Στο πρόσωπό της θα δεις σχεδόν πάντοτε το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Και λέμε «σχεδόν πάντοτε» γιατί ότι μπαίνει στο παρκέ ξεχειλίζει, χάνεται και στο βλέμμα της διακρίνεις την αποφασιστικότητα και το πάθος για τη νίκη.

Βλέπεις, όπως παραδέχτηκε στησυνέντευξη στο allyou.gr , στη διεθνή παίκτρια χάντμπολ δεν αρέσει να χάνει με τίποτα. Εν προκειμένω, αποφεύγει την ήττα όπως ο διάολος το λιβάνι, κάτι που είναι απόλυτα λογικό για μία αθλήτρια του βεληνεκούς της.

Αυτό το σκεπτικό της, συνδυαζόμενο με το τεράστιο ταλέντο της έχουν καταστήσει τη διεθνή παίκτρια της πρωταθλήτριας Νέας Ιωνίας σε ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει αυτήν τη στιγμή το γυναικείο χάντμπολ, με την κλήση της για αγώνα επίδειξης beach handball με την μεικτή κόσμου να αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Στη συνέντευξη που μάς παραχώρησε η Λαμπρίνα Τσάκαλου, είπε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για την ίδια, καθώς και για την αθλητική και την προσωπική της ζωή.

Μεταξύ άλλων, μας εκμυστηρεύτηκε ότι θέλει να κάνει τουλάχιστον τέσσερα παιδιά, ακολουθώντας την… πεπατημένη των γονιών της, που δημιούργησαν μία μεγάλη και δεμένη οικογένεια, μας μίλησε για το όνειρό της να αγωνιστεί στην ΑΕΚ αλλά και να περάσει τα ελληνικά σύνορα, παίρνοντας μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού, ενώ παραδέχτηκε την αδυναμία της στις σοκολάτες.

Πότε και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το χάντμπολ και τι σε κέρδισε στο συγκεκριμένο άθλημα;

Μεγάλωσα στο Πέτα Άρτας και -όπως είναι γνωστό- στην περιοχή αυτή το γυναικείο χάντμπολ έχει την τιμητική του. Η Αναγέννηση είναι ιστορική ομάδα και η τότε προπονήτρια, κα. Φωτιάδου, με είχε δει σε κάτι σχολικούς αγώνες και μου πρότεινε να πάω στην ομάδα. Εγώ ξεκίνησα από στίβο και μια αναποφάσιστη περίοδο τα έκανα παράλληλα. Οι συγκυρίες τελικά με οδήγησαν στο χάντμπολ. Και νομίζω η ένταση και οι επαφές που χαρακτηρίζουν το άθλημα με κράτησαν εκεί. Είναι πολύ δυναμικό και ταιριάζει στο χαρακτήρα μου.

Πώς αισθάνεσαι που βρίσκεται σε τόσο υψηλό επίπεδο; Έχεις στεφθεί πρωταθλήτρια με τη Νέα Ιωνία, είσαι στην Εθνική, ενώ έχεις κληθεί και στη μεικτή κόσμου σε αγώνα επίδειξης beach handball. Πως νιώθεις για όλα αυτά που έχεις καταφέρει;

Δεν είμαι ούτε στο ελάχιστο "χορτασμένη" από την πορεία μου μέχρι τώρα, αλλά είναι πολύ θετικό να βλέπεις ότι οι κόποι και οι θυσίες σου πιάνουν τόπο. Οι στόχοι μου πάντα θα είναι πολύ υψηλοί και ποτέ δεν νιώθω πλήρως ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα. Παρ΄ όλα αυτά, με τη Νέα Ιωνία έχουμε κατακτήσει 5 τίτλους τα τελευταία χρόνια και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη για αυτό, γιατί οι άνθρωποι της ομάδας πίστεψαν σε εμένα από την αρχή. Με την Εθνική δεν έχουμε προς το παρόν κάνει μια πορεία από αυτές που ονειρεύομαι αλλά εγώ προσωπικά δεν θα σταματήσω ποτέ να προσπαθώ. Η κλήση στη μεικτή κόσμου αποτελεί ένα αξιοσημείωτο γεγονός στον αθλητικό μου βίο και είμαι περήφανη για αυτό. Είναι ελάχιστοι οι Έλληνες αθλητές που έχουν κληθεί να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους για τέτοιο σκοπό.

Εσύ επέλεξες τον πρωταθλητισμό ή αυτός εσένα;

Είμαι ανταγωνιστική από τη φύση μου και μεγάλωσα σε μια άκρως αθλητική οικογένεια. Θέλω πάντα να κερδίζω σε όλους τους τομείς, όπως επίσης και δεν δέχομαι τη μετριότητα. Θέλω να είμαι καλή με ό,τι ασχολούμαι. Δεν ξέρω αν με διάλεξε ή τον διάλεξα εγώ, αλλά είμαι απολύτως σίγουρη πως ο πρωταθλητισμός ήταν μονόδρομος για μένα.

Ο πρωταθλητισμός δεν είναι εύκολο πράγμα και απαιτεί αρκετές θυσίες. Σίγουρα θα έχεις κάνει αρκετές...

Από θυσίες άλλο τίποτα. Οι άνθρωποι εκτός του χώρου δεν το καταλαβαίνουν, αλλά όταν είσαι επαγγελματίας, από το πιο μεγάλο μέχρι και το πιο μικρό γεγονός πρέπει να σου θυμίζει την αθλητική σου υπόσταση. Αυτό μπορεί να είναι μια έξοδος ή μια εκδρομή με το σχολείο. Οφείλεις να αποφύγεις ο,τιδήποτε μπορεί να έχει επίπτωση στη σωματική σου ακεραιότητα και να είναι τελείως άσχετο με αυτό που κάνεις. Για παράδειγμα, αγαπώ το μπιτς χάντμπολ και το μπιτς βόλεϊ. Και ειδικά τα καλοκαίρια που έχουμε αγωνιστικό κενό, περνάει η ώρα μου δημιουργικά. Τα τελευταία χρόνια, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζω στα γόνατα δεν έχω το περιθώριο να κάνω κάτι που με ευχαριστεί. Ακόμα και αν είμαι καλά. Προληπτικοί λόγοι. Δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης ο κύκλος σχολείο-φροντιστήριο-προπόνηση. Εγώ μετακόμισα μόνη μου στην Αθήνα όταν ήμουν τρίτη λυκείου για χάρη της Νέας Ιωνίας. Θεωρητικά η πιο δύσκολη χρονιά ενός μαθητή-αθλητή. Γυρνούσα στο σπίτι μου κάθε μέρα στις 10 το βράδυ και ποτέ δεν έχασα προπόνηση ή αγώνα ή ο,τιδήποτε. Παίζαμε αγώνα για πρωτάθλημα εκτός έδρας και το επόμενο πρωί έδινα μαθητικά κατεύθυνσης για τις πανελλήνιες. Στο τέλος της χρονιάς είχα αλλάξει χρώμα από την κούραση, αλλά τους στόχους μου τους είχα πετύχει.

Πόσες ώρες τη μέρα συνήθως γυμνάζεσαι;

Όλη η ομάδα έχει κάθε Δευτέρα- Παρασκευή 2 ώρες στο κλειστό γυμναστήριο, Σάββατο αγώνα και Κυριακή ρεπό. Από εκεί και πέρα, για μένα υπάρχουν έξτρα οι πρωινές προπονήσεις και ειδικά προγράμματα με βάρη, τα οποία ακολουθώ και εξαρτώνται από την επιβάρυνση της κάθε εβδομάδας και το πόσο κουρασμένη αισθάνομαι από τους αγώνες ή τις συνεχόμενες προπονήσεις.

Σε ποιo επίπεδο πιστεύεις ότι βρίσκεται το ελληνικό γυναικείο χάντμπολ;

Το γυναικείο επίπεδο στο χάντμπολ δυστυχώς συνεχώς πέφτει. Η κρίσιμη αυτή περίοδος της χώρας μας έχει βαρύ αντίκτυπο στον πρωταθλητισμό. Ομάδες διαλύονται λόγω οικονομικών προβλημάτων, παίχτες αναγκάζονται ταυτόχρονα να εργάζονται και όλα αυτά φέρουν ως αποτέλεσμα να μην υπάρχουν οι υποδομές για ένα δυνατό και υγιές πρωτάθλημα.

Πιστεύεις ότι το beach handball βοηθάει στη διατήρηση των αθλητριών σε αυτή τη μεταβατική περίοδο, όπως άλλωστε πράττουν και πολλές Ευρωπαίες αθλήτριες;

Το μπιτς χάντμπολ με το χάντμπολ στη σάλα εμφανίζουν πολύ μεγάλες διαφορές αγωνιστικά, αλλά παρ’ όλα αυτά το πρώτο σίγουρα βοηθάει στη διατήρηση ενός αθλητή που ασχολείται. Οι κινήσεις στην άμμο ενισχύουν την φυσική κατάσταση και φυσικά ο μηχανισμός του σουτ παραμένει ο ίδιος, όποτε δεν χάνει ο αθλητής την επαφή του με τη μπάλα.

Θεωρείς ότι στο πρωτάθλημα χάντμπολ ανδρών και γυναικών θα έπρεπε να συμμετέχουν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός; Αυτόματα δεν θα αυξανόταν ο ανταγωνισμός και τα πρωταθλήματα θα γίνονταν καλύτερα;

Είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα μας να υπάρχουν ομάδες με τέτοια δυναμική στον αθλητικό χώρο λόγω ονόματος και μόνο. Ο κόσμος θα έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον, θα γνώριζε το άθλημα και σιγά σιγά θα γινόταν και η αντίστοιχη προώθησή του στα αθλητικά δρώμενα. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα θα ήταν μια αλυσίδα. Ο καθένας θα ήθελε να κερδίσει για να διατηρήσει την αξία του ονόματος, θα γίνονταν μεγαλύτερες επενδύσεις και θα ανέβαινε και το επίπεδο.

Είσαι μέλος εξαμελής οικογένειας. Ονειρεύεσαι και εσύ στο μέλλον να κάνεις μεγάλη οικογένεια;

Εννοείτε! Ναι μεν γινόταν χαμός μέσα στο σπίτι καθώς μεγαλώναμε όλοι μαζί, 3 αγόρια και εγώ, οι γονείς και η γιαγιά μου αλλά δεν θα το άλλαζα ποτέ. Είναι αλλιώς να έχεις τόσο μεγάλη οικογένεια να σε στηρίζει και να είναι πάντα εκεί για σένα. Άσε που θα ήταν βαρετά χωρίς τα αδέρφια μου. Έχω όσο προσωπικό χώρο χρειάζομαι τώρα που μεγάλωσα. Με επηρέασε τόσο πολύ αυτή η κατάσταση που ελπίζω στο μέλλον να αξιωθώ και εγώ και να αποκτήσω τουλάχιστον 4 παιδιά.

Ποια είναι η πιο περίεργη αντίδραση που είχες όταν είπες σε κάποιον ότι παίζεις χάντμπολ;

Χμ, κάποιος αναρωτήθηκε για τη μύτη μου και γιατί δεν είναι στραβή ή κάτι τέτοιο. Προφανώς ήξερε ότι υπάρχει αρκετή σωματική επαφή και δυστυχώς ακόμα και αν είναι καταλάθος δεν γλιτώνεις τα κατάγματα ούτε στο πρόσωπο. Η αλήθεια είναι πως την έχω ραγίσει ήδη 2 φορές αλλά ευτυχώς είναι μικρή και έχει διατηρηθεί στη θέση της (γέλια).

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο άθλημά σου; Μήπως είναι τα… ξεμαλλιάσματα;

Ξεμαλλιάσματα ελπίζω εννοείς καταλάθος; Γιατί αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές! Εσκεμμένα όμως από αντίπαλο ποτέ. Η κόλλα που βάζουμε στην μπάλα πάντως για πιο σταθερό κράτημα είναι ένα μικρό βάσανο. Ειδικά αν θέλεις να ξαναμαζέψεις τα μαλλιά ή να σφίξεις τα κορδόνια σου. Για να μιλήσω και πιο σοβαρά πάντως, το χειρότερο κομμάτι όπως και σε κάθε άλλο άθλημα είναι οι τραυματισμοί. Και από προσωπικές εμπειρίες μιλώντας, είναι σίγουρα το πιο επίπονο σωματικά και ψυχοσυναισθηματικά.

Αν δεν επέλεγες το χάντμπολ, ποιο άθλημα πιστεύεις ότι θα σου ταίριαζε;

Είμαι σίγουρη ότι θα ήμουν στιβίστρια. Μήκος, τριπλούν ή και έπταθλο. Έχω βρεθεί ήδη σε εκείνη τη θέση και θεωρώ πως τα ατομικά αθλήματα έχουν μια δίκη τους χάρη και ομορφιά.

Έχεις πει ποτέ "ως εδώ τα παρατάω" και αν ναι για ποιον λόγο;

Αν και είχα 4 σημαντικούς τραυματισμούς εκτός των μικρών τύπου διαστρέμματα, θλάσεις κτλ ποτέ δεν σκέφτηκα να σταματήσω για αυτό τον λόγο. Ο μόνος λόγος θα μπορούσε να είναι διότι τα όνειρα μου και οι στόχοι μου θα είναι πολύ υψηλά για να επιτευχθούν σε ομαδικό επίπεδο. Όπως είπα και πριν, σε αντίθεση με τα ατομικά αθλήματα, δεν εξαρτώνται όλα από εσένα. Γεγονός που σε επηρεάζει θετικά αλλά και πολλές φορές αρνητικά. Και με το παρατάω δεν εννοώ τον πρωταθλητισμό, το άθλημα ίσως. Η αλήθεια είναι πως το έχω πει αλλά κάθε φορά ήταν μεταξύ σοβαρού και αστείου, δεν το εννοούσα κυριολεκτικά.

Ποια είναι τα οφέλη και ποιες οι δυσκολίες στην προσωπική σου ζωή από την ενασχόλησή σου με το χάντμπολ;

Τα οφέλη εκτός από την προσωπική υγεία και διατήρηση του σώματος σου, φυσικά οι οικονομικοί πόροι κάνοντας κάτι που αγαπάς, οι γνωριμίες, οι εμπειρίες ζωής, αλλά για μένα πάνω από όλα τα ταξίδια. Έχω ταξιδέψει σε τόσα πολλά μέρη και λυπάμαι όταν σκέπτομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα έχουν ποτέ τη δυνατότητα να δουν τη διαφορετική ομορφιά αυτού του κόσμου. Οι δυσκολίες από την άλλη μεριά είναι πολλές και συμβαδίζουν με τις θυσίες. Σωματική καταπόνηση γιατί αναφερόμαστε σε πρωταθλητισμό, μειωμένος ελεύθερος χρόνος στην καθημερινότητα, στις διακοπές, στην προσωπική σου ζωή και φυσικά η οικογένεια σου που συναντάς πολύ λιγότερες φορές το χρόνο.

Εκτός βέβαια από τη γυμναστική θα πρέπει να προσέχεις και πολύ τη διατροφή σου. Ποιες είναι οι γευστικές «γουρουνιές» που κάνεις; Σε τι δεν μπορείς να αντισταθείς;

Η μεγαλύτερη μου αδυναμία σαν αθλήτρια είναι... ο τομέας του φαγητού. Μπορώ να αντέξω τον σωματικό πόνο, την κούραση, τις συνεχόμενες ώρες προπονήσεις, αλλά έχω αδυναμία στο φαγητό, τα γλυκά και ιδιαίτερα τα σοκολατοειδή. Μέχρι στιγμής, δεν ακολουθώ κάποια συγκεκριμένη, προσεγμένη διατροφή αλλά είναι μέσα στα επόμενα πλάνα μου. Γνωρίζω ότι η σωστή διατροφή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας ενός αθλητή, αλλά η πειθαρχεία και ο αυτοέλεγχος μου εκεί αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα.

Ποιοι είναι οι επόμενοι αγωνιστικοί στόχοι σου; Θα ήθελες μια μέρα αν φτιάξει γυναικείο τμήμα να παίξεις στην ΑΕΚ, που είναι η μεγάλη σου αγάπη; Φυσικά στόχος σου θα είναι να παίξεις σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα;

Η ΑΕΚ είναι η μεγάλη μου αγάπη αλλά δεν διαθέτει γυναικείο τμήμα. Οι στόχοι μου είναι φυσικά πρωτάθλημα, κύπελλο και όσο το δυνατόν καλύτερη πορεία στην Ευρώπη με την Νέα Ιωνία και σίγουρα στη συνέχεια να αγωνιστώ σε μια ομάδα στο εξωτερικό, όπου οι προκλήσεις βρίσκονται σε διαφορετικό επίπεδο.

Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο προσόν σου και ποιο το μεγαλύτερο ελάττωμά σου ως άνθρωπος;

Ως άνθρωπος γενικότερα; Για προσόν δεν ξέρω αλλά από ελαττώματα θα παραδεχτώ ότι είμαι ελαφρώς εγωίστρια και λίγο γκρινιάρα. Αλλά λίγο (γέλια).

Στον ελεύθερο σου χρόνο τι κάνεις; Σου αρέσει να κάθεσαι σπίτι ή είσαι του έξω;

Γενικά μου αρέσουν οι βόλτες και τα καινούρια μέρη, αλλά λόγω της κούρασης από την προπόνηση και τους αγώνες περιορίζονται κατά πολύ. Μουσική, αρκετές ταινίες και γενικά ότι δεν περιλαμβάνει ορθοστασία και περπάτημα.

Άλλα Σπόρ ΑΕΚ SPORTS