Μερικές ώρες πριν από την πρώτη συνάντηση της πλειονότητας των μεγαλομετόχων των ΠΑΕ της Superleague έχει νόημα μια αποτύπωση του σημερινού σκηνικού σε σχέση με το power game του ποδοσφαίρου, το οποίο οδεύει προς την κορύφωσή του: την ώρα που οι Σαββίδης, Μελισσανίδης, Αλαφούζος έχουν κεντράρει τη διοίκηση της ΕΠΟ και κινούνται με κάθε τρόπο για να ρίξουν τον Γιώργο Γκιρτζίκη, ο νυν πρόεδρος της Ομοσπονδίας και το καθεστώς που τον υποστηρίζει επιχειρεί να οργανώσει μια έκπληξη που ενδεχομένως να αποδειχθεί ικανή να του εξασφαλίσει τη νίκη. Ο Γκιρτζίκης ψάχνει τον τρόπο για να κάνει άμεσα, και όχι τον Οκτώβριο/Νοέμβριο, εκλογές στην ΕΠΟ προκειμένου να πιάσει απροετοίμαστο το “μέτωπο”, δεδομένου ότι ο συνασπισμός των δυνάμεων που θέλουν να τον ανατρέψουν δεν έχει ολοκληρώσει την προσπάθειά του και δεν έχει αθροίσει με βεβαιότητα τις ψήφους για να δει αν εκλέγει ή όχι τον δικό του υποψήφιο.

Την ώρα που η εντύπωση του “μετώπου” είναι ότι υπάρχει ακόμη και η πιθανότητα να μην είναι ο Γκιρτζίκης αλλά να είναι τελικώς κάποιος άλλος ο υποψήφιος – εκπρόσωπος του σημερινού καθεστώτος, ο νυν πρόεδρος της ΕΠΟ ψάχνει να διαπιστώσει αν το καταστατικό της Ομοσπονδίας του αφήνει ή όχι παράθυρο για να προκηρύξει άμεσα τις εκλογές, με τη βεβαιότητα ότι θα πιάσει απροετοίμαστους τους αντιπάλους του και θα επιτύχει την επανεκλογή της διοίκησής του.

Η ευθύνη του Κοντονή

Ο μόνος που έχει την θεσμική δυνατότητα να επηρεάσει στη δεδομένη στιγμή την εξέλιξη στο ελληνικό ποδόσφαιρο και να αναγκάσει όλες τις δυνάμεις να αποδεχθούν την διαμόρφωση περιβάλλοντος που θα ευνοεί το 50-50 είναι ο σημερινός υφυπουργός Αθλητισμού. Η συγκυρία του έχει δημιουργήσει μια ιστορική ευκαιρία: την ώρα που η UEFA, ως περίπου ακέφαλη, είναι πιο ευάλωτη από ποτέ, βυθισμένη στην εσωστρέφεια που προκάλεσε ο πολιτικός θάνατος του Μισέλ Πλατινί και η “μεταγραφή” του Τζιάνι Ινφαντίνο στη FIFA, που κάνει την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία πιο ευάλωτη σε διάλογο με μια κυβέρνηση από όσο υπήρξε ποτέ στη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών. Κι είναι πολύ πιο ευάλωτη απέναντι στο ελληνικό ζήτημα ακριβώς επειδή σήμερα, έστω προσωρινά, διοικείται από έναν Ελληνα, τον Θόδωρο Θεοδωρίδη, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες διαβάζει όλο και περισσότερα δημοσιεύματα στα διεθνή media για την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Στη δεδομένη στιγμή ο Κοντονής θα έπρεπε να κάνει το αυτονόητο: να βάλει σε ένα τραπέζι τους μεγαλομετόχους όλων των μεγάλων ΠΑΕ και την σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ για να τους δεσμεύσει ότι θα προχωρήσουν άμεσα σε εκλογές της Ομοσπονδίας με έναν μόνο υποψήφιο, “αμέμπτου ηθικής”, δηλαδή με λευκό παρελθόν σε σχέση με την εξυπηρέτηση συμφερόντων και την αθλητική καταγωγή του, ο οποίος θα αναλάβει την αποστολή να αλλάξει το καταστατικό της ΕΠΟ προκειμένου να ανοίξει το κλειστό κλαμπ και να εκδημοκρατίσει την ομοσπονδία και να προσλάβει έμπειρους τεχνοκράτες που θα οργάνωναν σε επαγγελματικά πρότυπα αντίστοιχα των ευρωπαϊκών την Διαιτησία και την ποδοσφαιρική Δικαιοσύνη. Ποιος θα τολμούσε σήμερα να πει όχι σε αυτή την δέσμευση; Και με ποιο επιχείρημα;

Η ευκαιρία που γεννά η συγκυρία είναι ιστορική. Το ίδιο και η ευθύνη ενός πολιτικού που βρίσκεται σήμερα στο γραφείο του υφυπουργού Αθλητισμού και έχει προλάβει να αποκτήσει αντίληψη για τα μεγαλύτερα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτή είναι η μόνη λύση που θα έπειθε την ελληνική κοινωνία ότι δημιουργείται προοπτική “50-50” στο ποδόσφαιρο. Αν δεν το τολμήσει, ο Κοντονής δεν χάνει απλώς την ευκαιρία. Αναλαμβάνει και την ευθύνη. Διότι μπροστά του, όποια και αν είναι η δύναμη που πρόκειται να κυριαρχήσει τελικώς και να επιβάλει τον νόμο της, το ποδόσφαιρο έχει να ζήσει μια από τις μεγαλύτερες μάχες που έγιναν ποτέ. Εναν πόλεμο που θα έχει πολλές παράπλευρες απώλειες και ένα σίγουρο μεγάλο θύμα: το ποδόσφαιρο. Δηλαδή, τελικώς, τον μέσο Ελληνα, που έχει χάσει εδώ και χρόνια την ευχαρίστηση που του έδινε το ωραιότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του. Αν αυτό δεν είναι όραμα για έναν πολιτικό που λειτουργεί στον αθλητισμό στην Ελλάδα του 2016, ποιο είναι;

gazzetta.gr 

Ελλάδα Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS