Γιατί είναι πολλά, πάρα πολλά τα 9 χρόνια δίχως τίτλο. Γιατί τη δυναμική της μεγάλης ομάδας, την ιστορία της μεγάλης ομάδας, κόντρα στη ρήση Ντέμη περί “εφήμερων χαρών”, την έγραψε κατακτώντας τίτλους, με το πέρασμα των δεκαετιών.
Έντεκα πρωταθλήματα και 13 κύπελλα. Στις 30 Απριλίου 2011 έχει ραντεβού με τον 25ο τίτλο στην 87χρονη ιστορία της.
Αυτές οι κούπες είναι που κάνουν τη διαφορά. Τονώνουν αυτοπεποίθηση και ψυχολογία, συντηρούν το ενδιαφέρον και το κυριότερο; Φέρνουν κοντά στην ομάδα καινούριες γενιές φιλάθλων. Τα πιτσιρίκια του σχολείου που όταν έρθει η στιγμή να κλειδώσει μια ομάδα στην καρδιά τους, καλό είναι μπροστά τους να υπάρχει μια ΑΕΚ κυπελλούχος. Μέχρι να (ξανα)γίνει και πρωταθλήτρια.
Το κύριο χαρακτηριστικό σ' αυτή την 21η παρουσία της ΑΕΚ σε τελικό κυπέλλου είναι η δίψα του κόσμου. Μπορεί να συγκριθεί μονάχα με τη δίψα, τον Μάιο του '89, να πανηγυρίσει (στο σπίτι του Ολυμπιακού) ένα πρωτάθλημα μετά από δέκα “πέτρινα” χρόνια. Τα 35.000 εισιτήρια τα εξαφάνισαν σε χρόνο “ντε-ντε”. Κι άλλα τόσα να ήταν διαθέσιμα, θα έφευγαν αμέσως. Από κάθε γωνιά της Ελλάδας, από τον Έβρο και την Φλώρινα, από τα νησιά, φίλοι της ΑΕΚ βρίσκονται καθ΄οδόν. Ήταν μεγάλη η προσμονή, ακόμα πιο μεγάλη η λαχτάρα να “το σηκώσουν”. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, σε στέκια οπαδών της ΑΕΚ, αλλά και σε συζητήσεις σε φιλικά σπίτια, μονάχα αυτό ακούς. “Θα το σηκώσουμε το Σάββατο;” Οι πιο ...αποφασισμένοι ή μάλλον οι λιγότεροι διστακτικοί δεν χρησιμοποιούν το ερωτηματικό. Δεν υπάρχει ερώτημα για την κούπα, υπάρχει μόνον βεβαιότητα.
Κι επειδή ακριβώς υπάρχει αυτή η βεβαιότητα, ο παλμός, ο ενθουσιασμός, ταπεινή μου άποψη είναι ότι στο ενδεχόμενο της απώλειας του Κυπέλλου, η ομάδα χάνει περισσότερα, απ' όσα κερδίζει με την κατάκτηση. Η ζημιά θα είναι πιο μεγάλη στην ήττα, απ' όσο τα οφέλη στην νίκη. Υπ' αυτήν την έννοια, η κατάκτηση του τροπαίου αποτελεί μονόδρομο, διότι κατά κάποιο τρόπο θα λειτουργήσει και ως βάλσαμο στις συσσωρευμένες πληγές του συλλόγου. Αν θα δώσει και προοπτική για ένα καλύτερο αύριο, αυτό δεν μπορούμε να το πούμε με σιγουριά. Εκτιμώ πάντως πως ό,τι ακολουθήσει από την επομένη του τελικού, θα πρέπει μάλλον να αποσυνδεθεί και να μην γίνει καμιά συσχέτιση με το κύπελλο. Η κούπα του πρωταθλητή, με το δέλεαρ της σίγουρης συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ, θα έφερνε πολλούς “συμπαίκτες” στο πλευρό του Παππά. Η κούπα του κυπελλούχου, δεν είναι από μόνη της αρκετή, ούτε τον ίδιο τον Παππά να κρατήσει περισσότερο στην ΑΕΚ.
Η ΑΕΚ είναι το φαβορί, γιατί έχει το όνομα, την ιστορία, τη φανέλα, τον κόσμο. Αγωνιστικά η διαφορά της από τον Ατρόμητο, δεν είναι η διαφορά που είχε η ΑΕΚ το '96 από τον (εξαιρετικό, τότε) Απόλλωνα ή το 2000 από τον Ιωνικό. Σ' αυτούς τους δυο τελικούς, επιβεβαιώθηκε με εμφατικό τρόπο η καθολική ανωτερότητα της ΑΕΚ στο αγωνιστικό κομμάτι. Στον τελικό που έχουμε μπροστά μας, οι διαφορές δεν είναι μεγάλες, διότι η ίδια η ομάδα της ΑΕΚ μας έχει δώσει το δικαίωμα να είμαστε άκρως επιφυλακτικοί. Στην καλή του τη βραδιά, ο Σκόκο μπορεί (περίπου) μόνος του να καθαρίσει τον τελικό από το πρώτο ημίχρονο. Στην κακή του, η ΑΕΚ θα παίζει με δέκα. Ο Αργεντινός, ο Λυμπερόπουλος, ο Δέλλας, η ψυχή και το πάθος του Γεωργέα και ο Ντιόπ θα είναι κατά την προσωπική μου άποψη οι παίκτες που θα κρίνουν τα πράγματα. Θα πρόσθετα και τον Μπλάνκο, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν θα τον ξεκινήσει ο Χιμένεθ. Πιθανώς να περιμένει το παρθενικό γκολ από τον Μπαχά στον τελικό.
Κατά τ'άλλα θα περίμενα, οι δυο βασικοί χρηματοδότες της ΑΕΚ να είναι εκεί το Σαββατόβραδο. Δεν θα είναι όμως. Αν ήταν κανένας πριγκηπικός γάμος στις Σπέτσες και στην Ύδρα, ο Νοτιάς πιθανότατα δεν θα έπαιρνε απουσία. Και ο Παππάς από κάποια κορυφαία ναυτιλιακή (και όχι μόνο) εκδήλωση. Η ΑΕΚ για διάφορους λόγους δεν είναι μέσα στις προτεραιότητες τους και δυστυχώς αυτό το πληρώνει η ίδια η ομάδα. Ο Παππάς καταπώς φαίνεται τερματίζει αποβδομάδα την περίοδο ...βλακείας, με το “αντίο” που θα πει. Κάποιοι “εύποροι”θα βάλουν χέρι στις μετοχές του, αλλά αυτό που θα εύχεται η ΑΕΚ είναι να βάλει ο Θεός το χέρι του. Με λύση υγιή και βιώσιμη και όχι με supporters ιστορίες...
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις