Οι γιορτές σ' αυτή τη χώρα διαχρονικά, λειτουργούσαν περισσότερο σαν το άλλοθι της παθητικότητας, παρά σαν ευκαιρία να ενεργοποιηθούν ακόμα περισσότερο τα όποια στοιχεία διαθέτει ο καθένας για να καλυτερεύσει πραγματικά την ζωή του ή ότι αγαπάει τέλος πάντων.

Λένε όλοι μια ευχή και νοιώθουν ότι ξεμπέρδεψαν με τα... υπόλοιπα.
Τι κι αν τα... υπόλοιπα είναι που κάνουν επί της ουσίας την ζωή του καθημερινά όλο και πιο δύσκολη;
Τι κι αν τα... υπόλοιπα είναι που του χαλάνε τις μικρές και τις μεγάλες στιγμές που θέλει να χαρεί αυτός και οι γύρω του;
Μικρή σημασία έχει αυτό.

Σημασία έχει ότι... εύχεται να πάνε όλα καλά και ει δυνατόν και... καλύτερα.
Το πως, το ποιος και το πότε θα γίνει αυτό... άστο καλύτερα.

Αν δεν το αναλάβει ο... Θεός, τουλάχιστον αυτός θα έχει... ευχηθεί να γίνει.
Δυστυχώς δεν αλλάζει αυτό και στο ποδόσφαιρό μας.

Μια... ευχή είναι όλων μας η ζωή σ' αυτό.
Μια ευχή και που και που άμα το φέρουν οι... ανάγκες και κανένα ανάθεμα για τα μάτια του κόσμου.

Ίσα-ίσα για να πείσουμε τον εαυτό μας, πως εμείς με όλο αυτό το... κακό δεν έχουμε σχέση, δεν έχουμε συνυπευθυνότητα, τουναντίον το... καταδικάζουμε και σαν μην φτάνει αυτό... ευχόμαστε κιόλας να μην ξαναγίνει.

Γέμισε η πιάτσα και το ποδόσφαιρό μας από τέτοιες ευχές και ανάθεμα τις τελευταίες μέρες.
Απ' όλους.
Με αφορμή την Τούμπα.

Κι ας είναι όλοι όσοι ρίχνουν τα ανάθεμα και... εύχονται να μην ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές, βουτηγμένοι μέχρι το μεδούλι στην δημιουργία, την στήριξη και την θεωρητικοποίηση αυτής της ιστορίας.

Κι ας χρωστάνε όλοι την ύπαρξή τους, τις καριέρες τους και την ίδια τους την υπόσταση με οποιαδήποτε ιδιότητα (παράγοντα, προέδρου, ποδοσφαιριστή, μάνατζερ, προπονητή, δημοσιογράφου, οργανωμένου οπαδού) σ' αυτό ακριβώς το τέρας που τώρα καταδικάζουν και τρέχουν να διαχωρήσουν την θέση τους.

Και δεν είναι οπαδικό εδώ το θέμα φίλοι μου.

Δεν είναι θέμα ότι το έκαναν τώρα οι ΠΑΟΚτζήδες, δεν δικαιούνται να παραπονιούνται οι Ολυμπιακοί γιατί έκαναν κι αυτοί παλιότερα το ίδιο, το είχαν κάνει παλιότερα οι Παναθηναϊκοί, οι ΑΕΚτζήδες και πάει λέγοντας.

Ξεκολλάτε απ' αυτό και δείτε την ουσία.
Και η ουσία είναι πως τα όσα έχουν γίνει στο ποδόσφαιρο, δίνουν μια πολύ σοβαρή και πειστική εξήγηση, στο γιατί σε μια χώρα που βυθίζεται όλο και περισσότερο καθημερινά, σε μια χώρα που ο μισός πληθυσμός της δεν έχει παρόν και αύριο, επί της ουσίας... δεν κουνιέται φύλλο.

Καθώς αν δεν τόχετε καταλάβει ήδη, μεγαλώνει η έκτη σχεδόν γενιά στο ποδόσφαιρο , στο οποίο εδώ και μια εικοσαετία σχεδόν, έχει θεωρητικοποιηθεί η απάτη και η δια της βίας και παρανόμως κατάκτηση του στόχου.

Αυτό είναι η πιο βαθιά πληγή που άνοιξε το ποδόσφαιρό μας έτσι όπως λειτουργεί τα τελευταία χρόνια και δεν είναι πληγή... ποδοσφαιρική.
Είναι πληγή κοινωνική.

Είναι το πέρασμα από την πίσω πόρτα, μιας ιδεολογίας που αποθεώνει τον κλέφτη και τον παράνομο σαν μάγκα και κατακεραυνώνει το θύμα σαν ανίκανο.

Αυτό ζούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτό βιώνουν τα παιδιά μας μεγαλώνοντας σ' αυτό τα τελευταία είκοσι χρόνια, αυτή την.... "μικροκοινωνία" που μεγαλώνοντας βγαίνει και στην πραγματική κοινωνία, φτιάξαμε σε πέντε με έξι γενιές πολιτών μας ,αν υπολογίσουμε το ότι διαμορφώνουν άποψη στην κρίσιμη ηλικία 16-20 χρονών μέσα από την ενασχόλησή τους με το ποδόσφαιρο.
Μάθαμε γενιές ολόκληρες να μην θυμώνουν με την αδικία, αρκεί να είναι... προς στιγμήν ή ευκαιριακά με το... μέρος τους.

Μάθαμε γενιές ολόκληρες, να θυμώνουν με αυτούς που υφίστανται την αδικία και την παρανομία και να ξεσπάμε όλη μας την αγανάκτηση σ' αυτούς αντί στους θύτες.
Μάθαμε γενιές ολόκληρες να πιστεύουν, ότι το ζητούμενο είναι ποιος θα γίνει πιο... παράνομος και καλύτερος κλέφτης από τον άλλον και αυτό το ντύσαμε με... κασκόλ, το ονομάσαμε οπαδισμό και το πανηγυρίζουμε κιόλας αν το καταφέρουμε.
Μάθαμε γενιές ολόκληρες νέων παιδιών, ότι ένοχοι για το ότι δεν ζουν την ζωή που θα ήθελαν είναι οι πατεράδες τους, που δεν κατάφεραν να γίνουν... λαμόγια, να... δικτυωθούν, να τα κονομήσουν και να γίνουν απατεώνες, όπως οι γονείς των... διπλανών τους παιδιών στην πλατεία, στο σχολείο και στην καθημερινότητά τους, που μεγαλώνουν με όλα τα καλά του κόσμου στα πόδια τους.

Αυτό είναι το χειρότερο και η ουσία των όσων περάσαμε στην κοινωνία μέσω του... ποδοσφαίρου και του ανόητου δήθεν οπαδισμού στο όνομα της... κατάκτησης και της νίκης, τα τελευταία χρόνια.
Η Τούμπα και οι... Τούμπες που έγιναν και θα ξαναγίνουν, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η φυσική συνέπεια αυτού που φτιάξαμε.

Και ταυτόχρονα είναι για κάποιους και η... ευκαιρία να εξαγνισθούν για την συμβολή τους στην δημιουργία αυτής της ιστορίας, καθώς είναι πολύ φανερή και "ένοχη" σαν γεγονός, που μπορούν όλοι πια, να... καταδικάσουν, να διαχωρίσουν την θέση τους και κυρίως -μέρες πούναι- να... ευχηθούν να μην ξαναδούμε τέτοια πράγματα στην χώρα μας.

Καλή Ανάσταση. Τα ξαναλέμε...