Με IQ πολύ υψηλότερο απ' ό,τι οι περισσότεροι από τους συμπαίκτες του, κατάφερε να ξεχωρίσει και μέσα και έξω από τα γήπεδα. Με τον τρόπο που μίλαγε, που συμπεριφερόταν, που κατάφερνε να επιβληθεί στους γύρω του.

Εφυγε από τον Ολυμπιακό εξαιτίας της κόντρας του με τον Σωκράτη Κόκκαλη και λιγότερο επειδή όσα χρόνια έμεινε στο λιμάνι τον στοίχειωσε η Γιουβέντους. Είτε με το γκολ του Κόντε είτε με τα επτά που δέχτηκε στο Τορίνο, σε ένα ματς που ο ίδιος πίεσε τον Προτάσοφ να παίξει, αν και προερχόταν από τραυματισμό.

Ο πρώτος που αδίκησε τον Ελευθερόπουλο ήταν ο... Δημήτρης. Που από ένα σημείο και μετά δούλεψε λιγότερο απ' όσο έπρεπε, αφήνοντας το ταλέντο του (πολύ περισσότερο από άλλους που έκαναν μεγαλύτερη καριέρα) να πάει χαμένο. Οπως χάθηκε και ο ίδιος στα γήπεδα της Ιταλίας, καθώς δεν κατάφερε να εξαργυρώσει κυρίως αγωνιστικά ούτε το πέρασμά του από το «κολέγιο γκολκίπερ» της Μίλαν.

Φεύγοντας από τον Ολυμπιακό είχε -άδικα- πάνω του τη στάμπα του ανθρώπου που φταίει για όλα. Στάμπα που παίζοντας παρασκηνιακά παιχνίδια του την κόλλησαν η διοίκηση και ο τότε προπονητής, αν και έδωσε κι ο ίδιος λαβές. Ηταν εύκολο, λοιπόν, για τον Κόκκαλη (και μέσω των... διαρροών) να ρίξει στην τριάδα των «Ελέ», Γεωργάτου και Ανατολάκη το φταίξιμο για όλα τα δεινά στην ομάδα, καθώς και οι ίδιοι από ένα σημείο και μετά... ξέφυγαν. Η «κλίκα» έσπασε σαν κακό απόστημα και ο Ελευθερόπουλος έφυγε από το «μαντρί» του Ρέντη σαν να είναι το μαύρο πρόβατο και χωρίς τελικά να μπορέσει να αποδείξει ποτέ το πόσο μεγάλος τερματοφύλακας θα μπορούσε να γίνει.

Ισως το καταφέρει τώρα ως προπονητής...

Πηγή: Goal

Ελευθερόπουλος Πανιώνιος Superleague