Το αυτονόητο δεν συνιστά είδηση...

Ηρεμία και δουλειά... Πόσο είχαν λείψει αυτές οι δυο λέξεις από την καθημερινότητα της ΑΕΚ: επί της ουσίας από το περασμένο καλοκαίρι και έως την προηγούμενη αγωνιστική. Κι όλα αυτά γιατί απλά η ομάδα δεν μπορούσε -ελέω και του προηγούμενου προπονητή της- να κάνει τα βασικά και να πάρει από κάθε ματς αυτό που οφείλει, τη νίκη και μόνο αυτή... Κι έχει ανάγκη η Ένωση για να προχωρήσει και να έχει αποτέλεσμα η όποια δουλειά γίνεται στα Σπάτα την ηρεμία...

Προτού εστιάσω στην αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό και το τελικό αποτέλεσμα να εξηγήσουμε για πολλοστή φορά πως αυτό που έκανε η ΑΕΚ ήταν το αυτονόητο. Και δεν γίνεται το αυτονόητο να συνιστά είδηση... Αυτό δα έλειπε να μην κερδίσει εύκολα και με μεγάλο σκορ την ομάδα της Βοιωτίας που απόλυτα σωστά έμεινε με 10 ποδοσφαιριστές προτού καν συμπληρωθούν 20 λεπτά αγώνα. Ήταν η υποχρέωσή της λοιπόν και ανταποκρίθηκε σε αυτή, τέλος!

Για να φτάσει στην κατάκτηση της νίκης έπρεπε να λειτουργήσει σωστά η τριάδα των χαφ και αυτό έγινε (και) με το παραπάνω. Ειδικά οι Σιμόες και Γαλανόπουλος ήταν στο συγκεκριμένο παιχνίδι εξαιρετικοί και όχι μόνο στο διάστημα από την αποβολή του γκολκίπερ των φιλοξενούμενων και έπειτα, αλλά από την αρχή του ματς και έως ότου φτάσουμε στο συγκεκριμένο σημείο κλειδί της αναμέτρησης που οδήγησε στην εύκολη νίκη την Ένωση.

Είναι αναμενόμενο, λοιπόν, μία ομάδα που παίζει για τουλάχιστον 70 λεπτά με παίκτη παραπάνω να έχει την κατοχή της μπάλας σε επίπεδα... αιχμαλωσίας του αντιπάλου (αφού θυμίζω ότι είχε συνολικά 77% ποσοστό) και να δημιουργήσει «ατελείωτες» τελικές προσπάθειες και ουσιαστικές φάσεις στην αντίπαλη εστία. Η ΑΕΚ είχε 27 τελικές προσπάθειες εκ των οποίων οι 14 (οι μισές και κάτι παραπάνω) ήταν στο... κουτί. Οι αριθμοί σε τέτοια ματς λένε την αλήθεια και η ομάδα του Ζοζέ Μοράις θα μπορούσε να φτάσει ακόμη και σε 7 γκολ αν τα τελειώματα στην τελική προσπάθεια ήταν είτε λίγο καλύτερα είτε ο Μοσχονάς (παλιός δικός μας με εξέλιξη) δεν έβγαζε πέντε – έξι καλές προσπάθειες των Κιτρινόμαυρων.

Όμως αυτό που έχει ξεχωριστή σημασία για να εστιάσει κανείς από το ματς με τον Λεβαδειακό είναι τα πρόσωπα τα οποία έκαναν τη διαφορά και δίνουν ένα αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον. Εννοείται πως πρώτος και καλύτερος σ' αυτήν την κατηγορία είναι ο Κώστας Γαλανόπουλος. Ένα παιδί για το οποίο σας γράφαμε από την Πολωνία (όπου σημειώναμε πως τακτικά η προετοιμασία ήταν προβληματική) ότι δείχνει να μπορεί να εξελιχθεί σε έναν σούπερ ποδοσφαιριστή και μελλοντικό ηγέτη της ΑΕΚ προϊόν των... σπλάχνων του συλλόγου!

Τότε το καλοκαίρι σημειώναμε για την άριστη τακτική του παιδεία παρά το μικρό της ηλικίας του. Για το ποδοσφαιρικό του θράσσος αφού υπογραμμίζαμε ότι στο χορτάρι όταν ξεκινάει η προπόνηση, πραγματικά, δεν... βλέπει κανέναν! Σέβεται αλλά δεν χαρίζεται... Το πιο σημαντικό όμως ήταν αυτό που σημειώναμε ξανά και ξανά: είναι έτοιμος να πάρει φανέλα βασικού και το αξίζει συγκριτικά με άλλους στο ρόστερ. Πολλοί τότε (και από εσάς που τα... λέμε εδώ στο blog) μου λέγατε ότι μοιάζουν υπερβολικά αυτά που ανέφερα από την Πολωνία και εδώ στην Αθήνα με την επιστροφή της ΑΕΚ και αφού τον είδαμε και στην Γαλλία.

Θαρρώ πλέον και μετά την εικόνα του σε όσα ματς έχει πάρει την ευκαιρία να αγωνιστεί πως άπαντες αντιλαμβάνονται πως αυτό το παιδί είναι ένας κανονικός, έτοιμος ποδοσφαιριστής που (από τη στιγμή που ανταποκρίνεται) πρέπει να έχει μόνιμη θέση στην 11άδα της Ένωσης. Το είδαμε στην Κέρκυρα όπου ήταν ο κορυφαίος της αναμέτρησης, το είδαμε και στο ΟΑΚΑ με αντίπαλο τον Λεβαδειακό που επίσης ήταν εκ των καλύτερων και η απόδοσή του έκρινε τον αγώνα. Ακόμη και όταν θα κάνει ένα, δυο λάθη (ίσως και σημαντικά) θα πρέπει να στηριχθεί και να μη χάσει την θέση του για να τελειοποιηθεί από τώρα, διότι είναι δεδομένο πως δουλειά θα θέλει πάντα και για πάντα...

Περισσότερη αξία (και) από το γκολ που σημείωσε είχε για μένα το γεγονός ότι ήταν για 3η φορά στο χώρο, τη θέση που προστάζει η τακτική να είναι για να σκοράρει. Διότι σαν εσωτερικό χαφ και περισσότερο ως box to box (τέτοιος παίκτης είναι, δεν είναι κόφτης – εξάρι) μέσος οφείλει να πατάει περιοχή και να τελειώνει την φάση όταν του δίνεται η ευκαιρία, ή έστω να είναι εκεί στο... ριμπάουντ όπως έγινε στο γκολ που σημείωσε. Αν ο Μοσχονάς μάλιστα δεν έκανε την επέμβαση του αγώνα ο πιτσιρικάς θα είχε ήδη δυο γκολ σε ένα ματς.

Ακόμη μεγαλύτερη αξία για μένα έχει η κίνησή του στο πρώτο γκολ της ΑΕΚ. Δείτε το να το θυμηθείτε: κλέβει την μπάλα και βγάζει μεγάλη μπαλιά στα άκρα για να ξεκινήσει την επίθεση σωστά και με πλεονέκτημα για την ομάδα του. Πραγματικά του ανήκει το μισό και τέρμα... Ταυτόχρονα όλη η τακτική του ανταπόκριση και η γενική του παρουσία ήταν εξαιρετική.

Πολύ καλή απόδοση είχε εννοείται (και) ο Τόμας Πέκχαρτ. Ο Τσέχος φορ έκρινε το παιχνίδι στη φάση που διάβασε το λάθος του αντιπάλου (Μεντί) και πήρε τη κόκκινη κάρτα του Ναμάσκο (τερματοφύλακα των φιλοξενούμενων). Ενώ σημείωσε ένα υπέροχο τέρμα με τελείωμα φορίσιο μέσα στο... κουτί. Λειτούργησε ως όφειλε. Καλή και τίμια εμφάνιση από τον Πέκχαρτ που δικαίωσε τον Μοράις για τη χρησιμοποίησή του (και έδειξε ότι θα έπρεπε στην Κέρκυρα να τον πιστέψει νωρίτερα για να τον ξεκινήσει).

Είχαμε και τον Σιμόες από τα... περσινά στο ΟΑΚΑ. Πολύ καλός ο Πορτογάλος που σκόραρε (και βοήθησε στο να δημιουργηθεί το γκολ του αφού αυτός βγάζει μετά τον Γαλανόπουλο την μπάλα στον Πατίτο) ενώ είχε και σωστές τοποθετήσεις. Γενικά ο Σιμόες δεν θα 'χει θέματα όσο παίζει κόφτης (αυτό μπορεί να κάνει τέλεια) σε τριάδα των χαφ είτε επιλέγεται ρόμβος και 4-4-2.

Καμία ουσία και αξία δεν θα 'χει η νίκη αυτή αν δεν υπάρξουν τρίποντα και με τον ΠΑΣ την άλλη Δευτέρα αλλά και έπειτα με τον Παναιτωλικό, πραγματικά καμία...

Υγ: Η ΑΕΚ απέκτησε ξανά ένα στοιχείο στο παιχνίδι της που το βλέπαμε επί Δέλλα. Κουραστική κατοχή της μπάλας και κυκλοφορία αυτής με μπόλικη υπομονή. Δεν αναφέρομαι στο ματς με τον Λεβαδειακό μόνο. Και με την Κέρκυρα έτσι ήταν τα ποσοστά κατοχής της μπάλας. Στα περισσότερα παιχνίδια παράγει πολλές φάσεις -ειδικά εντός έδρας- και φαίνεται να δικαιώνονται οι ποδοσφαιριστές που λένε πως γίνεται δουλειά στο κομμάτι της τακτικής (και εμείς σας το μεταφέρουμε). Αν συνεχίσει αυτό το... έργο και μπορέσει να διορθώσει τα λάθη του στο κοουτσάρισμα, στη διαχείριση δηλαδή των αγώνων από τον πάγκο, η ΑΕΚ θα 'χει κερδίσει έστω στην τύχη έναν προπονητή... Αρκεί να τον στηρίξει αυτόν στα δύσκολα αν τον πιστεύει η διοίκησή της και όχι να τον αδειάσει (και) αυτόν στην πρώτη στραβή. Θέλει προσπάθεια κι απ' τον ίδιο να γίνει κανονικός, πρώτος προπονητής, αλλά φαίνεται πως το θέλει πολύ και το δουλεύει ακόμη περισσότερο. Νωρίς είναι ακόμη να κριθεί έτσι κι αλλιώς ο άνθρωπος (είτε θετικά είτε αρνητικά), θα δούμε στη συνέχεια.

Υγ2: Πολύ καλά πήγε ο Λαμπρόπουλος και ας μη χρειάστηκε πολύ. Όπως και ο Μπάρκας έδειξε ξανά ότι όταν χρειάζεται είναι εκεί και δεν θα 'χει πρόβλημα η ΑΕΚ. Ταυτόχρονα καλός ήταν και ο Πατίτο. Όμως με αντίπαλο που έπαιζε με δέκα ποδοσφαιριστές από τόσο νωρίς δεν θα σταθώ ιδιαίτερα στους επιθετικούς. Γιατί και ο Αραβίδης είχε πολύ καλή τακτικά παρουσία ως δεξί εξτρέμ και συμμετοχή στο γκολ του Πατίτο με σέντρα ακριβείας στον Αλμέιδα που σημάδεψε το δοκάρι!

Υγ3: Να ξυπνάς και να βλέπεις ερυθρόλευκα (οπαδικά) πρωτοσέλιδα με καφεδάκι παρέα: αξία ανεκτίμητη πραγματικά. Είναι για γέλια οι τύποι (κάτι σας είπα τώρα, αλλά...). Οι τύποι έκραξαν τον Μπλάνα για το αυτονόητο που παραδέχτηλαν ΟΛΟΙ. Κι αυτοί οι τύποι, γραφικοί, άμπαλοι και κωμικοί, γράφουν για «κούλες» που κλαίνε τάχα μου συνέχεια. Στο +6 (με παιχνίδι λιγότερο ο Ολυμπιακός) και οι τύποι σε οπαδική ερυθρόλευκη εφημερίδα γράφουν για φάση αποβολή μαρς για τον διαιτητή. Αλλά λογικό είναι βιάζοντας κάθε λογική ποδοσφαιρική και μη, αλλάζοντας κάθε κανονισμό και επιβάλλοντας δικούς σου νόμους, τα αυτονόητα και βασικά σου γίνονται και άγνωστα...