Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος.

Θα πρέπει όμως και να κατανοήσουμε, ότι άλλο εμείς, που καθόμαστε στον καναπέ και κάνουμε αφ υψηλού κριτική, και άλλο ο Ομοσπονδιακός τεχνικός. Ιδιαίτερα μάλιστα ο Πορτογάλος, που έχει δείξει μέχρι τώρα με την παρουσία του στον πάγκο, ότι προσπαθεί να έχει τα πάντα σχεδιασμένα. Το αν του βγει ο σχεδιασμός, ή όχι, είναι άλλο θέμα, όμως δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις, ότι πάει στα κουτουρού.

Ακούγοντας όλη του την συνέντευξη, και τις απαντήσεις που έδωσε, εδραιώθηκε ακόμη περισσότερο αυτό το αίσθημα μου. Πιθανότατα και εγώ θα έκανα κάποιες άλλες επιλογές, πιο τολμηρές. Όμως εγώ δεν είμαι προπονητής και σίγουρα δεν έχω σχεδιάσει τους τρεις αγώνες στο μυαλό μου, όπως ο Σάντος. Από τα λεγόμενα του πείστηκα τουλάχιστον, ότι αυτοί που πήρε, εξυπηρετούν απόλυτα το σχέδιο του αυτό. Ίσως δεν είναι οι «καλύτεροι», αλλά είναι οι πιο «κατάλληλοι», για αυτό που θέλει.

Η μεγάλη κουβέντα έγινε για τους τερματοφύλακες, όμως εγώ θα έχω διαφορετική άποψη με τους περισσότερους. Ίσως για λόγους συμβολισμού και μόνο, να μην επέλεγα τον Τζόρβα, που πιθανότατα θα είναι 3ος στην σειρά, και θα επιβράβευα την παρουσία του Χιώτη στο Τσάμπιονς Ληγκ ή του Κωσταντόπουλου στο 2ο μισό του πρωταθλήματος και στα πλέι-οφφ (για τον Καρνέζη δεν το συζητώ, διότι το παιδί δεν έχει κλείσει καλά-καλά μια σεζόν ολόκληρη στο τριφύλλι, το μέλλον είναι όλο δικό του). Όμως όπως εξήγησε ο Σάντος, δεν μιλάμε για μία αναμέτρηση, όπου θες ίσως τον πιο φορμαρισμένο, αλλά για μια διαφορετική κατάσταση, με αγώνες, αλλά και χωρίς αγώνες, στην οποία η εμπειρία διαχείρισης θα παίξει τεράστιο ρόλο.

Ο Χαλκιάς είναι ο πιο έμπειρος από όλους και μέσα στο γήπεδο, δεν πρόκειται να σου παρουσιάσει εκπλήξεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Ξέρεις τι να περιμένεις. Ο Σηφάκης ήταν το νούμερο 1 σε όλη την σειρά των προκριματικών και αν δεν υπήρχε ο τραυματισμός του, δεν θα μιλούσαμε καν τώρα για την επιλογή. Όμως είναι πλέον υγιής και δικαιούται να διεκδικήσει την θέση και αν δεν μπορέσει, υπάρχει πάντα ο «ψηλός», σταθερή παρουσία. Όσο για τον Τζόρβα, ήταν στο μουντιάλ του 2010 και ακόμη και αν δεν παίξει, λόγω της απουσίας του από τα παιχνίδια, μετά τον χειμώνα, μπορεί να αντέξει στην διαδικασία του πάγκου. Θυμηθείτε ότι το 2004, βασικός ήταν ο Νικοπολίδης, και ας είχε να φορέσει γάντια κανά 6μηνο, από το καψώνι, που του έκαναν στο Παναθηναϊκό.

Στην άμυνα τα 4 στόπερ με την προσθήκη Μαλεζά, εξηγούνται από τον τραυματισμό του Κυριάκου Παπαδόπουλου, που θα είναι έτοιμος προς το τέλος του μήνα. Δίνει παράλληλα στον Σάντος την πολυτέλεια να πάρει ένα δεξί μπακ, τον Τόρο, που θα είναι και ο βασικός, έχοντας τις εναλλακτικές του Παπασταθόπουλου και του Μανιάτη. Όσο για το αριστερό άκρο, ουσιαστικά ρεζέρβα του Χολέβα ήθελε, και ο Τζαβέλλας και ματς καλά έκανε με την Μονακό και διαθέτει και εξαιρετικά στημένα, που προσθέτουν στο ρεπερτόριο. Ακόμη και αν ο Σπυρόπουλος ήταν υγιής, πάλι θα υπολειπόταν.

Στην επίθεση πάλι, με ειλημμένη την απόφαση να δοθεί η δυνατότητα στον Λύμπε να κλείσει την καριέρα του με ένα μεγάλο τουρνουά, λογικά αφήνει εκτός, για το επόμενο μεγάλο ραντεβού τον Αθανασιάδη, αφού δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί των 25, ο πρώτος Έλληνας σκόρερ Μήτρογλου. Ο Κλάους πρέπει να ψηθεί ακόμη, και πιθανότατα σε ένα τέτοιο τουρνουά, δεν θα έχουμε τόσο ανάγκη το εύκολο γκολ, αφού μάλλον από την αμυντική μας προσήλωση θα έρθει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Το ένα τέρμα, ίσως αποδεικνύεται αρκετό. Και βέβαια με τα ματς, που κάνει τώρα ο Λυμπερόπουλος, μας κλείνει και το στόμα και αποδεικνύει, ότι μπορεί και να βοηθήσει ουσιαστικά, και με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους άλλους επιθετικούς.

Άφησα τελευταίους τους μέσους. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η μεσαία γραμμή, δίνει το αποτέλεσμα. Σωστά ο Σάντος τη φόρτωσε με περισσότερους παίκτες. Ακόμη και τον Τζιώλη, που έπαιξε ελάχιστα στο πριγκηπάτο. Ο κάθε ένας μέσος, έχει και κάτι διαφορετικό στο στυλ παιχνιδιού του. Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Μέσα από αυτή την «αγωνιστική πολυφωνία», θα μπορέσει στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας, να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες εναλλακτικές στο παιχνίδι του ο Ομοσπονδιακός τεχνικός, ανάλογα με τις ανάγκες του αντιπάλου.

Κατηγορούν κάποιοι για «κλειστό κλαμπ» τον Πορτογάλο, εγώ όμως ξέρω ότι έχει έναν κορμό 35-38 παιδιών, και μέσα από εκεί έπρεπε να βρει τους 23. Σε μια τέτοια επιλογή, ίσως και κάποιος αδικηθεί, είναι φυσιολογικό. Και αν τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που κάποιοι θα ήθελαν, τότε οι «απόντες» θα είναι και οι καλύτεροι. Έτσι γίνεται παντού (διαβάστε τι σούρουν στον Χότζσον στην Αγγλία για τις δικές του επιλογές και θα καταλάβετε). Αν όμως ο Πορτογάλος έχει «κλειστό κλαμπ», τότε τι έπρεπε να πούμε για τον «μεγάλο Όττο», που από ένα σημείο και μετά, ακολουθούσε επετηρίδα;

Ας στηρίξουμε αυτά τα παιδιά, και ας αφήσουμε να βγάλουμε συμπεράσματα, όταν δούμε και τις αγωνιστικές επιλογές και σχεδιασμό του προπονητή μας. Διότι εάν αυτό το ρόστερ τον εξυπηρετεί, ακόμη και αν δεν «ξαναπάρουμε» το Γιούρο, σημαίνει ότι έχει κάνει σωστά την δουλειά του. Και για το μόνο, που δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε, είναι ότι δεν έδωσε ευκαιρία σε πολλά παιδιά να διεκδικήσουν θέση, ή ότι δεν «όργωσε» τα γήπεδα μας, για να έχει πιο ξεκάθαρη θέση. Αλλοίμονο. Ίσως μάλιστα, αν δεν το είχε κάνει, και δεν είχε δημιουργήσει την προσδοκία σε τόσους πολλούς, ότι μπορεί να έχουν θέση στην εθνική, να μην υπήρχε τώρα και γκρίνια. Στο χέρι των περισσότερών όμως είναι και ηλικιακά, να βρεθούν στην επόμενη ημέρα, ξανά στην λίστα.

Πηγή: pamesports.gr

Euro 2012 Εθνική Ελλάδας Σάντος