Εμείς ως ορθόδοξοι και θεοσεβούμενοι Ελληνες (υποτίθεται ότι) νηστεύαμε όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά μεσούσης της Διακαινησίμου οι ξένοι αποδεικνύονται πολύ πιο πεινασμένοι και μάλιστα ακόρεστοι: προχθές η ΤΣΣΚΑ καταβρόχθισε τον Παναθηναϊκό, χθες η Μπαρτσελόνα έκανε μια χαψιά τον Ολυμπιακό και, ούτως ειπείν, το ελληνικό μπάσκετ μεταχρονολόγησε το θρησκευτικό καλεντάρι και περνάει μια αληθινή εβδομάδα των Παθών!

Είκοσι επτά πόντους έφαγαν στο κεφάλι προχθές οι «πράσινοι», στους δεκαέξι έκοψαν ταρίφα στους «ερυθρόλευκους» οι «μπλαουγκράνα» και αυτό το -43 προσγειώνει ανώμαλα συλλήβδην το ελληνικό μπάσκετ και αναγκάζει τους δυο πρεσβευτές του στην Ευρωλίγκα να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διασώσουν την αξιοπρέπειά τους (μαζί με τις εκ προοιμίου μικρές πιθανότητες πρόκρισης) και να διαψεύσουν αυτό που θα έλεγε κάποιος βλέποντάς τους να υποφέρουν...

Πού πας ρε Καραμήτροοοοο!

Παρεμπιπτόντως σαν χθες (15 Απριλίου) το 1912 στον Βόρειο Ατλαντικό βυθίστηκε ο Τιτανικός και ακριβώς μετά από 103 χρόνια ναυάγησε στη Μεσόγειο ο Ολυμπιακός, o οποίος εμφανίστηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων και αποδείχθηκε ανάξιος εραστής τoυ break, με αποτέλεσμα να γνωρίσει την όγδοη ήττα του σε ισάριθμες επισκέψεις στη Βαρκελώνη και μάλιστα με τα χέρια κάτω!

Η κακή μέρα φάνηκε όντως από το ξημέρωμα, καθώς πολύ γρήγορα η Μπαρτσελόνα προηγήθηκε με διψήφιο νούμερο πόντων αφενός αξιοποιώντας την πασιφανή πληρότητα, τη δεδομένη κλάση και την αναμφισβήτητη ποιότητά της και αφετέρου χτυπώντας τον Ολυμπιακό όπου τον έβρισκε μπόσικο: στη χλωμή και προβλέψιμη επιθετική λειτουργία του, στην ανεπαρκή (τόσο την περιφερειακή όσο και μέσα στη ρακέτα) άμυνα και κυρίως στα ριμπάουντ. Στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου οι Καταλανοί είχαν γραπώσει -λες και επρόκειτο για... φιστίκια- δώδεκα επιθετικά ριμπάουντ, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν στις επιπλέον κατοχές και στις εξ αυτών παρελκόμενες δεύτερες ευκαιρίες να σκοράρουν.

Κάποια στιγμή ο Ολυμπιακός βελτίωσε την αμυντική αντίδρασή του, αλλά συνέχισε να είναι... δυσκοίλιος στην επίθεση, άλλωστε στη λήξη του αγώνα δεν είχε να επιδείξει, έστω για τα μάτια του κόσμου, έναν παίκτη με διψήφιο νούμερο πόντων! Παρεμπιπτόντως ο μόνος που πλησίασε αυτό το... φράγμα ήταν ο Δημήτρης Αγραβάνης (9π.), ο οποίος υπήρξε κιόλας η μοναδική όαση στην κόκκινη ερημιά...

Τηρουμένων των (δυσ)αναλογιών οι 73 πόντοι που έφαγε ο Ολυμπιακός τον πόνεσαν λιγότερο απ' όσο οι 57, τους οποίους έβαλε κι αυτούς με το ζόρι και με το... σταγονόμετρο, ειδικώς στην πρώτη (8) και στην τρίτη περίοδο (12, με το τρίποντο του Αγραβάνη στα τελειώματά της). Ωσεί παρόντος του Σπανούλη, που σημείωσε έναν και μονάκριβο πόντο (με 0/4 σουτ και δυο εις βάρος του τάπες) και εξαναγκασμένοι από τη σκληρή άμυνα της Μπαρτσελόνα στο «ζωγραφιστό» να... πυροβολούν απέξω, οι «ερυθρόλευκοι» εδέησαν να πετύχουν το πρώτο καλάθι τους με διείσδυση στα βαθιά της ρακέτας μετά από 32 άκαρπα -σε αυτόν τον τομέα- λεπτά, διά χειρός Σλούκα (52-40). Το επιγενόμενο 52-42 τους έδωσε το δικαίωμα να αναθαρρήσουν και μια ελπίδα να επιστρέψουν, αλλά αυτή αποδείχθηκε φενάκη: οι Καταλανοί απάντησαν με ένα σερί 9-0 και τετέλεσται!

Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής (τόσο σε στελεχιακό δυναμικό όσο και σε εγωισμό, ρεαλισμό και βιώσιμες λύσεις), η Μπαρτσελόνα φανέρωσε για άλλη μια φορά τη σοβαρότητα και την ικανότητά της να προσεγγίζει σωστά τα μεγάλα ματς: επί σαράντα λεπτά οι πρωταθλητές Ισπανίας σημάδεψαν όλες τις αδυναμίες των αντιπάλων τους, εκμεταλλεύθηκαν τις ολιγωρίες τους, τιμώρησαν τα λάθη τους, σκόραραν με κάθε τρόπο και δεν άφησαν τίποτε να πέσει κάτω, ακόμη και σε φάσεις σαν το «rainbow» τρίποντο του Χουέρτας στην εκπνοή του πρώτου δεκαλέπτου!

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας μένει σαν το κατακάθι στον ελληνικό καφέ: με το -16 στην καμπούρα του, με μειονέκτημα έδρας, με ανέτοιμους τον Σπανούλη και τον Χάντερ, με τραυματία (και) τον Ντάνστον και κόντρα σε μια ομάδα μεγάλου βεληνεκούς, ο Ολυμπιακός συμβιβάζεται από χθες το βράδυ με τη σκληρή πραγματικότητα του 0-1 και την πεποίθηση ότι για να ανατρέψει την κατάσταση θα πρέπει να διεκπεραιώσει ένα εξ ορισμού «mission impossible».

Πηγή: Goal