Γράφει ο Βαγγέλης Μπραουδάκης.

Μαζί με τους προεκλογικούς διαγκωνισμούς για το ποιος είναι περισσότερο «αντι-μνημονιακός» και παράλληλα κατάλληλος για να μας σώσει (ιδιαίτερα εκείνοι που μας έφεραν εδώ κι όμως δεν ντρέπονται καθόλου να εμφανίζονται ως σωτήρες!)

Από την άλλη ο Γρηγοριάδης, ο Σαμιλίδης, ο Δρυμωνάκος, η Νιαγκουάρα, ο Κοσμίδης, ο Μάρας, ο Πετρούνιας, ο Τσολακίδης, ο Διομήδης Αργους (στον αποψινό τελικό στην Ελβετία) κ.ά. Αθλητές, αθλήτριες και ομάδες που -παρά την εγχώρια κρίση στην κορύφωσή της- όχι μόνο προσφέρουν χαμόγελο και πρόσκαιρη διέξοδο σ' όποιον παρακολουθεί τηλεοπτικά τα κατορθώματά τους, αλλά εκπλήσσουν κιόλας τους Ευρωπαίους με την ανθεκτικότητα στις επιτυχίες. Εκεί όπου το χρονόμετρο, η μεζούρα, οι ασκήσεις, τα γκολ, δεν επιδέχονται αμφισβήτησης ως προς το πόσο είναι αντικειμενικά κριτήρια ανταγωνισμού.

Εγραφα και τις προάλλες, στο χρυσό του Αρη στην κολύμβηση, για το παράδοξο του να στέκεσαι αμετακίνητος ανάμεσα στους κορυφαίους της ηπείρου και του κόσμου παρότι οι συνθήκες προετοιμασίας όλο το χειμώνα, συγκριτικά με τους αντιπάλους σου, ήταν συντριπτικά εις βάρος σου. Ισχύει και για τον Γιάννη, τον Παναγιώτη, τη Νέρι, τους Λευτέρηδες, τον Βλάση, τον Βασίλη

Σκεφτόμουν, χαζεύοντας τις προσπάθειές τους στην ενόργανη γυμναστική και στην κολύμβηση, ότι οι εγχώριες δυσκολίες μετράνε πολλαπλάσια στα ατομικά αθλήματα απ' ό,τι στα ομαδικά. Και σε επίπεδο προετοιμασίας και σε επίπεδο ψυχολογίας. Κι άντε, οι top κλάσης αθλητές (ένας, δύο) να παραμένουν τόσο ανταγωνιστικοί ακριβώς επειδή η ποιότητά τους ήταν top

Αλλά να παίρνουμε το ένα μετάλλιο μετά το άλλο στο Ευρωπαϊκό στο Ντέμπρετσεν και στο Μονπελιέ, να καταγράφουμε ακόμα περισσότερες συμμετοχές στους τελικούς (υπό τέτοια κατάσταση στη χώρα όλη τη σεζόν της προετοιμασίας) ε, αυτό κι αν είναι «σκάνδαλο» το οποίο θα έπρεπε να καταγγείλει και να μας επιτιμήσει η κ. Λαγκάρντ

«Σκάνδαλο» οι «χρεοκοπημένοι», «άτακτοι», «φοροφυγάδες» (κι ό,τι άλλο θέλετε προσθέστε) να διακρίνονται ακόμα σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα νικώντας τους «δανειστές» τους! Φως φανάρι, κ. Λαγκάρντ, ότι σας κοροϊδεύουμε. Και δεν έχουμε κρίση. Οχι οικονομική ?απ' αυτήν έχουμε μπόλικη. Κρίση ικανότητας να αντέχουμε στα επίπεδα του αθλητικού ανταγωνισμού δεν έχουμε. Οσο κι αν δεν θα περισσεύει ούτε ευρώ για πολυτέλειες προετοιμασίας. Ο,τι δεν θα περισσεύει θα αντικαθίσταται από περισσότερο πείσμα, περισσότερη δουλειά, περισσότερη αφοσίωση στο στόχο.

Πηγή: Goal

Κολύμβηση